Veder en Sylvie Courvoisier Trio in het SMAK te Gent, 16 mei 2017

In het  SMAK  museum te Gent organiseert Rogé Verstraete al enige tijd jazzconcerten. Zijn cafés El Negocito en La Resistenza waren creatieve broeihaarden, zijn Citadelic Festival blijft nog steeds een referentie voor wie in jazz vooral een tegenstroom ziet en hoort. In het SMAK kan hij die rebelse stroming in een passend kader brengen. Zoals het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst een fijne plek is voor plastische kunstenaars die weinig museum lijken te verdragen (maar het toch doen), zo geven de concerten er een passende plaats aan artiesten die anders veelal in obscure ateliers en achteraf repetitieruimtes hun ding moeten doen.

Veder bestaat uit een aantal muzikanten die al een aantal jaren hun eigen pad volgen en in de schaduw werken.  Vanuit die luwte laten ze een briesje waaien dat stof wegblaast om met iets nieuws en fris voor de dag te komen.  Op hun repertoire nummers met langoureuze melodieën maar ook composities waarbij ruimte komt voor rustige interactie.

Er wordt geen noot te veel gespeeld en de composities zitten ingenieus in elkaar. Het is muziek die langzaam voorbij schuift. Overbodig getoeter en gepingel zou de muziek uit balans brengen. Met beheerste kalmte brengen ze geconcentreerde muziek met de nodige focus. En zoals men hetgeen Bill Frisell brengt Americana noemt, zo zou met in het geval van Veder kunnen gewagen van Europana: een verre echo van ECM, volksmuziek uit het hoge noorden en een verlangen naar een imaginaire en eclectisch samengestelde droomwereld die enkel in het hoofd van de muzikanten en luisteraars bestaat.

De leden van Veder kennen elkaar uit diverse groepen en  voelen elkaar bijzonder goed aan. Rietblazer Joachim Badenhorst weet ondanks zijn reputatie steeds te verrassen. Gitarist en banjospeler Ruben Machtelinckx is één van die gitaristen die na een paar noten te herkennen valt. Niels Van Heertum legt met zijn euphonium een bijzondere laag over de muziek. De Noorse trompettist Eivind Lønning was een aangename verrasing.

Waar Veder de energie naar binnen trok om aan focus te winnen, paste het trio van pianiste Sylvie Courvoisier de tegenovergestelde strategie toe. De opgebouwde spanning vond via klaterende clusters en andere uitbarstingen een weg naar buiten. Plotse plotwendingen hielden het ook spannend.

Eigenlijk klonk het trio een beetje als een conventioneel pianotrio, maar deze vergelijking doet hen ook onrecht aan. Courvoisier was wel de bepalende stem, maar deed meer dat thema-solo spelen. Ze injecteerde haar parelend en glashelder pianospel met veel creativiteit. Bassist Drew Gress leek het best naar zijn zin te hebben en deed ook meer dan ritme houden, hoewel hij dit laatste niet uit het oog verloor.  Drummer Thomas Fujiwara komt net als Courvoisier uit de John Zorn scene en was de vervanger voor Kenny Wollesen. Hij paste wel in de groep maar hier en daar hoorde je hem toch voor een veilige weg kiezen waar hij met enige concerten extra op de teller voor meer creativiteit zou gezorgd hebben. Want zijn rol in groepen rond Mary Halvorson laat horen dat die man best wat in zijn mars heeft. Kritiek in de marge, want Sylvie Courvoisier maakte met haar trio duidelijk dat ze één van de prominente  stemmen in de hedendaagse jazzscene is.

Twee mooie concerten in het SMAK laten ons al uitkijken naar volgend seizoen. Maar eerst heeft Rogé nog het Citadelic Festival op het programma staan, dit jaar in double bill met JazzCase in Neerpelt.

Tekst © Iwein Van Malderen  -  foto’s © Cees van de Ven
Dit artikel verschijnt ook op draaiomjeoren.com