Oene van Geel/Mark Haanstra/Ralph Vanoli & Bitch ’n Monk

Shapes Of Time in De Pletterij Haarlem, 29 maart 2018

Violist Oene van Geel en bassist Mark Haanstra weten elkaar muzikaal al twintig jaar met grote regelmaat te vinden. Ze hebben in twee decennia een eigen stijl ontwikkeld waarin klank belangrijker is dan virtuositeit. Mark Haanstra en Raphael Vanoli staan voor het eerst op het Haarlemse improvisatie- en jazzpodium de Pletterij met het werk uit hun album Shapes of Time (Zennez Records) nog een dag voordat ze in het Bimhuis te zien zijn. Jazz’halo is er bij.

Het debuutalbum van de twee en hun gastmuzikant is geïnspireerd door een expeditiereis naar het noordelijke Spitsbergen. In een set van drie kwartier wisten de gitaarkunstenaar, de altviolist en bassist/ contrabassist met hun composities daadwerkelijk de noordelijke wateren en de omgeving van Spitsbergen tot leven te brengen.

De muziek die het trio ten gehore geeft is geïnspireerd door de magisch-realistische foto’s van Udo Prinsen. Beeldmaker Prinsen installeerde tijdens een poolexpeditie verschillende pin-hole camera’s, waarmee hij het landschap in verschillende gedaanten en seizoenen wist vast te leggen. De foto’s, die na afloop van het concert in boekvorm, tezamen met de cd, worden verkocht, moet men er tijdens het concert zelf bij bedenken.

Gitaarfluisteraar Vanoli weet met effectpedalen, echo’s, het gestommel van tegen het schip klotsende schotsen, de weidse landschappen, de koude en de natuur, maar ook het geluid van de verlatenheid prachtig te vangen. Gecombineerd met de donkere, peinzende en soms schuchtere klanken die de altviolist aan zijn instrument ontlokt doet de muziek soms denken aan het onderzoekende vroege werk van Bill Frisell. Van Geel heeft een microfoontje op zijn viool gemonteerd waardoor hij op uitgekiende momenten met zijn stem de instrumentale lijnen van zijn viool begeleidt. Haanstra slaat zijn heldere bastonen als een Siamese tweelingbroer om de altlijnen van Van Geel en hij neemt daartoe afwisselend de contrabas en de basgitaar ter hand.

Het trio klinkt als een bescheiden orkest, evenals het duo dat in de tweede set aan bod komt, de double bill act, Bitch ’n Monk bestaande uit de fluitist Maurizio Velasierra en zangeres/gitarist Heidi Heidelberg. Een door talrijke effectpedalen en geluidsinstallaties versterkt en vervormd stem-gitaargeluid dat vergezeld gaat van loepzuivere, snerpende fluitsolo’s uit de ijle hoogten van de Andes. Muziek die eerder doet denken aan de chaos van de hectische metropool dan aan de verlaten landschappen in de nabijheid van de noordelijke poolkap. De twee acts vullen elkaar wat dat betreft uitstekend aan.

Het publiek wordt in deze intieme zaal getrakteerd op een meer dan geslaagde generale repetitie voor het optreden in het Bimhuis.

MUSICI:

Oene van Geel, altviool, stem
Mark Haanstra, basgitaar, contrabas
Raphael Vanoli, gitaar, effecten

Bitch ’n Monk:
Heidi Heidelberg, zang, gitaar, effecten
Maurizio Velassierra, fluit


Tekst © Robin Arents  -  foto’s © Harry van Kesteren