Natashia Kelly Group in de jazzzolder in Mechelen

Vrijdag 25 januari 2019

Line up:

Natashia Kelly, zang
Brice Soniano, contrabas
Jan Ghesquière, elektrische gitaar

In oktober verscheen van Natashia Kelly Group de cd Inside The Wave. In Mechelen zette het drietal een innemende cd-voorstelling neer. Met vooral eigen composities en sterke uitvoeringen pakten zij zachtjes, maar heel overtuigend de jazzzolder in.

De volgorde van de nummers kwam grotendeels overeen met die op de cd, maar tussendoor bracht de groep een paar improvisaties en een versie van “Ballad of a thin man”. Dat nummer van Bob Dylan heeft Natashia Kelly zich echt eigen gemaakt. Het behoorde al tot de setlist van standards en covers waarmee zij met Yannick Peeters - als Bass & Voice - bewondering afdwong. Intussen heeft zij ook zelf liedjes geschreven en is zij gitaar en elektronica aan het kleurenpallet gaan toevoegen. In dat proces werkte zij samen met o.a. Ruben Machtelinckx, Edmund Lauret en Juan Parra.

De duo-formule zet zij tegenwoordig verder met Brice Soniano, die ook bij Natashia Kelly Group op contrabas speelt. Op gitaar vult Jan Ghesquière nu een mooie, vaak sfeer verrijkende rol in. Brice Soniano zorgt minstens zoveel voor melodie als voor ritme.

Als een uitgepuurde vertelling van kwetsbaarheid was “Tightrope Dancer” met louter bas en zang meteen een pakkende opener. Gitarist Ghesquière liet die fijntjes overvloeien in de Ierse traditional “I’m Weary of Lying Alone”. In een sobere folk-uitvoering en met een indringende intonatie werd het een aangrijpende vertolking van eenzaamheid. Opwindend vlot ging het vandaar verder met haar eigen “Sweet Dragon” dat met speelse koppigheid vrees en hoop uitdraagt en zij van bij de intro begeleidde met handgeklap.

Het pallet werd verder uitgebreid met improvisaties, Catalaanse folk, meer eigen songs en “Ballad of a thin man”. Met delicate lijnen en een duidelijke fascinatie voor poëzie zetten de zangeres en haar begeleiders een ongemeen krachitge vertoning op. Heel even dacht ik ook terug aan This Mortal Coil van enkele decennia geleden. Wind en water doken op in levendige beelden, die intense onrust uitstraalden - soms in een vol klankentapijt, soms in kunstzinnig uitgebeende vorm. Afsluiter “’Round Midnight” van Thelonious Monk met karig gitaarspel en in doorleefde zang de tekst van Bernie Hanighen erbij rondde het beklijvende concert af.

Natashia Kelly is duidelijk gegroeid en met Brice Soniano en Jan Ghesquière in de band straalt de kwaliteit intens van deze groep af.

Tekst © Danny De Bock – foto’s © Lejo Vanhaelen