Zwornturf, Banana Peel Jazz Club, Ruiselede, 13.11.2023

“Zwornturf”, de dialectische verbuiging van “zware turf”, het trio dat die avond op het kleine, knusse podium van de Banana Peel stond, zou zijn naam muzikaal meer dan waar maken!

Ze zetten hun set in met “The Gospel Collector” en “Proud Harry“ uit “Moon of Ensor“, een eerder klassiek jazz-album uit 2014 van Frank Deruytter, maar deze twee nummers kregen deze keer wel een stevige, groovy aankleding.

Dan volgde “Azul Camissa“, een bluesy ballad met een wel heel melancholische tenorsax. Stomende Latin percussie zette “Dame for the civilised” in waar sax en toetsten funky overheen walsten, schitterend opgeluisterd door een swingende drumsolo van Dré Pallemaerts.

Muzikaal basisrecept van de band was steevast de repetitieve, vettige baslijn die Jozef Dumoulin met linkerhand tokkelde op zijn analoge bas-synth en met de andere hand zich begeleidend  op digitale piano of solerend op de extra synthesizer. Door deze line up van uitgebreide elektronische keyboards versus akoestische drums en tenorsax kreeg hun sound wel een vrij hoog ‘Weather Report’ gehalte.

De tweede set werd ingezet met de meeslepende, pakkende ballad “Mum and Dad“ waarbij Frank Deruytter met veel soul zijn sax overheen de sobere toetsenpartijen liet scheuren.

Met “Matte” en “Poodgy Pooch“ werden we weer in vinnige funky bebop sferen gedompeld met een uitgelaten Frank Deruytter solistisch sterk op dreef (Coltrane en Becker waren nooit veraf) !

Als bisnummer werd nog “Squirel Meat“ opgediend. Opzwepende drums met enkel een dreunende basgroove waar de tenor sax wild overheen denderde,  het nummer afsluitend met een solo op synthesizer die zó uit het jazz-rock repertoire leek te zijn geplukt !

Een boeiend, potig concert met veel onverwachte wendingen door drie topmuzikanten.

Tekst © Jan Van Stichel