Gratitude in de Lokerse Jazzklub 21/10/2017

Jeroen Van Herzeele, tenorsaxofoon, EWI
Louis Favre, drums
Alfred Vilayleck, elektrische basgitaar

Natuurlijk is de nieuwe locatie een dikke meevaller naar bereikbaarheid, toegankelijkheid, klank en netheid toe, maar terugblikkend kan je je afvragen hoe flink de aankondiging op de website van de Lokerse Jazzklub er toe heeft bijgedragen dat de opkomst voor dit concert zo talrijk was. In die tekst ging het over een dynamische groove, een bijzonder pittige cocktail bij dit trio dat de geest van Coltrane benevelt met een geut Led Zeppelin-invloeden. In elk geval was de bijval opmerkelijk enthousiast: iedereen luisterde en ging mee in de muziek.

Van bij openingsnummer “Psalm” (ook nr. 1 op hun cd “Alive”) kon je niet naast de geest van John Coltrane wiens invloed saxofonist Jeroen Van Herzeele altijd is blijven opzoeken. Zijn spel op tenor was meteen doordrongen van een authentieke spiritualiteit, gecombineerd met een groove die traag op gang kwam en bezwangerd was van een intense body & soul-spanning. Als visitekaartje kon het tellen, want Alfred Vilayleck gooide met zijn elektrische basgitaar een stevige dosis rock in de jazz die lekker swingde op het drumwerk van Louis Favre, die er meermaals met een hoekige timing extra pit aan gaf.

“Psalm” blonk (weer eens) uit in een geweldige spanningsboog die de drie vrienden met fysieke zowel als mentale toewijding schitterend opbouwden en ook weer neerlegden. Hart en geest kwamen meteen daarna letterlijk ter sprake ter vertaling van de Chinese titel “XinYi” van het tweede nummer, een nieuwe compositie van Jeroen. Daarbij viel de sterke verbondenheid op tussen de stuwende ritmesectie en de vlucht die Jeroen nam op tenorsax, die helemaal into space verzeilde, als in een berglucht op hoge hoogten, met elektronische effecten en de EWI.

In de aankondiging stond ook iets van Afrikaanse ritmes en die waren sterk aanwezig bij “La danse des souris” dat kon herinneren aan Getatchew Mekuria & The Ex & Friends, maar dan in gecondenseerde bezetting en met een duidelijke stempel van Gratitude. Die eigenheid bleef aanwezig terwijl variatie troef was en “I Love You Too” met opnieuw Jeroen op EWI aan 70ies Europese Krautrock scheen te refereren. Met “Snakes” (afsluiter op het “Alive”-album) ontwikkelde het trio een bijzonder krachtige rock-drive die in complexe wendingen ging kronkelen als een sciencefictionchoreografie voor slangen en uitmondde in een prachtige finale. Applaus zwelde al aan voor het einde.

Na de pauze zette de groep rustig en bluesy in met “Boubou” van Alfred Vilayleck, waarna uit de vernieuwde blender van Gratitude, met de toevoeging van de EWI, cross-overs kwamen die nog meer dan in de eerste set elektronische invloeden verwerkten. “Sur une autre planète” van Louis Favre bevatte zang van de drummer, porties dance, techno en psychedelica. In het daaropvolgende stuk schakelde het trio een paar versnellingen hoger en ging het met hi-hat en zware elektrische bas bijna richting Squarepusher.

“La Nuit” legde dan rustig een klankendeken met verscheidene warme schakeringen. “Star Trek” hield eerst nog vast aan trage ritmes en klanken, als vanuit een psychedelisch kerk of in de verstilling die de eerste minuten na de dood misschien inluiden, maar met een korte stilte viel een breuk en belandden we weer in levendige sferen. Daar deed de EWI mij zelfs aan gitaar en elektronische effecten denken zoals bij een industriële rockband als Chrome. Het was wennen aan de wegen die Gratitude nu inslaat, maar ook de nieuwe aanpak staat voor solide samenspel en afwerking. De voorsmaakjes die hier al te beleven waren van de derde cd die zij pas opnamen, vonden in Lokeren alvast gretige oren.

Om te beëindigen had het trio nog een uitvoering in twee delen in petto van “Gratitude” (van hun eerste cd) dat eerst in een wervelende showcase voorzag voor de drums van Louis Favre, waarna een begeesterde Van Herzeele nog vurig uitpakte op de tenorsaxofoon. Zo werd ook de tweede set met een uitermate meeslepend nummer naar een prachtige finale geleid. “Cri” als traag bisnummer vormde een fijngevoelig eindpunt voor het innemende concert.

Setlist

1) Psalm; XinYi; La danse des souris; I Love You Too; Snakes
2) Boubou; Sur une autre planète; ?; La Nuit; Star Trek; Gratitude
3) Cri

Tekst © Danny De Bock  -  foto’s © Cedric Craps
Artikel verschijnt ook op draaiomjeoren.com