The Archidukes in de jazzzolder, 22.11.2019

Predikheren, Mechelen

Onverwacht kregen we voor het 2de jazzzolderoptreden in november, na Oriol Roca Trio, opnieuw een trio voorgeschoteld van piano, contrabas en drums. Trompettist Peer Baierlein gaf verstek wegens ziekte. Van het aangekondigde viertal verschenen enkel de pianist en de drummer, onvoorzien zagen we op het podium opnieuw een Italo-Belg aan de bas. Toch zag het er veelbelovend uit met twee gekende klassebakken, in het besef dat die vast wel wisten wie ze meebrachten en omdat er zo meer speelruimte zou zijn  voor drie. Daar wisten zij inderdaad goed raad mee.

De eerste set ging het met het luister- en speelplezier in stijgende lijn. Menigeen zat hoe langer hoe verlekkerder toe te kijken en te luisteren. De muzikanten genoten zichtbaar hoe langer meer. Het begon al vlot met nummers van Lionel Beuvens en Igor Gehenot, gevolgd door “Footprints” van saxofoonlegende Wayne Shorter. Wie dat nog niet in een versie zonder blazer had gehoord, kon alleen maar vaststellen dat deze klassieker zich uitermate kan lenen voor een fijn pianotrio. Wie toch trompetklanken miste, omdat hij daar op had gerekend, werd tijdens de pauze van enige zalving voorzien door de DJ met platen uit de vinylcollectie van de bib.

Na de pauze was het al 3-2 in het voordeel van de bassist wat de cd-verkoop betrof. Daarbij speelde zeker mee dat een aantal mensen de cd van Igor Gehenot al in hun collectie hadden en Giuseppe Millaci een ontdekking was. Zijn solo’s kenden ook in de 2de set niet minder bijval dan die van Gehenot en Beuvens. Alle drie stelden de muzikanten zich aandachtig ten dienste van de melodieuze muziek en gaven zij elkaar regelmatig de ruimte om zich nog meer in de kijker te spelen. Want dat deden ze sowieso met hun fijngevoelige en energieke spel.

Deze triobezetting verraste en verblijdde het talrijk opgekomen publiek doorheen eigen composities en standards. Met grote beheersing van hun respectievelijk instrumenten toonden zij zich beminnelijke crowd pleasers. Hun uitvoering van “Someday My Prince Will Come” hielp daar een flinke hand bij. Zonder bisnummer konden zij natuurlijk niet vertrekken. Toen legden zij hun aanstekelijke energie nog in “If I Were A Bell”. Ding dong ding, amai nog nie’…

Tekst © Danny de Bock  -  foto’s © Lejo Vanhaelen

Musici:

Igor Gehenot, piano
Giuseppe Millaci, contrabas
Lionel Beuvens, drums