HAM Sessions editie 2018 – dag 1 - #1

19 mei 2018

Tijdens het welkomstwoord op de eerste dag van de HAM Sessions 2018, deelde Michel Mast quasi terloops, maar niettemin met onverholen trots in de stem mede dat na afloop van deze editie de teller qua aantal concerten in al die jaren – weliswaar inclusief de AchterHAM Sessions – op ruim 100 zou staan. Niet bepaald een zwakke score, voor wie weet hoe en om welke reden dit tuinfestival eertijds is ontstaan…


DONDER

Aan Donder was de eer toebedeeld de muzikale festiviteiten in Ham 12 te mogen openen, en naar het optreden van dit trio – dat ik vorig jaar in de STORM! Contest van KAAP glansrijk en geheel terecht mocht zien zegevieren – had ik met nogal wat spanning uitgezien. Het driemanschap heeft namelijk midden mei een tweede (titelloze) cd uitgebracht met als gast de Deense rietblazer Lars Greve - voor toelichting: lees het interview met bassist Stan Callewaert (hier) - en wat op dat album valt te beleven, is van een dermate schoonheid dat ik in de weken voorafgaand aan het concert op 19 mei werd gekweld door de vraag hoe men dit naar een openlucht-setting zou weten te vertalen.

Voor mijn op de proef gestelde zenuwen was het dan ook een zegen al heel snel na aanvang onmiskenbaar te kunnen vaststellen dat de vier muzikanten “donders” goed wisten hoe dit buitenlucht-gegeven succesvol in te vullen.  

Nochtans maakten de jongemannen het zichzelf niet makkelijk door hun vermetele keuze voor een set waarin de composities zonder overgang in elkaar overliepen. Het vergt van het publiek immers altijd enige mentale inspanning om in die modus operandi mee te stappen en dat het aardig mis kan gaan, ondervond ik nog de avond voordien in Brugge tijdens het optreden van Jaimeo Brown Trancendensce waar die benadering duidelijk niet werkte.

Onbeschroomd en met een gemak als betrof het een rustige middagwandeling speelden Donder en Greve een set sfeervolle stukken waarbij elk der individuele muzikanten zich zonder onbescheiden vertoon noch verwaand demonstreren van eigen kunnen in de kijker wist te werken. Harrison Steingueldoir onderscheidde zich middels zorgvuldig beroeren van toetsen, de keuze van het juiste timbre en veelvuldig verblijf in de lagere registers waardoor de typische donkere tinten van de cd natuurgetrouw werden weergegeven.

Stan Callewaert toonde zich een multigefaceteerd contrabassist, zeker ook in passages met de strijkstok – mooi bijvoorbeeld was hoe hij deze met beide handen op de snaren drukte en aldus schurende geluiden schiep – en een enkele keer riep zijn aanpak bij mij zelfs reminiscenties op aan Peter Jacquemyn.

Voor Casper Van De Velde – die sinds zijn begindagen bij SCHNTZL zichtbaar enorm progressie heeft gemaakt – moet spelen bij Donder een hele uitdaging zijn: dit immers is muziek waarin een drummer uiterst zelden hard en voluit kan gaan, maar daarentegen in zijn spel voortdurend proeve van vindingrijkheid en fijnzinnigheid moet geven. Dat lukte Casper moeiteloos.

Lars Greve, last but not least, bleek – zoals op de cd volop bewezen – een ongelooflijk bekwame rietblazer die er ogenschijnlijk geen moeite mee heeft twee klarinetten tegelijk aan de lippen te zetten en daar perfect tweestemmige klanken uit te verwerken. De basklarinet, met die door mij graag gehoorde klankkleur, bleek evenwel meestal het instrument van zijn voorkeur te zijn. Slechts één enkele maal speelde hij tenorsaxofoon, maar toen dat geschiedde - tijdens een zeldzaam “forser” stuk – kregen wij de tot dan toe verhulde wildere, zelfs woeste kant te horen van de Deen (wiens werk, bezwoer mij na afloop Stan Callewaert, ik dringend moet exploreren).

Afgesloten werd met ‘Someone To Make Breakfast For’ waarop Greve opnieuw twee klarinetten tegelijk bespeelde.

De opener van de HAM Sessions 2018, kortom, was – vergeef mij de flauwe en voor de hand liggende woordspeling – overDonderend!

Tekst © Paul Godderis, 22 mei 2018  -  foto’s © Annie Boedt