Jazz bij de buren/Salut les voisins

Vlaanderen en Wallonië blijven duidelijk twee aparte entiteiten op politiek gebied dankzij enkele heethoofden. Niet zo in jazzmiddens waar muzikanten van beide taalgebieden met volle goesting en in alle vrijheid met elkaar de meest uiteenlopende verbonden vormen. 

Iemand die zich al jaren langs Waalse kant hiervoor inzet is Jean-Pierre Bissot, oprichter en bezieler van Gaume Jazz. Naar zijn voorbeeld is er nu een nieuw initiatief van JazzLab samen met de Waalse tegenhanger Fazz (het vroegere MUSEACT) en Leuven Jazz. Andere “partners in crime” zijn VI.BE, Wallonie-Bruxelles Musiques, Vlaamse Gemeenschap en Fédération Wallonie-Bruxelles. 

De première had plaats op 19 en 20 maart in het kader van Leuven Jazz onder de titel “Jazz bij de buren/Salut Les Voisins". Vijf Waals-Brusselse groepen mochten hun beste beentje voortzetten: Munsch Trio, Stéphane Galland & The Rhythm Hunters, Under the Reefs Orchestra, het trio Frank Vaganée-Sam Gerstmans-Teun Verbruggen en Bex.

Om dit concept extra allure te geven werden een aantal (inter)nationale programmators uitgenodigd. Het vroegere systeem van de Belgian Jazz Meeting maar veel kleinschaliger en met scherpere focus.

MUNSCH (30CC)

Een Belgisch-Braziliaans trio gevormd door Adrien Lambinet (trombone), Julien de Borman (accordeon) en Eduardo Prudente (percussie). De drie grossieren in een mengvorm van folk en jazz maar op wel heel originele wijze.

Een eerste kennismaking was er met hun debuut ‘Entropia’ (Igloo). Tijdens Leuven Jazz mondde dit uit in een dynamische set waarbij ze vakkundig acoustics en electronics lustig door elkaar haspelden. Ze lasten zelfs een stukje Vivaldi in, evenals een walsje met spacy accenten en flirtten even met wat progrock. Van ijle sfeerschepping verschoof het zo naar exuberante uithalen.

Een van de hoogtepunten was toen trombonist Adrien Lambinet in de clinch ging met zichzelf aan de hand van pedalen en “loops”. Extra troef was de presentatie met de nodige humor en in vier (!) talen (Frans, Nederlands, Engels, Brussels).

Drie muzikale polyglotten die op de juiste manier het publiek nauw betrekken bij hun “performance”. Niet verwonderlijk dat ze na afloop al meteen een contract binnenhaalden voor een concert in het buitenland.


Stéphane Galland & The Rhythm Hunters (30CC)

Het kwintet rond drummer Stéphane Galland heeft inmiddels heel wat nationale en internationale grenzen doorbroken. De groep zorgde tijdens het European Jazz Conference in Gent (september 2024) nog voor een van de hoogtepunten en kreeg daar naderhand verschillende optredens aangeboden.

Met Shoko Igarashi (JP) op tenorsaxofoon, Sylvain Debaisieux (FR) op altsaxofoon, Pierre-Antoine Savoyat (FR) op trompet, Wajdi Riahi (TN) op piano en Louise van den Heuvel (NL) op elektrische bas kan Galland rekenen op de top uit de jonge internationale jazzscene die gevestigd is in onze contreien.

Het concept zit verweven in de groepsnaam maar niet alles draait alleen rond ritme. Tijdens hun concert in 30CC kreeg elke muzikant opvallend veel ruimte om via solopassages de nodige afwisseling te bieden. Toch werd het duidelijk dat Galland hier fungeerde als de centrale spil maar bovenal ook zelf heel wat plezier beleefde.

De set was net iets minder compact dan we gewoon zijn maar hierdoor werd het onderliggende potentieel van elkeen wel uitvergroot. Ze combineerden op die manier het cerebrale aan gerichte uitbundigheid en experiment. Niet toevallig brachten ze ‘The Lindy Effect’, een van de spraakmakende titels uit de debuutplaat .


Under The Reefs Orchestra (Campus Corso)

Nog een groep die een sterke indruk naliet tijdens de recente European Jazz Conference. Gitarist Clément Nourry, saxofonist Marti Melia en drummer Louis Evrard profileren zich als powertrio maar hier is meer aan de gang.

In zaal Corso bewezen ze hun flexibele instelling. Daar waar ze in een kleine club voluit gaan, hanteerden ze hier een net iets minder strakke aanpak. Toch kregen ze het zittend publiek finaal op de been met hun explosieve mix van surf, jazz, punk, twang en grunge. Ze trokken nogmaals de lijn verder door indertijd uitgetekend door Dans Dans.

Vooral gitarist Noury steelt de show. Mocht Link Wray ooit in een improtrio terechtgekomen zijn, zou de muziek geklonken hebben zoals deze van Under The Reefs Orchestra. Een kanshebber voor zowel rock- als jazzfestivals.


Vaganée-Gerstmans-Verbruggen (30CC)

De Waalse bassist Sam Gerstmans vormt de schakel tussen de Vlaamse saxofonist Frank Vaganée en de Brusselse drummer Teun Verbruggen. Belgischer kan het niet.

Ze wenden spelplezier en referenties naar het verleden al een vijftal jaar aan als de voornaamste drijfkracht. Zo ook in het kader van Leuven Jazz. Geen revolutionaire insteken maar wel degelijk meesterschap volgens de codes van “classic jazz”. Clubjazz met aandacht voor de traditie maar met hedendaagse inkijk en de nodige improvisatie.

Zuiver akoestisch (geen electronics dus, tegenwoordig een zeldzaamheid) presenteerden ze een gevarieerd programma van standards aangevuld met een compositie van Vaganée. Zwoele ballads, swing, blues, bop en een ommetje naar New Orleans volgden elkaar op.

Heerlijk dat dit nog bestaat of zoals Louis Armstrong het ooit zong (en zij speelden), ‘C’est Si Bon’.


BEX

Met een eerste ep als visitekaartje bracht de Leuvense vocaliste en songwriter Rebecca Driesmans een set gedrenkt in electropop. Ze was geflankeerd door bassist Louise van den Heuvel en drummer/percussionist Victor Khaddaj.

Alle drie maakten ze gretig gebruik van electronics. Voeg daar de ijle gevoelige zang van Rebecca bij en de parallellen met Lynn Cassiers waren onvermijdelijk. Ook fans van Naima Joris zullen af en toe genoten hebben. Een nummer van Arthur Russell brengen, getuigde van goede smaak.

Bex uiteindelijk toch wat als misplaatste witte raaf in deze selectie.


Coda

Noteer alvast 8, 9 en 10 augustus want dan staan vier Vlaamse groepen op de affiche van Gaume Jazz, nog steeds het meest libertaire jazzfestival van België. De keuze viel daar op Burn Sings Nina, Sam Vloemans' Bord du Nord, Elis Floreen en Kin Gajo. Alle info binnenkort via https://www.gaume-jazz.com/programme/. Wordt vervolgd/A suivre.


Tekst © Georges Tonla Briquet  - foto's © Danny Theuwis