New Special Quintet overtuigt met verve

26 augustus 2017, Izegem

Liefhebbers van jazz met vrouwen in de hoofdrol kwamen op 26 augustus jl. flink aan hun trekken tijdens het intieme jazzfestival op het plein voor de Sint-Tillokerk in Izegem. Op de affiche immers New Special Quintet (met trompettiste Marie-Ann Standaert), Wolf In The Wood (o.l.v. Anne Wolf), Nathalie Loriers Groovy Trio. Ondergetekende, die op een fatsoenlijk uur terug in Brugge wou geraken maar daarvoor afhankelijk was van openbaar vervoer, werd het dank zij de dienstregeling van de NMBS slechts gegund enkel het eerste concert mee te maken. De kwaliteit ervan compenseerde de spijt veroorzaakt door het gedwongen vroegtijdig vertrek.

New Special Quintet zette zijn set swingend in met ‘All The Things You Are’. Dat stuk leende er zich uitstekend toe om achtereenvolgens Karel Ceulenaere (piano), Richard Rousselet (bugel), Marie-Anne Standaert (trompet), Jean Van Lint (contrabas) en Toon van Dionant (drums) solo te laten schitteren. “De kleinste festivals zijn de leukste!” verklaarde Standaert meteen na afkondiging van het openingsnummer. En tijdens de introductie van de muzikanten gaf ze als kwinkslag mee dat het West-Vlaams van Rousselet “niet zo goed” is. Het typeert haar, weet ik intussen uit ervaring: middels verbale injecties zorgt zij er steevast voor dat er tijdens haar concerten een ongedwongen sfeer hangt.

Vervolgd werd met de uitvoering van een hedendaagse compositie (van Christian McBride), tijdens dewelke de trompettiste via haar lichaamstaal duidelijk te kennen gaf hoe ze genoot van de solo van Rousselet. De pianist kreeg ruim de tijd voor een fraaie solo, waarna Standaert en Rousselet het stuk mooi unisono naar zijn slotnoten bliezen.

Ooit hoorde ik iemand met zéér veel overtuiging beweren dat Cole Porter “niets, maar dan ook niets” te maken heeft met jazz… De realiteit is nochtans dat jazzmuzikanten blijven putten uit het immense oeuvre van die geniale Amerikaan die dermate veel klassiekers op zijn naam heeft, dat het lijkt alsof hij ze met een simpele handbeweging maar uit de mouw had te schudden. ‘I Concentrate On You’ is daar een van en werd door New Special Quintet gebracht in een “Latin arrangement”. Mooi was (o.a.) die combinatie van zware basklanken, brushes en piano waarmee werd ingezet.

Richard Rousselet kondigde het (inmiddels reeds vierde) stuk aan: het opzwepende ‘Break City’ van Horace Silver. Krachtige uitvoering, met bugel en trompet intens ineengestrengeld tijdens de intro en naar het einde toe, alsook een heel dartele pianosolo tijdens het middenstuk.

“Het volgende nummer heeft een West-Vlaamse titel.”, aldus Standaert terug aan de microfoonstandaard: ‘Bimini’ van Jim Hall, zo bleek. “Een feature voor de pianist”, luidde het, maar het werd evenzeer een fijn moment voor en van de schitterende ritmesectie in haar geheel. Rousselet en Standaert verzorgden elk opnieuw een uitvoerige, knappe solo.

Nog een cover: ‘Let’s Cool One’ van Monk, dat werd vertaald in een heel intrigerend arrangement. Van de hand van Rousselet zelf, vertelde hij me achteraf: “Je suis parti d’un arrangement de Jimmy Owens en puis je l’ai adapté.” O.a. door onverwachte tempo- en ritmewisselingen kreeg de uitvoering een heel speciaal karakter.

Voor het (helaas al) voorlaatste stuk van het concert tekende Jean Van Lint. De opbouw van die compositie - met als titel ‘The Prairie’ - was zo dat werd aangevangen met een inventieve bassolo. Na afloop dankte Marie-Anne Standaert in het bijzonder pianist Karel Ceulenaere die vast groepslid Raphael Debacker verving en voor het allereerst met New Special Quintet aantrad. Een vuurproef die hij inderdaad glansrijk heeft doorstaan.

‘The African Queen’ van (wederom) Horace Silver, met andermaal mooie eenstemmige passages van bugel en trompet, benadrukte nog maar eens de hechte groepssound van New Special Quintet. Meteen de afsluiter van een prikkelend concert waarmee de vijf muzikanten het weliswaar relaxte, maar toch aandachtig luisterend publiek moeiteloos overtuigden.

Tekst © Paul Godderis, 29 augustus 2017  -  foto's © Manu Behaeghe