FUR – Boîte Noire

F

~suite

Net als vele andere internationale muzikanten koos de Franse rietblazer Hélène Duret de hoofdstad van Europa als uitvalsbasis. Naast haar diverse projecten in uiteenlopende kunstmiddens en het kwintet Synestet heeft ze sinds 2019 tevens haar trio FUR met landgenoten gitarist Benjamin Sauzereau (eveneens al jaren Brusselaar) en drummer Maxime Rouayroux. ‘Boîte Noire’ is het intrigerende debuut.

Je plant een repetitie met je kwintet en twee leden komen niet opdagen. Bij volbloed improvisators als Duret, Sauzerau en Rouayroux lokt dit geen paniektoestanden uit maar is dat gewoon een aanleiding tot het oprichten van een nieuw trio. Noem FUR gerust een spin-off van Synestet. Ergens in elkaars verlengde en toch weer niet. De groepsnaam FUR maakt al veel duidelijk. Uit te spreken in het Frans en afkomstig van de uitdrukking “à fur et à mesure” (naarmate alles vordert). Geen tijdsdruk en gewoon zien waar een onverwacht begin naar toe leidt, was van meet af aan het principe met als eerste concreet resultaat ‘Boîte Noir’. Een begrip waar je vele kanten mee uit kan, net als de muziek die hier te horen is.

Met Sauzereau in de rangen haal je natuurlijk een colorist “hors-série” in huis terwijl Rouayroux (Fabrizio Cassol, Marc Ducret) ook iemand is die het meer moet hebben van geïmproviseerde taferelen dan netjes omkaderde stukken. ‘Boîte Noire’ is een half uur vertoeven in een fantasierijke wereld van vervreemding en begeesterde poëtica. Openingstrack ‘Avant’ zet meteen de toon. Alsof je op de “devil’s crossroads” staat in een americana decor met Sauzereau die voor een macaber sfeertje zorgt.

Van hieruit bieden de drie je nog acht andere keuzemogelijkheden. Eender welke weg je inslaat, het avontuur lonkt steeds om de hoek, nooit aangekondigd maar steeds sluimerend vanuit het schemerduister. Geen gewelddadige actietaferelen met superhelden hier, wel picturale ensceneringen waarbij vooral onderhuidse spanning een soms luguber gevoel oproept. Allemaal heel cinematografisch uitgewerkt met kleine details die het verschil maken. De poëtische bric-à-brac van ‘Kaplan’ is daar een mooi voorbeeld van. Sauzereau zijn manier om “open tuning” en “fingerpicking” te combineren wordt bovendien steeds maar geraffineerder. Met afsluiter ‘Le Grand Partir’ belanden we opnieuw midden het kruispunt van het begin. Door de volgorde van de tracks te verwisselen duikt een heel ander verhaal. Een bewijs van de veelzijdigheid eigen aan ‘Boîte Noire’.

De hoes zelf is een uitvouwbaar kunstwerk (risoprint) van architecte Pauline Greck-Chassain en werd gedrukt volgens het oude stencilprincipe door een van de zeldzame bedrijfjes die dat nog kunnen (Chez Rosi). Releases met dergelijke meerwaarde verlenen de cd nog steeds een bestaansreden.

© Georges Tonla Briquet

Musici:

Hélène Duret: klarinet, basklarinet
Benjamin Sauzereau: gitaar
Maxime Rouayroux: drums

http://suitethelabel.com/about.html
https://www.facebook.com/Risonade/
https://sauzereau.wordpress.com