Gilbert Isbin Trio, De Jazzzolder Mechelen, 8.10.2021

’Gilbert Isbin rings a bell’ en dat wordt tijd ook ! klinkt dat hier want buiten een bericht dat ik in 2017 nog even opving over ‘Rob Mac Killop plays Gilbert Isbin’ moet ik zeggen dat het wellicht zal geleden zijn sinds ‘Water with a Smile’ (Jazz(halo TS024), het album uit 2004 met zangeres Lea Van Loo, dat ik nog wat over hem hoorde en berichtte… 17 jaar intussen is het al dat die nog op een JaZZZolders podium stond en het is dan ook een aardig weerzien met de muzikale bard die van wereldmuziek en jazz een erg genietbare mix brouwt.

‘Gilbert Isbin plays Nick Drake’ uit 1999 zal waarschijnlijk  het oudste album zijn dat ik van hem liggen heb maar vanavond zal die ons vergasten op nog ouder werk, hélemaal terug naar de basis zelfs, wanneer die o.a. ‘Open Mind’ uit z’n eerste album ‘Pure’ (1984)  in een nieuw kleedje steekt.

We zitten vanavond ‘op het verdiep’ van ’t Predikheren want de reguliere JaZZZolderstek, de Mandela zaal, is vanavond gereserveerd voor ‘De Schrijfwijzen - Het Groot Dictee (der Nederlandse taal) Heruitgevonden' en dan steken we graag de trap op want dat blijkt een gezellige, sfeervolle plek ook die huiselijker oogt dan de zaal beneden… JaZZZolder houdt voorlopig vast aan de intussen bekende 2 avondsessies, kwestie van niet teveel volk bij mekaar hoeven te zetten, Corona is nog geen geschiedenis weet je…

Anders dan het Gilbert Isbin Trio dat aantrad op het Royal Park Music Festival (Osseghem Park Laeken) in juni van dit jaar zal het trio er wat anders uitzien (ook anders trouwens dan het trio op het ‘Yes Love’ album uit 2019 met Peter Vangheluwe op drums en  Xavier Rau aan contrabas)….

Géén Peter Vangheluwe op drums vanavond die ik vantijds wel mis maar wél Warre Van de Putte op tenorsax en dat blijkt, naast Robbe Desmet op contrabas alweer een prima aanwinst op de jazzvloer. Gilbert Isbin zelf bespeelt trouwens noch de luit, noch de klassieke gitaar maar houdt het bij de Epiphone elektrische gitaar, intussen 30 jaar oud en nooit eerder zag ik hem daarmee.

De set start met ‘Wawacou’, een ritmisch verhaal getekend door het arrangement van bassist Cameron Brown en dat is er eentje uit het ‘Spring Cleaning’ (Jazz'halo TS002) album uit 1992 waar we straks, naar het einde toe, ook nog het bluesy ‘Troubled’ uit krijgen. Een ballade waar de aangename sax van Warre mee vooraan staat en Gilbert trakteert ons op een bloemlezing uit oud en nieuwer werk, daar waar je eerder een voorstelling van z’n laatste ‘Yes Love’ zou verwachten.

Nee hoor, wel krijgen we zowat zijn favorieten met o.a. ‘singSong’ van saxofonist Jan Garbarek en het eigen ‘Soon’ dat op kousenvoeten binnen gewalst komt, een beetje statig, een beetje melancholisch ook met Gilbert op z’n wat herkenbare fingerpicking manier. Hierbij is weer dat gesmaakte saxofoonspel van Warre een opgemerkt surplus, mooi zo ! ‘Invitation’ wordt dan ingedribbeld door een eveneens, en voor mij was dit de eerste kennismaking, opmerkelijke Robbe Desmet op bas!

We schakelen een versnelling hoger en krijgen een lekker nummer waarbij wat passende percussie echter niet zou misstaan… ’Blue in Green’, een mooie ballade alweer en een compositie van Bill Evans/Miles Davis vervolgt en ook hier zou ik graag het geritsel van de vork over de snaredrum bij horen.

De mooie klank van Gilbert’s gitaar komt in deze ruimte echter bijzonder goed tot z’n recht en dat maakt veel goed. Gilbert plukt er dan nog eentje uit ‘Pure’ met daarin een opgemerkte bassolo of was dat even later tijdens 'Goodbye Pork Pie Hat' van Mingus? Alleszins ook nu weer een duidelijke plek voor die bas van Robbe in ‘Troubled’ vooraleer ‘Yes Love’ uit het nieuwe album deze set mag afsluiten.

Een mooi punt na een sfeervolle, lyrische sessie met een aandachtig luisterend én genietend publiek en dat zal naar verwachting ook voor de set later op de avond wel zo geweest zijn… Hoeft het daarbij nog gezegd dat we Gilbert hier nu geen 17 jaar meer gaan weghouden ?...

Tekst en foto's © Winus (JAZZEPOES.be)