Floris Kappeyne Trio & Guests, Bimhuis Amsterdam, 11.01.2019

Op een gure januari-avond presenteren pianist Floris Kappeyne en zijn trio, bestaande uit contrabassist Tijs Klaassen en slagwerker Wouter Kühne hun nieuwe cd Synesthesia. Ze hebben daarvoor het Bimhuis uitgekozen. De zaal zit vrijwel vol met familieleden, studiegenoten, Bimhuiskaarthouders en sponsors van het album, maar ook programmeur Frank van Berkel en de pers zijn aanwezig.

Beeldkunstenaar Jaromir Mulders geeft per compositie een door klanken opgewekte visuele voorstelling, geprojecteerd op een groot scherm achter de muzikanten. Dat doet hij, zoals het een  goede gast betaamt, zonder de aandacht van de muzikale hoofdzaak af te leiden.

De set wordt geopend met de impressionistische pianoklanken van compositie I. Als na een korte stilte de rest van het trio instapt wordt de betovering van het klassieke recital opgeheven en bevinden we ons plots in een treincoupé gevuld met jazzy ritmes en bluesy lijnen. In een volgende compositie stapt Kappeyne over op de synthesizer en belandt met zijn trio in een hypnotiserende fantasie. En zo reist het publiek via twaalf composities en vier improvisaties door het muzikale landschap van de 19e, 20e en 21e eeuw.

Tijdens de improvisaties geeft Kappeyne blijk van zijn niet geringe muzikale kennis en vaardigheden, maar veel speelruimte geeft hij zichzelf niet. Hij verkiest de bescheiden lengte van het miniatuur. Egocentrisme is de pianist vreemd, hij laat het podium graag over aan zijn trio en de gasten.

Het Floris Kappeyne Trio geeft met het vanavond gepresenteerde tweede album blijk van een gedeelde muzikale visie. De drie winnaars van het prinses Christinaconcours zijn aan elkaar gewaagd, maar ze staan elkaar geenszins in de weg. Ze dragen elkaar.  Het slagwerk van Kühne is krachtig en zelfstandig, maar is gelijktijdig dienend aan het groepsgeluid.
Contrabassist Klaassen accentueert, reageert en wijst zijn triomaatjes met minimale middelen de weg.

Dan zijn er de vocalisten. Kappeyne vertelt in het programmaboekje over zijn voorliefde voor de menselijke stem. Hij heeft deze met verve weten te integreren in twee van zijn composities.Een ervan wordt in compositie IX vertolkt door sopraan Janneke Stoute op het gedicht Bis van Randa Peters. Mulders brengt een schermvullende projectie voort die doet denken aan de golfjes in een vijver tijdens een lichte bries.

In compositie X verschijnt een viertal vocalistes op het podium dat het trio tekstloos begeleidt. De sirenes voeren de luisteraar ver weg van het hier en nu.
 
Kappeyne eindigt met compositie IV en improviseert tot het einde toe in venijnige, metalige Messiaen-achtige orgelklanken. Een krachtig einde van een set die nog wel even langer had mogen duren.

Het is het Kappeyne- trio gelukt om na het veelbelovende Interchange een plaat uit te brengen met muziek die het debuutalbum in vrijwel alles overtreft. Op het podium zijn er bovendien de live visuals van Mulders, maar Synesthesia trakteert ons op muziek die ook prima met de ogen dicht in de huiskamer is te beluisteren.

Line up:

Floris Kappeyne - piano, synthesizer
Tijs Klaassen - contrabas
Wouter Kühne - slagwerk
Janneke Stoute - sopraan
Isa Mirallas - zang
Isla Van Hout - zang
Laura Dooge - zang
Laura Polence - zang
Jaromir Mulders - live visuals

Tekst © Robin Arends  -  foto’s © Herman Klaassen