Twee top duo’s op Tourcoing Jazz Festival

Centre Culturel Mouscron, 10.10.2022

Het publiek werd dubbel verwend in Mouscron, met niet een maar twee topduo’s.

© Katiuska Landaeta

Igor Gehenot & Amaury Faye

Het pianoduo Igor Gehenot & Amaury Faye beet de spits af. Twee piano’s tegenover elkaar. Twee meesters met elkaar. Ze vlogen er meteen in met ‘Magic Ball’, het openingsnummer van hun titelloze cd. We waanden ons in de beginjaren van de jazz, met invloeden van blues en ragtime. Maar ze gaven er een eigen hedendaagse invulling aan. Op ‘Éternité’ gebruikte Igor Gehenot zijn Steinway als percussie-instrument. Het was hoofdzakelijk aan Faye om de melodie te spelen.

Ze vervolgden met de standard ‘It Could Happen to You’ (Jimmy Van Heusen). Knap om te zien hoe goed beide heren op elkaar ingespeeld zijn. Ze hadden er duidelijk zin in. Na het knappe ‘Random Life’ en ‘Compo 2’ brachten ze het bloedmooie 'Bibo no aozora' van Ryuichi Sakamoto uit de soundtrack van ‘Babel’ (2006). Met het opgewekte ‘Egberto’, een eerbetoon aan multi-instrumentalist Egberto Gismonti, sloten ze het concert af.

Uiteraard drong het enthousiaste publiek aan om een bisnummer. Het energieke ‘Incompatibilidade De Gênios’ van Joâo Bosco was een meer dan waardige afsluiter van een fel gesmaakt concert.

© Javier Caro

Renaud Garcia-Fons & David Peña Dorantes : “Paseo a dos“

De Spaanse pianist David Peña Dorantes en contrabassist Renaud Garcia-Fons zagen we eerder aan het werk tijdens Jazz!Brugge 2012, toen met de Bulgaarse kavalspeler Theodosii Spassov en percussionist Nano Peña. Het concert in Mouscron was echter veel intenser. Het werd een reis doorheen de diverse flamencostijlen.

Dorantes heeft een krachtige aanslag maar kan ook heel subtiel uit de hoek komen en als hij in de piano duik om de snaren te dempen, geeft dat een extra ritmische dimensie. Renaud Garcia-Fons hoeven we niet meer voor te stellen. Zijn vele projecten tonen invloeden van de diverse muziekstijlen van rond de Middellandse zee.

Ze openden het concert met “La Promesa del Alba”, een Rondena van op hun duoplaat “Paseo a Dos”. “Molto Enrollado”, een vrolijke Bulerias met een speels karakter, kreeg een percussieve intro. Ze vervolgden met "En el Crisol de la Noche", een Soleá, een vorm die door velen wordt gezien als de ‘moeder van alle flamencovormen’. Ook hier viel op hoe goed beide musici op elkaar ingespeeld zijn. En dit ondanks dat zij niet geregeld samen concerteren.

Beiden blonken vervolgens uit in hun schitterende solostukken. Beiden soleerden met finesse en en heel geïnspireerd. Daarna bracht het duo "Entre las rosas", een bluesy Guajira met een nostalgisch karakter. “El Rio Os Espera” is een Tango, maar niet echt te vergelijken met zijn Argentijnse naamgenoot. Bij "Mar y Rayo", een Garrotín (een lied dat zijn oorsprong vindt in Galicië maar geïntegreerd werd in de flamenco), wordt het ritme geleidelijk versneld.

Het eerste bisnummer was het wondermooie "Palabras de Ensueño", een Malagueña. Met de Siguirolla "Como Sueño Infantil" sloten ze dit subliem concert af.

Tekst © Jos Demol