Jazz Out Festival Heerlen, zaterdag, 18 november 2018

Parkstad Limburg Theater, Heerlen

Het Jazz Out Festival in Heerlen, dat al jaren aan de weg timmert met een diverse programmering, beleefde zijn voorlopig hoogtepunt op afgelopen zaterdag. Waar in het verleden ruimschoots concessies werden gedaan aan uitgaanspubliek uit de regio en waar makkelijk toegankelijke headliners stonden geprogrammeerd, daar werden in de editie van 2018 stevig grenzen verlegd en mooie nieuwe samenwerkingen aangegaan. De regionale en internationale toekomst van de jazz en cross-over genres viel volop te bewonderen evenals gevestigde namen, die in een perfecte gemoedelijke en niet overdreven commerciële setting werden uitgeserveerd.

Het architectonisch interessante Parkstad Theater, ontworpen in de jaren vijftig/zestig van de vorige eeuw, vormde met zijn akoestisch uitstekende zalen het decor van het tot nu toe grootste festival dat Heerlen had georganiseerd. De organisatie was zeer tevreden over de ruim elfhonderd bezoekers, die in vijf zalen terecht konden voor een uiteenlopende programmering.

Als de topmusici op een festival ongestoord rondkuieren en hun hart ophalen bij de concerten van hun collega’s, als zij zeggen al ruimschoots te hebben genoten, voordat ze aan hun eigen concert zijn begonnen, en als dit allemaal plaatsvindt in een zeer ruime opzet in een ontspannen sfeer met een hippe ‘vibe’, dan is op een festival iets heel erg goed gegaan in de opzet. Volop genieten dus, voor iedereen, van een zeer gevarieerd programma.


WinnerZ

De spits werd afgebeten in de foyer door WinnerZ, een All Star Formatie van de Limburgse Stichting SLIM. Deze reikt een keer per jaar een prijs uit aan een uitzonderlijk regionaal jazztalent. De prijswinnaars van de afgelopen jaren vormden hier samen de bezetting WinnerZ, die met heftige funk niemand onbewogen liet.

Enkele van de prijswinnaars zijn gedurende de afgelopen jaren ook internationaal doorgebroken. Hammond organist en toetsenist Simon Oslender uit Aken, eerst alleen bij insiders bekend, toert intussen volop met grootheden als Wolfgang Haffner en de saxofonist Bill Evans in Japan of Abu Dhabi. Ook drummer Jérôme Cardynaals heeft intussen een mooie carrière en pianist Robert van der Padt verdeelt zijn tijd tussen zijn eigen formatie Tyranni Flock en een cultureel management carrière. Alle heren waren volop aan elkaar gewaagd en zetten een onweerstaanbaar optreden neer uit een stuk, waarop niets viel af te dingen.

Een prijswinnaar ontbrak op pijnlijke wijze. De bassist Justin van Uum, eerder dit jaar tragisch op jonge leeftijd overleden, werd zeer gemist en herdacht met een stemmige compositie van Robert van der Padt.


Ghost Note

Wie nietsvermoedend naar de Limburgzaal was getrokken, die werd in een bomvolle zaal ruw wakker geschud door Ghost Note, het nieuwste project van niemand minder dan de drumsectie van het befaamde jazz-funkcollectief Snarky Puppy. In de rauwe traditie van de jaren-tachtig funkformatie Parliament en het hedendaagse Lettuce werd knalhard uitgepakt met een strakke vettige blazerssectie, een keyboard-setup die met een prophet- en moogsynthesizer de traditie volop voortzette, gebaseerd op een ongelofelijk strakke ritmesectie.

Met uitblinker en Instagram-icoon Mononeon op bas werd hier een collectief geluid neergezet, dat iedereen bij vlagen naar adem deed happen. Mooi was de gretigheid, waarmee gemusiceerd werd, de urban coolness van de heren, en het respect voor de traditie in een springlevend hedendaags jasje.  
Van Ghost Note gaan we nog veel horen, dit collectief is te goed om zomaar weer te stoppen.


