Satanique Samba Trio, 13.09.2019, Recyclart (Brussel)

© Far Out Recordings

Vrijdag, de dertiende, volle maan en Satanique Samba Trio op het podium in Recyclart. Een sjamanistisch gebeuren. “You are the chosen ones”, deelde artistiek directeur Dirk Seghers het publiek mee.

Ze kwamen al eens langs in Recyclart zowat twee jaar geleden. Nu stonden ze daar terug met hun nieuwe vinyl ‘Mais Bad’ onder de arm. Dat de opnamen hiervan niet gebeurden in een “state of the art” studio maar met een oude gsm van een twintig jaar geleden duidt op hun instelling. Lo-fi anno 2019 dus. Op het podium idem dito en evenmin een peperdure installatie. Een bewuste keuze of het kan natuurlijk zijn dat veertien jaar muzikale activiteit hen financieel nog niet veel opleverde. Het minderde alleszins de inzet niet van dit Satanique Samba Trio (dat eigenlijk gevormd wordt door vijf muzikanten).

De rode draad in hun schouwspel: deconstructie van zoveel mogelijk Braziliaanse ritmen. Het leidde van Jobims ‘One Note Samba’ (omgezet naar ‘Every Note Samba’) naar een verkneukelde versie van de Lambada. Hun handelskenmerk bij dit alles is naast een portie losgeslagen humor, het organisch contrast tussen saxofoon, gitaar, bas en drums enerzijds en de typische cavaquinho anderzijds. De saxofonist hanteerde zijn instrument meer dan regelmatig als middel om de gekste blaasgeluiden te produceren, al dan niet gekoppeld aan laptopspielereien. De drummer gaf een solo ten beste op een luciferdoosje. De zanger verontschuldigde zich voor zijn rauw stemgeluid dat volgens hem te wijten was aan zijn besmetting met het zikavirus.

Kortom, niet uw traditionele Braziliaanse sambagroep maar een heerlijk gestoorde bende. Denk aan Adriano Celentano zijn ‘Prisencolinensinainciusol’ in de mix gegooid met Mary Poppins haar ‘Supercalifragilisticexpialidocious’ en dat door een dj die een hele partituur wit poeder opgesnoven heeft bij volle maan. Of MDCIII die met Flat Earth Society naar een pretpark trekt. Ongewoon maar heel erg Recyclart. Met dank aan Zjakki Willems (herinner je het radioprogramma Cucamonga).

© Georges Tonla Briquet