Natashia Kelly Group, The Black Cat Torhout, 5.11.2019

Club de B Torhout

In maart 2015 stond Natashia Kelly al eens op ons podium. Met een computer met soundscapes, spacy gitaren, een heterogeen repertoire en vooral veel grillige vocale buitelingen en experimenteel gescat, bleek dat deze kraakvers afgestudeerde conservatoriumstudente toen nog duidelijk op zoek was naar een eigen stijl.

Nu echter stond er een zelfbewuste artieste die, wars van de heersende modetrends, haar persoonlijke richting had gekozen. Gedreven door haar Ierse roots bracht ze een fusie van Keltische folk en jazz.

In de 70'er jaren deden Mary Prior, June Tabor en vooral Jacqui McShee van Pentangle dit haar al voor maar nooit in deze zo uitgepuurde vorm.

Ze startte meteen met 2 traditionals, de eerste in het Keltisch. De tweede bracht ze ‘a capella’ in het Engels om dan via een op Bach geïnspireerde contrabaspartij uit te deinen in het indrukwekkende Into The Ocean, een aangrijpende klaagzang met lyrische improvisaties die bezwerend omheen de traditionele songstructuur kronkelden.

De "Haar" (met de hand gebouwd instrument van de Nederlandse gitaarbouwer Erik Van De Haar uit 2008) van gitarist Jan Ghesquière breide weidse klanktapijten, begeleide bescheiden staccato of hoestte groovy akkoordenreeksen. In het schaarse solowerk hoorde je de invloeden van S.R. Vaughan, Metheny en Wes Montgomery.

Brice Soniano op zijn afgebladderde, verweerde contrabas was maar in enkele nummers als ritmesectie echt bepalend. Zijn rol was veeleer sfeerbrengend met dromerige strijkpartijen, etherisch getokkel en één enkele keer een korte solo.

Bas en gitaar stonden geheel ten dienste van de vocale exploraties van Natashia. Haar frele kopstem meanderde steeds in de hoge regionen, soms even een hese overslag makend. Haar melancholische vibrato, bluesy tremolo en prachtig poëtische teksten knepen je meedogenloos de keel dicht. Nog nooit zo'n adembenemende stiltes gehoord in The Black Cat als die avond.

De twee bisnummers, waarmee het concert werd afgesloten, weken af van het gebrachte folky repertoire. Maar met de standard 'Round Midnight en de Bob Dylan cover Ballad Of A Thin Man bewees Natashia overtuigend dat ze vele genres moeiteloos aankan.

Tekst © Jan Van Stichel  -  foto's © Paul de Cloedt