Wunderkammer #6

18 november 2023, CC Strombeek-Bever

De zesde editie van dit klein maar fijn festival op de rand van experiment, avant-garde, free en aanverwante stijloefeningen. Met op de affiche zowel jong talent als gevestigde waarden.

Anna De Sutter

© Anke De Backer

De Brusselse Anna De Sutter aka Anna profileert zich als multi-mediakunstenares. Tijdens haar performance greep ze muzikaal hoofdzakelijk terug naar de electropop van de jaren tachtig met als ultieme link een versie van ‘Wonderful Life’ (Black). In haar eigen teksten ontwaarden we zinsflarden als “there is nothing”, “desire and confusion” en “nobody gives a fuck”. Say no more.


Hun Hun

© Anke De Backer

Eveneens uit Brussel maar de beats van dit duo waren inventief doorspekt met ambient gerelateerde soundscapes en exotica tinten uit diverse culturen. Het accent lag hierbij op de regio van Anatolië. Psycho-minimalisme à la Autechre inclusief de nodige extra’s. A suivre.


Chris Cutler & Tim Hodgkinson

© Georges Tonla Briquet

De eerste legendarische namen van de avond. Onder het motto “And now for something completely different” gingen drummer Chris Cutler en multi-instrumentalist Tim Hodgkinson duchtig aan het improviseren. Het resultaat: een verrassende en intrigerende “sonic debris” aan elkaar geknutseld met een hele speelgoedwinkel die beiden meebrachten. Aangenaam toegankelijk en haast rustgevend, op enkele oprispingen na. Een vleugje humor ontbrak evenmin.


Fred Frith & Susana Santos Silva

© Anke De Backer

Ander mythisch personage was Fred Frith, ooit nog samen met Chris Cutler in het baanbrekende Henry Cow. De gitarist trad op in gezelschap van de veel jongere Portugese trompettiste Susana Santos Silva die opduikt in steeds extremere improvisatieprojecten.

Frith hanteerde zijn instrument deels als percussionist, maakte gebruik van een arsenaal pedalen terwijl Silva de meest hoge en bizarre noten door de zaal blies. Een kleine “wall of sound” met allemaal verschillende bouwstenen. Tot er plots onverwachts een melodieus intermezzo opborrelde. Contrasten van begin tot einde.


Mashid Mohadjerin

© Anke De Backer

Nog meer electro en vooral videobeelden van deze Iraans-Belgische kunstenares. Poëtisch en kosmisch maar ook “discreet music” zoals op het T-shirt van haar muzikale handlanger te lezen stond. Ergens tussen de soundtrack van ‘Cat People’ en het werk van Brian Eno en Lynn Cassiers, wel opmerkelijk haast bucolische (natuur)beelden in tegenstelling tot haar geëngageerd videowerk.


The Handover

© Anke De Backer

Een trio gevormd door violist Ayman Asfour, oed-speler Aly Eissa en toetsenist Jonas Cambien. Aanvankelijk gehuld in semi-donker zorgden deze drie muzikanten voor een heuse trance-seance. Krachtige en verslavende opbouw naar een climax annex onverhoedse intervallen en steeds intensere lichtshow. “Saturday night fever made in Egypt”. Een opname komt er aan volgend jaar.


Rudy Trouvé

© Georges Tonla Briquet

De man die telkens onvoorspelbaarheid voorspelbaar maakt. “Ik ga wat liedjes spelen” beloofde hij en dat deed de troubadour ook, op zijn manier natuurlijk. Snarengetokkel en pedaaleffecten gekoppeld aan rauwe ontboezemingen. Inclusief een stukje rock-‘n-roll waarbij hij een melodica boven haalde. Alsof de tijd bleef stilstaan tijdens de hoogdagen van Jonathan Richman en Johnny G.


Respect voor een CC dat dergelijk niche initiatief voorstelt. We hopen in deze onzekere tijden te mogen uitkijken naar een volgende aflevering.

Tekst © Georges Tonla Briquet  -  foto’s © Anke De Backer / Georges Tonla Briquet