Avishai Cohen Quartet

In de akoestisch prachtige grote zaal werd intussen niemand minder dan het Avishai Cohen Quartet in stelling gebracht. De ECM-artiest Cohen heeft gedurende de afgelopen jaren een interessante ontwikkeling doorgemaakt vanuit het meer abstracte idioom waarmee hij internationaal opgang maakte naar een meer lyrisch mainstreamachtig geluid. Met zijn toegewijde kwartet heeft hij zijn eigen idioom continu bijgeschaafd en verder verdiept, naar een spaarzaam, bezonken, soms meditatief intens en uitbundig gekleurd idioom.

Op de grote festivals is hij tegenwoordig zo omnipresent, dat slijtage en oververmoeidheid op de loer liggen. Maar niets is minder waar. Elk optreden is weer verfrissend, magisch, een nieuwe stap in een oeuvre dat nog volop in ontwikkeling is. Een heldenrol is hierbij weggelegd voor de uitzonderlijke sidemen Ziv Ravitz op drums met zijn hypermuzikale intuïtieve aanpak en Yonathan Avishai op piano, die laconiek, ondersteunend en abstract tevens boven zichzelf uitstijgt in ongewone, verrassende kleuren.


Tyranni Flock

Nauwelijks bekomen van de magie van het Avishai Cohen Quartet, kon men in de Foyer een heel andere funky fusion kant uit met de frisse Nederlandse formatie Tyranni Flock. Na het succes van hun eerste album, en pas uitgeroepen tot winnaars van de Euregio Jazz award, zit het de heren duidelijk mee. In slimme groovy eigen composities werd volop uitgepakt met de EWI (elektronische synthesizer saxofoon) en andere instrumentale solo’s, op een zwaar groovende basis. Met een fusion geluid, dat terug grijpt naar de jazzrock van de jaren zeventig, maar dat weer helemaal van nu is. Hip, groovy, nerdy en zeer dansbaar. Genregrenzen spelen hier geen rol, clichés evenmin. 

Binnenkort verschijnt hun tweede album. Het optreden maakt erg nieuwsgierig naar meer.


Alexander Lesage Trio

In een tweede foyer trad intussen in samenwerking met het conservatorium Maastricht de hippe trioformatie Alexander Lesage trio aan. In een flinke bandbreedte tussen de traditionele jazz aanpak en het geluid van moderne jazztrio’s werd hier flink uitgepakt op hoog niveau. Fris, aanstekelijk en behoorlijke power jazz.


Michelle David & The Gospel Sessions

Gospelzangeres Michelle Davids vermaakte intussen het mainstream uitgaanspubliek met een uitgekookte mix van show muziek. Met meerstemmige zang, strakke blazers, danspasjes, een strakke jurk en een flinke dosis show presentatie hoefde hier geen fijnzinnigheid te worden verwacht. Erg goed, dat wel, maar ook ontzettend cliché. Leuk voor een avondje uit, maar artistiek minder interessant. Wel leuk voor het uitgaanspubliek, dat zich vooral wilde vermaken en dansen.


Mathias Eick

In de bovenfoyer was intussen een ECM-artiest van een geheel andere orde aangetreden. De Noorse trompettist Mathias Eick betoverde het publiek met zijn moderne, melancholische landschappelijk epische composities. Een echt zwaargewicht en een prachtige vertegenwoordiger van de eigengereide Scandinavische jazz, die de Europese jazzscene verrijkt met een geluid, waarin de weidsheid van de natuur, melancholie, grootstedelijke grooves en eigentijdse arrangementen perfect samengaan.


Stanley Clarke Band

Na een hele lange wachttijd vanwege een zeer ingewikkelde soundcheck trapte bassist en jazzlegende Stanley Clarke in de grote zaal een vlammend optreden af samen met een ongelofelijk collectief van jonge jazzcats uit alle windstreken.

Dat de bassist al zevenenzestig jaar oud is, is moeilijk te geloven. Hij oogt fit en afgetraind. Hip en gretig als een jonge man. Hij opende het concert op de elektrische bas met groot gezag en maakte hiermee de ruimte voor een formatie van stuk voor stuk verbijsterend goede jonge musici.

Ook hier werd het geluid van de jazzrock uit de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw als uitgaanspunt genomen voor een moderne interpretatie van een akoestisch-elektronisch opererend collectief, dat in groots opgezette groovende en rijk geïnstrumenteerde composities schitterde. In hyper virtuoze solo’s, sfeervolle synthesizer stemmingen, geaarde bassen en pulserende drums.

