Ivan Paduart & Patrick Deltenre in The Black Cat

Club de B, Torhout, 6 september 2022

Intimistische melodieën, harmonieus en meesterlijk samenspel, en een duo dat duidelijk plezier beleefde aan het samen musiceren. Dit waren de ingrediënten van een super mooi concert in Club de B.

Beiden kennen elkaar al meer dan dertig jaar. Alles startte met de fusion band Aftertouch (eind jaren ’80). Hun carrières liepen daarna wat dooreen.

Yvan Paduart (°1967) speelde bij o.a. Toots Thielemans, Philip Catherine, Manu Katché, Richard Galliano, Claude Nougaro, en Tom Harrell - Patrick Deltenre (°1960) bij Gino Vanelli, Level 42, Toots Thielemans, Maurane, Axelle Red, en Philip Catherine. Bij toeval, na een duo concert in 2017 en op aandringen van Jean-Didier Boucau die hun eerste cd ‘Hand In Hand’ (Mons records) financierde, kreeg het project vorm. In oktober 2020 verscheen hun tweede album ‘Ear We Are’ (Igloo Records). Ze schitterden in februari 2020 al een eerste keer op het podium van The Black Cat. De verwachtingen waren dus ook nu heel hoog.

Het duo ging van start met een compositie van de pianist, ‘Délivrance’. De piano intro werd mooi ingekleurd door de gitaar. Elk soleerde met smaak, niet te lang, maar toch werd alles gezegd. Een knap nummer.

Door het hele concert heen weven zowel gitaar als piano door het materiaal met veel respect voor elkaar. De wals ‘Menorca’, terug een nummer van Paduart, danst lekker weg.

Het bloedmooie ‘Pigeons’ is een compositie van Deltenre, een ode aan zijn ouders die heel hun leven onafscheidelijke tortelduifjes bleven, vandaar de titel. Patrick stamt uit een muzikale Belgisch/Siciliaanse familie. Elke avond was het feest: zijn oom aan de gitaar, moeder zong, tante drumde en vader speelde contrabas. Het nummer krijgt een aantrekkelijke gedempte intro en een verfrissende melodie.

Na het funky ‘Petite Paranthèse’ schotelden ze ons ’Mignardises’ voor, een ballad die Patrick schreef tijdens een tournee met Maurane. Het was zij die de titel aanbracht omdat het haar deed denken aan de koekjes bij de koffie.

Het door Ivan gecomponeerde ‘Aperoses’ klinkt wat melancholisch. ‘Resilience’ is een nummer dat op de nieuwe cd komt te staan. Het duo zal dan worden aangevuld met contrabas, drums, percussie en twee zangeressen. Hier haalde Patrick voor een eerste keer zijn mondharmonica boven. In 2020 bespeelde hij het instrument ook al en in tegenstelling tot de aankondiging, toen ook al voortreffelijk.

Wie mondharmonica zegt, zegt Toots. Van hem was dan ook het wondermooie ‘For My Lady’. We hadden even het gevoel dat de 100-jarige er ook bij was in The Black Cat.

Het titelnummer van de tweede plaat ‘Ear We Are’ en ‘Virgo’, van hetzelfde album, bevestigen nog maar eens dat deze muzikanten de fijne kneepjes van het duo-spel volledig onder de knie hebben.

‘Pile ou Face’ krijgt een rustige piano introductie waarna beiden door elkaar heen fietsen. ‘Staying Home’, ook van de tweede cd, en ‘Human Being’, met zijn leuke funky intro, besluiten de avond.

Het hele concert door musiceert Ivan Paduart buitengewoon smaakvol, nu eens ingetogen en dan weer extravert waar nodig. Gitarist Patrick Deltenre is zeer melodieus en put uit de traditie, vaak met een bluesy accent. Beide spelers vullen elkaar perfect aan, het geheel is meer dan de som der delen.

Tekst © Jos Demol  -  foto’s © Geert Vanoverschelde