Mâäk 20 Years, MikMâäk op Brussels Jazz Festival, 16/01/2018 in Flagey

© Klaas Boelen

Het leek wel of de muziek begon in dolby surround bij de begingeneriek van een film. Op het podium had nog geen enkele muzikant plaatsgenomen, maar vanop de balkons aan weerszijden van de zaal weerklonken trompetten en andere blazers. Rustig en verfijnd, maar niet zonder daar de eerste tekenen van suspense in te verwerken, vatten die de soundtrack aan voor 20 jaar Mâäk. Toen de jonge drummer Samuel Ber met koperen belgeluidjes de aandacht naar het podium trok, was dat voor het vervolg van de eerste compositie. Omdat hij dat deel solo inleidde en de spots hem alleen belichtten lag het voor de hand om even aan een echte film te denken over een drummer en zijn leraar.

© Olivier Lestoquoit

MikMâäk speelde natuurlijk geen soundtrack en al evenmin tekende de bigband voor een doordeweeks concert, al was het dan een dinsdag. Pianist Fabian Fiorini, als enige in kostuum, wierp zich na het openingsstuk op als presentator. Het eerste stuk heette “Aller/Retour” en was van altsaxofonist Guillaume Orti. Met een kwinkslag duidde Fiorini de Franse inslag van de compositie en vervolgde met een opsomming van de titels die zij zouden brengen, die hij elk van een verklarend woordje uitleg voorzag. Om te besluiten dat dat eigenlijk allemaal bijzaak was en dat alles draaide om het geluid, om de klanken.

© Olivier Lestoquoit

Toen viel het talrijk opgekomen publiek een rijkelijk gevulde set te beurt, vaak met een gestage en wel overdachte uitbreiding van de aanwezige instrumenten. Naargelang de compositie of de passage verschoof de focus naar de verschillende muzikanten, zodat alle instrumenten en klankkleuren op de voorgrond kwamen. Bijvoorbeeld lustig danserig de fluit, gespeeld geënerveerd de trombone, met virtuoze zwier de piano, als voor een sacrale gelegenheid de contrabas met strijkstok.

© Klaas Boelen

Zoals het een bigband betaamt die traditie en vernieuwing omarmt droegen een aantal stukken een dermate verkwikkelijke drive uit dat het moeilijk was om stil te blijven zitten. Zoals je van Mâäk mag verwachten, mondde het hier en daar uit in een gecontroleerde, wilde uitbarsting waarin verschillende partijen door en met elkaar een georganiseerde chaos ten beste gaven. Elders was het dan puur genieten van superbe schoonheid die in haar afgemeten opbouw verwant scheen aan Europese klassieke muziek.

© Klaas Boelen

Waar solo’s zouden eindigen, waar precies andere muzikanten de solo gingen begeleiden of opnieuw invallen met de volgende partij lag minder vast dan de passages die deel vormden van de compositie. Het was dan ook, typisch jazz, heel spannend voor zowel het publiek als de muzikanten die er zichtbaar de volle aandacht bij hielden. Daarbij gaven vooral Blondiau, Orti en Fiorini tekens aan hun collega’s, waarbij de pianist geleidelijk de rol van orkestleider op zich nam en zich lopend, springend, soms in de handen klappend of gesticulerend tot podiumbeest ontpopte.

© Klaas Boelen

Net toen ik bedacht dat de uiteenlopende stemmingen en sferen die elkaar opvolgden zich toch in vooral Europees aandoende kleedjes bewogen, kwamen Oost en West nog aan bod. Richting Arabische invloeden trok het met Grégoire Tirtiaux op baritonsax in een hoofdrol en doorspekt met Amerikaanse postbopinvloeden speelde trompettist Jean-Paul Estiévenart een briljante lange solo – nadat even daarvoor, schijnbaar bij verrassing, Bart Maris een kort, maar heerlijk solootje had ingevoegd. Voor het afronden van de show stelde Fiorini, bij een luid intermezzo op bas en drums, nog alle muzikanten voor, waarna krachtig het slotboeket de zaal in werd gespeeld.

© Klaas Boelen

Laat ik zelf dit korte bestek afsluiten met te wijzen op nog een kans om MikMâäk live te zien: 4 mei 2018 in De Roma in Antwerpen - dames en heren, ga dat beleven!

© Olivier Lestoquoit

Tekst © Danny De Bock  -  foto’s © Olivier Lestoquoit en Klaas Boelen
Dit artikel verschijnt ook op draaiomjeoren.com

Bezettingen:

MikMâäk

Bart Maris, trompet
Jean Paul Estiévenart, trompet
Laurent Blondiau, trompet
Michel Massot, tuba, trombone
Pascal Rousseau, tuba, trombone
Adrien Lambinet , tuba, trombone
Niels van Heertum, tuba, trombone
Guillaume Orti, saxofoon
Jeroen Van Herzeele, saxofoon
Bo Van der Werf, saxofoon
Grégoire Tirtiaux, saxofoon
Pierre Bernard, fluit
Quentin Manfroy, fluit
Yann Lecollaire, klarinet
Fabian Fiorini, piano
Nathan Wouters, contrabas
Samuel Ber, drums

FIVE

Laurent Blondiau, trompet
Jean-Yves Evrard, gitaar
Eric Thielemans, drums
Sebastien Boisseau, contrabas
Jeroen Van Herzeele, tenor saxofoon

Sam Mary, belichting