Gary Lucas & Peter Willems – A Tribute to Jeff Buckley

Bimhuis Amsterdam, 7 december 2023



Een avondje Bimhuis is altijd bijzonder, maar aan het einde van het jaar is het helemaal feest. Elk  concert wordt dan opgeluisterd door een prachtig uitzicht op de skyline van het in het decemberlicht gehulde Amsterdam. Ook de 7de van december weten weer veel bezoekers het Cultuurgebouw aan het IJ te vinden. Dat heeft mede te maken met het feit dat er een fenomeen staat geprogrammeerd: gitarist Gary Lucas, die nog aan de zijde van o.a. Captain Beefheart (Don van Vliet), Jeff Buckley, Nick Cave en Lou Reed heeft gestaan. Aan de eerste twee is de avond opgedragen.

© Jean-Pierre Jans

Initiatiefnemer van het concert is de jonge contrabassist/zanger Peter Willems, die met zijn vierentwintig jaren inmiddels een dijk van een album op zijn naam heeft staan: Double Dare, eveneens samen met Gary Lucas.

Na een korte introductie door de grote verbinder en muziekpromotor Co de Kloet, die de ontmoeting tussen Gary en Peter heeft geregeld, lopen twee schuchtere mannen het podium op. De twee nemen plaats naast een akoestische bas, een setje effectpedalen en twee gitaren.

Met meeslepende nummers als Edith Piafs 'Hymne à l'amour en 'Mojo Pin' wordt de zaal ogenblikkelijk de mysterieuze wereld van Jeff Buckley ingezogen. Op het scherm worden beelden van Don van Vliet met zijn Magic Band en een jonge Gary Lucas vertoond. Op de Buckley/Lucas-song 'She Is Free', is de hand van Lucas duidelijk hoorbaar en is de deur opengezet naar het werk van Captain Beefheart. Vervolgens klinkt 'Beefhearts Her Eyes Are A Blue Million Miles' (1972), een nummer waar Lucas zelf overigens niet aan heeft meegewerkt. De stem van Willems komt niet in de buurt van het krakende schuurpapier van Beefheart. Na een valse start klinkt Willems als Jeff Buckley die een van Captain Beefhearts meest pakkende nummers zingt.

© Jean-Pierre Jans

En, wat een geweldig geschenk, ook Buckleys (mede door Lucas geschreven) meesterwerk 'Grace' komt aan de beurt in deze set. Na een lange mondelinge inleiding van Lucas over zijn samenwerking met Buckley en het ontstaan van het album, klinkt een hemelse hommage aan deze in de bloei van zijn muzikale loopbaan geknakte artiest. De trage gitaarlijnen en echo’s van Lucas en de  hartverscheurende stem van Willems komen hier prachtig samen in deze hommage aan de belangrijkste inspiratiebron van deze avond.

© Jean-Pierre Jans

Bij Leonard Cohen-klassieker 'Hallelujah' verloopt het iets anders. Willems staat nu alleen met zijn contrabas op het podium. En hij brengt het nummer “in the spirit of Jeff”. Wat Willems hier echter vooral laat horen is zijn eigen authentieke geluid, geïnspireerd door Buckley.  Terwijl Willems de contrabas kneedt met geniale loopjes, zingt hij lyrisch het 'Hallelujah' zoals we het nog niet eerder hebben gehoord. Hij brengt hier in zijn eentje een nieuwe standaard. Je moet maar durven.

© Jean-Pierre Jans

Twee toegiften waaronder het ook op "Double Dare" opgenomen 'Hey Mr. Rain' van The Velvet Underground. En het lijkt erop dat Lucas de hele set op dit moment heeft gewacht. Deze gitarist die al decennialang, vooral in de schaduw, heeft bijgedragen aan de muziek die velen van ons heeft gevormd, staat nu zelf in het middelpunt en brengt hier met zijn welluidende stem een aangrijpende ode aan Lou Reed. Een treffende afsluiting van een gedenkwaardig concert.

Tekst © Robin Arends  -  foto's © Jean-Pierre Jans

Lees ook het interview