Wajdi Riahi in BOZAR, 23 februari 2025

Het optreden in Bozar van Wajdi Riahi was een meeslepend muzikaal gesprek, een demonstratie van artistieke groei en een bevestiging van zijn plaats als groot talent.

Het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten, Grote Zaal Henry Le Bœuf, ontving zondag 23 februari pianist Wajdi Riahi voor een soloconcert. De intieme sfeer werd nog versterkt door de ongebruikelijke opstelling van de zitplaatsen, waarbij het publiek Riahi zowel op het podium als op de traditionele zitplaatsen omringde. Dit creëerde een gevoel van verbondenheid, waardoor iedereen dichter bij de muziek kwam. Een vertegenwoordiger van Bozar merkte op dat er veel vraag was naar kaartjes en dat Riahi drie jaar eerder in de zaal had opgetreden als sideman voor Eliot Knuets. Deze terugkeer was zijn solodebuut en betekende een belangrijke stap in een veelbelovende carrière.

Wajdi Riahi, de in Tunesië geboren, in Brussel gevestigde pianist, is een opkomend talent in de internationale jazzscene. Hoewel hij bekend staat om zijn triowerk (Wajdi Riahi piano, Rhodes, Basile Rahola contrabas en Pierre Hurty drums) en eerder pianowerk dat een invloed van Brad Mehldau suggereerde, leunde dit solo-optreden meer aan bij de lyrische, introspectieve esthetiek van Keith Jarrett.

Het programma - een mix van originele composities, improvisaties op J.S. Bach en jazz standards - weerspiegelde deze indruk. Riahi deelde zijn beweegredenen voor de unieke mix van Bach en jazz. Hij sprak over de vrijheid die hij vindt in de muziek van Bach, een gevoel dat diep doorklonk in zijn optreden. Zijn openingsimprovisatie vestigde meteen deze intieme, zoekende toon met zijn delicate touch, zijn genuanceerde harmonische taal en zijn vermogen om een verhaal op te bouwen door middel van geluid. Er waren hints van zijn Noord-Afrikaanse afkomst in de melodische contouren en subtiele ritmische verschuivingen, maar de algehele indruk was er een van diep persoonlijke expressie.

Daarna ging hij naadloos over in een improvisatie gebaseerd op Bach's ‘Prelude in C Major’, een uitvoering die de gedeelde melodiek van jazz en klassieke tradities benadrukte, met behoud van de structurele integriteit van Bach en een duidelijk moderne sensibiliteit. Thelonious Monk's “Ask Me Now” bood een contrasterende textuur, waarbij Riahi Monk's karakteristieke hoekige melodieën en harmonische eigenaardigheden met zowel respect als speelse inventie doorkruiste. Een improvisatie op Bachs Prelude in F minor’ verkende vervolgens meer introspectief terrein. Hier waren Riahi's gevoelige touch en dynamische controle - van het zachtste pianissimo tot resonerende akkoorden - bijzonder opvallend.

Zijn uitvoering van John Coltrane's “Giant Steps”, een notoir uitdagende bebop standard, was een masterclass in het balanceren van technische excelleren met lyrische flow. Hij benadrukte de melodische contouren en onthulde de onderliggende schoonheid van de compositie. Een laatste terugkeer naar Bach, met de ‘Prelude in C minor’, bood een moment van serene reflectie.

De warme betrokkenheid van het publiek, aangetoond door aanhoudend applaus, was een lofzang op Riahi's enorme virtuositeit, vloeiende rechterhand, lyriek en verbeeldingskracht die bleek uit de uitvoering zelf.

Voor een toegift bood hij een compositie geschreven voor zijn zus ‘Nawres’, van zijn trio album Essia (2023), die een laatste blik gaf in zijn persoonlijke muzikale wereld, een zacht spookachtig en mooi nabeeld achterlatend met het fluiten die de piano begeleidden.

Het Bozar-optreden van Wajdi Riahi was een meeslepend muzikaal gesprek, een demonstratie van artistieke groei en een bevestiging van zijn plaats als groot talent.

Tekst © Ieva Pakalniškytė, 8 maart 2025  -  foto's © Roger Vantilt