Norma Winstone & Alain Pierre feat. Barbara Wiernik

Jazzstation, 17 maart 2023

Norma Winstone, de “grande dame” van de Britse (en internationale) vocale jazz was te gast in de Jazzstation enkel begeleid door de Belgische gitarist Alain Pierre. Als speciale gast nodigden ze zangeres Barbara Wiernik uit. Een avond die ze in deze uiterst gezellige Brusselse jazzclub niet snel zullen vergeten.

Gedurende haar hele carrière heeft Norma Winstone steeds een zwak gehad voor het werk van gitarist Ralph Towner. Bij heel wat van zijn composities schreef ze aangepaste teksten. Alain Pierre is op zijn beurt altijd een groot bewonderaar geweest van Towner. Barbara Wiernik ging al van in haar beginperiode in de leer bij Winstone. De twee hebben elkaar sindsdien nooit uit het oog verloren. Integendeel, ze bleven steeds nauw in contact. Ultiem voorbeeld is dat Winstone speciaal een tekst schreef voor Wiernik terug te vinden op de cd ‘Ellipse’ (2022, Spinach Pie Records). De onderlinge connecties waren dus volop aanwezig voor dit uitzonderlijk concert.

Eenentachtig is ze ondertussen maar Norma Winstone verloor nog geen greintje van haar présence. Stijlvol en met de nodige flair zette ze het concert in aan de hand van een eerste nummer van Ralph Towner, ‘A Breath Away’. Een muisstil publiek volgde met haast ingehouden adem elk woord dat ze op haar karakteristieke manier zong terwijl Alain Pierre op akoestische gitaar begeleidde. Gedurende de hele avond kreeg hij trouwens voldoende ruimte om zijn virtuositeit te illustreren.

Nummer na nummer vonden beide artiesten elkaar terug. Een platonische paringsdans van twee volbloed verhalenvertellers. Winstone leidde telkens op flegmatische wijze in waarbij humor niet ontbrak. Haar stembuigingen zijn legendarisch. Maniërisme en “art for art’s sake” zijn hierbij totaal afwezig, ook als ze al eens extremen opzoekt. Heel sterk was toen Wiernik voor de eerste keer het podium opkwam en beide zangeressen samen ‘Mirror, Mirror’ brachten (uit de cd ‘Chamber Music’, 2003). Het leek alsof de stem van Winstone plots een transformatie onderging. Sterk hoe mentor en leerling (met een leeftijdsverschil van drie decennia) unisono klonken. Meteen een première vertelde de Britse vocaliste want ze had nog nooit met een andere zangeres in duo gezongen. Nog een première was ‘Distant Destiny’ dat ze speciaal geschreven had voor Wiernik maar nog nooit gezongen. Na een wat aarzelend begin vulden ze elkaar vlekkeloos aan.

Tijdens de twee sets volgden hoogtepunten elkaar op met een heel brede keuze uit Winstone haar repertoire. We hoorden doorleefde versies van ‘Everybody’s Song But My Own’ (uit ‘…Like song, Like Weather’ haar duo-plaat met John Taylor), ‘Café’ van Egberto Gismonti (met een korte knipoog naar ‘The Girl From Ipanema’), het uiterst poëtische ‘Summer’s End’ (ook van Ralph Towner, net als verder nog ‘Beneath An Evening Sky’ waarin een uiterst doorgedreven solo van Pierre op zijn 12 string), ‘Days Gone By/Lost In Another Time’ en ‘Heart Song/Song Of Life’ (uit Winstone haar album met Fred Hersch), de Armeense traditional ‘Cradle Song’ (nog een sterk duet van Wiernik en Winstone) en ‘Here Comes The Flood’ van Peter Gabriel (uit de ECM-cd ‘Distances’).

Uit dit laatste album zongen beide zangeressen als bisnummer nog de titeltrack. Het mag hierbij nog eens benadrukt worden wat een groot gitarist en arrangeur Alain Pierre wel is. Iemand die veel te zwaar onderschat wordt. Samen met Norma Winstone en Barbara Wiernik zorgde hij voor een concertavond om op te tekenen in de steeds maar groeiende lijst van memorabele concerten in de Jazzstation.

Tekst © Georges Tonla Briquet – foto’s © Roger Vantilt

EXTRA TIP

De nieuwe cd van Ralph Towner, ‘At First Light’ (ECM)