Placenta, CC Den Amer (Diest), 3 februari 2018

De muziek van Placebo blijft verbazen

© Geert Brams

Tien jaar na het overlijden van Marc Moulin wordt zijn groep Placebo volop in de kijker geplaatst door de gelegenheidsformatie Placenta, gevormd door muzikanten uit de pop- en jazzscène.

Belgische fusion van begin jaren zeventig is “hot” momenteel. De platen van Philip Catherine uit die periode werden recent heruitgebracht (op cd en vinyl!) , Bram Weijters toert door Vlaanderen om ‘Here Comes The Crazy Man’ (1974) van Koen De Bruyne na te spelen en de jonge jazzgarde grijpt maar al te graag terug naar de schatkamer uit die tijd. In combinatie met het André Brasseur-effect kon het dan ook niet uitblijven dat het werk van Placebo opnieuw zou opduiken.

© Geert Brams

Het initiatief komt van CC Den Amer in Diest. Ze kregen meteen de goedkeuring van Laurence, de weduwe van Marc Moulin. Artistiek directeur is Hans Mullens. Hij schreef de arrangementen en koos de muzikanten.

Presentator voor de première was David Dalemans die acht jaar lang de promo voor Moulin bij EMI verzorgde. Hij stelde duidelijk dat Placenta geen tribute band is maar een groep die een persoonlijke hommage brengt aan Placebo.

© Geert Brams

De blazerssectie bestond uit Sam Vloemans, Wietse Meys en Dree Peremans, een imponerend trio over heel de lijn. Deze gasten kunnen natuurlijk een indrukwekkend cv voorleggen door hun activiteiten bij o.a. Buscemi, Dez Mona, The Internationals, Lady Linn, Tutu Puoane en Rebirth:: Collective. Met veteranen Geert Roelofs (drums) en Hans Mullens (bas) hadden ze een ritmesectie als een rots in de branding terwijl Patrick Steenaerts de gitaargod van dienst was en dit met een sterke knipoog naar Peter Frampton. Grote smaakmaker was jazztoetsenist David Thomaere die zich reeds in de kijker speelde bij o.a. Natalia en Netsky.

© Geert Brams

Van bij de eerste noten kwam er beweging in het publiek. De funk- en soullijnen van de hecht spelende band hadden duidelijk effect. De solomomenten van de blazers zorgden voor het nodige showelement. Toen Vloemans en Thomaere in duel gingen, was het helemaal feest. De beelden op groot scherm achter de groep en op kleinere monitoren zorgden voor een soort retro space-effect à la Tienerklanken, het tv-programma uit de jaren zeventig waarin Placebo ooit nog te zien was.

De liefde van Marc Moulin voor dansbare Afro-Amerikaanse ritmen werd duidelijk in de verf gezet. Placenta is nog niet helemaal de Belgische Steely Dan maar ze zijn wel goed op weg met hun versie van dit repertoire.

Op 26 september is het precies tien jaar geleden dat Marc Moulin overleed. Het zou ons niet verbazen dat rond die tijd een verzamelbox van Placebo verschijnt. Volgend seizoen komt er alleszins een tournee langs culturele centra. Hopelijk eveneens te beleven op heel wat festivals.

© Georges Tonla Briquet

© Axel De Coster

'Placenta Plays Placebo'

Geert Roelofs - drums
Hans Mullens - bas & musical director
Patrick Steenaerts - gitaar
David Thomaere - keyboards
Dree Peremans - trombone
Sam Vloemans - trompet
Wietse Meys - sax, clarinet, basclarinet
Eric Engels - scenografie

'Placenta Plays Placebo' is een initiatief en productie van Dave Van den Broeck en Peter Vanderstukken van CC Diest en Hans Mullens.