Stanley Clarke was heer en meester van deze uiteenlopende formatie. Hij stuurde het geluid, gaf duiding en diepte, zette de solisten in hun mooiste comfort zone en gaf zijn medemusici alle credits in humorvolle conferences. Opvallend in dit verband was de tabla meester Salar Nadar uit Afghanistan, die zijn traditionele geluid feilloos wist te integreren in het moderne fusion geluid. 

Een indrukwekkend, monumentaal optreden. Een tour de force, die nog lang zal nadreunen.



Vanwege de uitloop in het tijdsschema was het optreden van Jungle by Night helaas niet meer te combineren voor de liefhebbers.

De organisatie van het Jazz Out Festival heeft met deze editie haar werk naar een geheel ander niveau getild. Het binnenhalen van twee ECM-zwaargewichten voor de artistieke diepgang, de samenwerkingsverbanden met Stichting SLIM en het Conservatorium Maastricht en de gedurfde inzet op funk en jazzrock als showcase voor de toekomst van de jazz leidden tot een evenwichtig geheel, dat in een ruime en ontspannen opzet een weldadig contrast vormde met de krappe, lawaaierige en zeer commerciële festivalformule van de North Sea Jazz organisatie. 

Enigszins verwonderlijk was wel het feit, dat op het punt van diversiteit heel conservatief was geprogrammeerd. Ongelofelijk, dat in deze tijd een festival wordt neergezet, waar op een hele avond maar twee vrouwen het podium betreden. En dan ook nog maar een serieuze instrumentalist, Amina Figurova, de ander in de cliché hoedanigheid van de soulzangeres met een mannen formatie. Ook multiculturele aspecten, zoals meer etnisch ingezette groepen, Midden Oosterse of Afrikaanse muziek en andere invloeden, ontbraken volledig. Mogelijk, dat in Heerlen de noodzaak nog niet zo wordt gevoeld, maar in een meer grootstedelijke context is meer diversiteit vanzelfsprekend geworden.

Desondanks een groot compliment aan de organisatie voor deze geslaagde editie, die Jazz Out naar een geheel nieuw plan wist te tillen.


Tekst © Mathilde Loffler  -  foto’s © jeanschoubs
 

Musici:

WinnerZ

Jérôme Cardynaals - drums
Simon Oslender - hammond
? - bas
Dave Vreuls - trompet
Christian Martens - sax
Robert van der Padt - piano

Ghost-Note

Robert Sput Searight, - drums
Nate Werth - percussion
MonoNeon- bass
Vaughn Henry- keys
Sylvester Onyejiaka – bariton sax, tenor sax, & fluit
Jonathan Mones- alto sax & fluit
Peter Knudsen - gitaar

Mathias Eick

Andreas Ulvo - piano / keys
Audun Erlien - bas
Mathias Eick - trompet
Torstein Lofthus - drums
Håkon Aase - viool

Avashai Cohen Quartet

Avishai Cohen - trompet
Yonathan Avishai - piano
Barak Mori - bas
Ziv Ravitz - drums

Stanley Clarke Band

Stanley  Clarke   - bas
Beka Gochiashvili - piano
Cameron Graves - keys
Salar Nader - tabla
Shariq Tucker - drums

Tyranni Flock

Itai Weissman - EWI  
Remi J. Edson - fluiten
Robert van der Padt - keys  
Hidde Roorda - bas  
Willem van der Krabben - drums

Jungle By Night

Pieter van Exter – tenor sax
Ko Zandvliet – trombone
Bo Floor – trompet
Jac van Exter – gitaar
Pyke Pasman – keys
Peter Peskens – bas
Sonny Groeneveld – drums
Tienson Smeets – percussie
Gino Groeneveld – percussie

Michelle David & The Gospel Sessions

Michelle David – zang
Paul Willemsen – gitaren, backing vocals
Toon Omen – drums, backing vocals
Onno Smit – basgitaar, backing vocals
Blazerssectie

Armina Figarova Sextet

Amina Figarova: piano  
Bart Platteau: fluiten  
Alex Pope Norris: trompet  
Wayne Escoffery: tenor & soprano sax  
Josh Ginsburg: bas  
Rudy Royston: drums