Pilgrim, Zwitserse klasse op Belgische bodem

Dommelhof Neerpelt, 21 februari 2019

Christoph Irniger toert al enige jaren met Pilgrim doorheen Europa en sinds kort ook de Verenigde Staten. In Neerpelt speelden ze het eerste concert van een tour die hen ook naar de Heist-op-den Berg en Baarle zou brengen. Afgelopen jaren kregen we voldoende kansen om de band te zien en telkens klinken ze anders. De constante blijft hun muziek die alle kanten kan uitgaan wat het spannend maakt voor muzikanten en publiek. Hun verschillende passages doorheen ons land afgelopen jaren, levert hen ook een aantal overtuigde volgers op. Gezien de kwaliteit die ze brengen is dat niet eens verwonderlijk.

Bij het concert in Neerpelt bespeelden ze terug een breed muzikaal pallet, waarbij de geleidelijke opbouw opviel, alsof het enige tijd vergde om te beslissen welke richting uit te gaan. In veel gevallen namen improvisatie en exploratie ongemerkt een sluipweg naar het rijk van catchy melodieën en groovy ritmes. Die overgangen kwamen onverwachts en gebeurden razendsnel. Dit pleit niet alleen voor de cohesie van de groep maar ook voor het genie van componist Christoph Irniger.

Irniger gaf ook uitleg over de manier van musiceren binnen de groep. Pilgrim bestaat uit verschillende mensen die elk hun eigenheid hebben en elk hun eigen weg lijken op te gaan. Op een zeker moment zetten de groepsleden soms een stapje achteruit om vanuit hun eigen realiteit verbaasd, geërgerd of benieuwd te luisteren naar wat de ander vertelt. Vanuit die dynamiek kan dan het gesprek starten waarbij uiteindelijk gemeenschappelijke grond gevonden wordt. En zo is het maar net! Het is alsof de muziek aanschouwelijk maakt wat op  een workshop  groepsdynamica of een colloquium maatschappijanalyse verteld wordt.

Als saxofonist is het duidelijk dat Christoph Irniger een klasse apart is. Hij bezit een licht hese toon en is niet opdringerig maar wel aanwezig. Stefan Aeby zorgde als pianist voor finesse van klassieke snit met oog voor een intelligente opbouw. Hij liet de piano soms heel intrigerend klinken door gebruik van elektronica, waarbij het als luisteraar even duurde voor je besefte waarom hij nu voortdurend met zijn hand in de klankkast  zat. Gitarist David Gisler is zonder meer een prijsbeest die pertinent gebruik maakt van pedalen en effecten en daardoor steeds wisselende sferen weet te scheppen. Hij bezorgt de muziek ook een rafelige rand die het spannend houdt. Als die combinatie van hese sax, fijne piano en gestoorde gitaar dan noch kan rekenen op een zeer bewegelijke bassist Rafaelle Bossard en een drummer als Michi Stulz om alles in goede banen te leiden, kan er weinig fout gaan.

Pilgrim overtuigde de aficionado ‘s die de groep al enige tijd volgden en zorgde  met dit concert voor een lading nieuwe overtuigden. Mocht je ze ergens op een affiche zien staan: niet twijfelen, doen!

Tekst © Iwein Van Malderen  -  foto’s © Cees van de Ven
Verschijnt eveneens op draaiomjeoren.com