UrgeTrio en Rotozaza slaan dubbelslag in De Singel

De Singel/Oorstof, 23 februari 2017 in Antwerpen

Sound In Motion is een verplaatsbaar jazzpodium dat muziek uit het vrijere segment aanbiedt in Antwerpen, een sporadisch uitstapje richting achterland niet te na gesproken. Ze komen naar buiten met Oorstof-concerten, waarbij het stof vooral geen gelegenheid krijgt om de buis van Eustachius te verstoppen. Eind februari sloegen ze hun tenten op in de catacomben van De Singel voor een fel gesmaakt dubbelconcert.

De avond werd geopend door het Urge Trio. Rietblazer Keefe Jackson en celliste Tomeka Reid maken deel uit van de Chicago scene. Voor dit trio kregen ze gezelschap van de Zwitserse saxofonist Christoph Erb. Erb en Jackson speelden voornamelijk tenor, sporadisch basklarinet en sopraansax.

Met twee rieten brachten ze een boeiend en rijk verhaal met een uitdagend klankenpalet. Technieken als slap tonguing en het geluid dempen door de beker van de sax tegen het dijbeen te houden, maakten er integraal deel van uit.  Aangezien de twee saxofonisten zich van elkaar trachtten te onderscheiden maar ook naar gemeenschappelijke grond zochten, werd het geen opbod van technieken.

Zeker zat celliste Tomeka Reid daar ook voor iets tussen. Ze  doet graag aan klankverkenning (inclusief geprepareerde snaren) maar ze leek ook een melodische lijn te suggereren waar ze een draai aan gaf als de richting te evident werd. En zo werd Urge een trio dat op intense wijze ademt, strijkt en verwondert.  Voor mij waren vooraf de leden van het trio minder bekende namen wat de verrassing des te groter maakte.

Waar het Urge Trio bedachtzaam opbouwde en eerder intiem speelde, ging Rotozaza behoorlijk te keer met  een rauw geluid , brute kracht en een ongelofelijke honger zich te laten gaan. Rudi Mahall speelde basklarinet met een ogenschijnlijke roekeloosheid, maar wist best waar hij naartoe wou met zijn holderdebolder improvisaties.

Idem dito drummer Christian Lillinger, die met overgave drumde en gebruikt maakte van diverse hulpmiddelen om mee te bouwen aan een gedeformeerd en bijzonder geluidsdecor. Gitarist Nicola L. Hein was in niet geringe mate verantwoordelijk voor dat decor. Hij ging als een razende tekeer. Zijn improvisaties op de gitaarpedalen droegen in niet geringe mate bij tot het pandemonium. Bassist Adam Pultz Melbye stak met beknopte themaatjes en rifjes eveneens de nodige energie in zijn bijdrage.

Rotozaza koppelde met de mentaliteit van een bende non conformisten free jazz aan vrije en geluidsimprovisaties. Een lel van jewelste, deze Berlijnse formatie.

Normaal lokken de Oorstof-concerten voldoende volk voor minder evidente muziek. Deze keer was het anders en dat was gezien de gebrachte kwaliteit des te jammer. De afwezigen hadden ongelijk. Een beklijvende avond dus, daar in de catacomben van De Singel.

Tekst © Iwein Van Malderen  -  Foto’s © Cedric Craps
Dit artikel verschijnt ook op draaiomjeoren.com

Meer foto’s van Cedric Craps vind je hier:

https://www.flickr.com/photos/cedriccraps/sets/72157679159951800
https://www.flickr.com/photos/cedriccraps/sets/72157677335820223