Miel De Koninck’s Crossroads LIVE

De Singer Rijkevorsel, 07.03.2025

Het doet altijd even vreemd aan. In grote letters staat ‘Estonia’ op de piano. Is dat geen passagiersschip dat verging in de Finse Golf? Nee, gelukkig hield onze kapitein, Miel De Koninck, het schip overeind, en hoe!

De vergelijking met de Koningin Elizabethwedstrijd is snel gemaakt. Een groep muzikanten gaat in conclaaf, niet in de mythische ‘Kapel’ maar in een bescheiden B&B in het landelijke Rijkevorsel. Op één week tijd worden nieuwe nummers geschreven en ingeoefend. Eénmaal op het podium blijkt dat de kapitein een stel beloftevolle matrozen aan boord heeft gehaald, opgevist op een uitwisseling tussen het Antwerpse Conservatorium en dat van Rome.

Federica Michisanti op contrabas is alvast geen onbekende. Zij stond in 2021 nog op het podium met Dave Douglas. De Italiaanse wordt gevierd en gelauwerd in eigen land en ver daarbuiten en geeft o.a. les aan het St-Louis College of Music in Rome.

Ook gitarist Giuseppe Cistola heeft er een interessant parcours opzitten. Op zeer jonge leeftijd al werd hij geïnspireerd door Wes Montgomery en Bill Evans en hij werd gevoed door een gezonde bezetenheid als autodidact. In 2019 volgde hij les aan het prestigieuze Berklee College of Music in Boston, MA. Hieruit zou later ook zijn eigen Giuseppe Cistola Quintet voortvloeien.

Maar ook vaste kompaan en goede vriend Simon Pas (drums) kon niet ontbreken op deze laatste ‘Crossroads’ in De Singer. Snel zou blijken waarom.

Zes tracks én één bonus (enkel nog werktitels) met een gemiddelde duur van 8 minuten kregen we voorgeschoteld. Elk van de musici componeerde een of meerdere stukken. Ondanks zeldzame kleine foutjes of vergeten afspraken – niemand in de zaal die het doorhad - werd het een magische avond. De ondertussen gekende mimiek van pianist Miel De Koninck, de heerlijke dissonante akkoorden en vingervlug maar altijd zacht ‘toucher’ op het klavier, gaf ieder waarvoor hij/zij gekomen was.

Simon Pas speelde moeiteloos en meesterlijk en was misschien wel dé ster van de avond. Ook Giuseppe Cistola was een aangename verrassing op de Gibson. Hele sterke set en een knappe sfeerzetting.

Federica Michisanti straalde van geluk. Ze lachte bijna de hele avond terwijl haar fijne handen de dikke snaren van de contrabas de les spelden, wat het best uitpakte in het door haar gecomponeerde ‘Whistling’.

Was het toeval of niet, maar de sfeer van de nog maar net overleden David Lynch hing in de zaal. Meer dan eens leek een nummer zo maar uit één van de geweldige soundtracks te kunnen komen.

In bisnummer ‘Ikigai’ (Giuseppe Cistola) was onmiskenbaar de hand van Nick Drake hoorbaar.

Het enige minpuntje van de avond was dat de balans tussen de instrumenten niet top was. Zeker de bas van Federica had daar het meest last van, wat jammer was.

In ieder geval heeft Miel De Koninck naam gemaakt in De Singer. Zijn verblijf als ‘Artist-In-Residence’ zal niet onbesproken blijven en ongetwijfeld uitdeinen naar de rest van het land.

Wie hij volgende keer meebrengt? Aan u om het te ontdekken!

Tekst © Peter Van de Vijvere  -  foto’s © David Pas