Een onnavolgbaar Jazzfeest in Palermo

Sicilia Jazz Festival - 13-19 september 2021

Het Siciliaanse Palermo is sinds de jaren twintig van de vorige eeuw onlosmakelijk verbonden met de Jazz. Toch heeft het een eeuw geduurd voordat de eerste editie van het Siciliaans Jazzfestival (13-19 september ‘21) van de grond kwam. Wie in het zeventiende eeuwse Teatro Santa Cecilia komt, raakt onmiskenbaar onder de indruk van de affiches uit het verleden, Max Roach, Charles Mingus, Michel Petrucciani, Astor Piazzolla . En er waren er nog zoveel meer, Art Blakey, Miles Davis, Bill Evans, Chet Baker. Ze hebben er allemaal op het podium gestaan. Fondazione The Brass Group was afgelopen 40 jaar initiatiefnemer van zo’n 3000 concerten in deze historische muziektempel. Het legendarische Teatro is een van de vier locaties waar deze organisatie concerten heeft geprogrammeerd.

Jazz’halo is uitgenodigd en als de recensent incheckt op het eiland is een van de hoofdacts, The Billy Cobham Band, net vertrokken. Het programmaboekje biedt voor de doorgewinterde festivalbezoeker veel verrassingen. Docenten en studenten van de plaatselijke conservatoria zijn  goed vertegenwoordigd op dit festival. Een uitgelezen kans om podiumervaring op te doen in een tijd dat er zo weinig ruimte is voor nieuwe initiatieven.

Op het hoofdpodium van het Teatro di Verdura (een 2000 zitplaatsen tellend openluchttheater waar binnenkort Pietro Mascagni’s opera Cavalleria Rusticana valt te bewonderen) staat drie keer het Orchestra Jazz Siciliano (OJS) ter begeleiding van Italiaanse grootheden, waaronder de onvolprezen crooner Mario Biondi. Daarnaast staan er internationale artiesten op dit podium, zoals basgitarist/ vocalist Richard Bona en bovengenoemde 77-jarige fusionlegende, de slagwerker Billy Cobham.

Vlakbij het podium zien we de langbenige in strakke zwarte jurkjes geklede gastvrouwen die we zo regelmatig zien tijdens de shows en andere programma’s op de Italiaanse nationale televisie. Het hoort er blijkbaar bij. Ook in muzikaal opzicht is er voldoende te beleven. Neem het optreden van Mario Biondi, met werk van Al Jarreau uitgevoerd in het hitsige timbre van de Casanova van de Italiaanse vocale jazz, of beluister het door het OJS uitgevoerde Blue Rondo á la Turque in een arrangement dat eerder doet denken aan Frank Zappa, dan aan Dave Brubeck.

Richard Bona legt zijn oor te luisteren bij het Siciliaanse straattheater in de nabijheid van het podium en even later waagt hij zich aan een zang/ bas-improvisatie, geïnspireerd door de sirene van de Carabinieri.

Op de overige podia krijgt vooral het aanstormende talent de kans. In het complex van de dakloze kerk, annex muziekclub en departement van de muziekschool, de Chiesa dello Spasimo en in de binnentuin van de Chiostro di Sant’Anna (de ‘GAM’ voor de ingewijden) krijgt jong talent de gelegenheid om podiumervaring op te doen. Zo speelt het Toscanini Jazz Orchestra, een aan het gelijknamige muziekinstituut verbonden orkest van veelbelovende musici, bestaande uit solisten die tonaal af en toe de plank misslaan, maar even later ook aantonen dat ze een uitstekend vermogen hebben om fouten te maskeren en te herstellen.

En ook de aan (o.a. het Trapani-) conservatorium verbonden studenten die zich hebben verenigd in kleinere ensembles zoals het gitaartrio Cool Swingers, het kwintet Elimi Jazz, krijgen hier een uitgelezen kans om zich op het podium te bewijzen. Instrumenteel zit het allemaal uitstekend in elkaar en de kwaliteit is echt van hoog niveau, maar op zeker moment meldt zich dan toch weer een vocalist(e). Instrumentale jazz is blijkbaar iets te riskant voor de artistiek directeur.

Het hele festival heeft het karakter van een pilot. Er gebeurt van alles, maar het staat allemaal nog flink in de steigers. Wat is het thema? Er zijn Italiaanse zangers, er is een Bluegrassband, op straat speelt een fenomenale brass band muziek uit New Orleans. Op de podia staat veel talent. In sommige gevallen is het talent nog teveel in de dop om op het podium te brengen, maar een kniesoor die daar op let.

Een festival in het mediterrane Sicilië heeft de bezoeker veel te bieden. Idyllische locaties, een enorm  muzikaal aanbod en een aangename temperatuur. Waarom heeft het zo lang geduurd totdat dit Siciliaanse festival van de grond kwam? Desgevraagd kan de initiatiefnemer, bassist, docent, producer (etc.) Fabio Lannino daar geen antwoord op formuleren, het eiland heeft namelijk afgelopen honderd jaar vrijwel alle grootheden uit de jazz ontvangen. Van een festival is het echter nooit gekomen. Hoe dan ook, de eerste editie is inmiddels een feit en Lannino verklapt dat er volgend jaar een tweede editie plaats gaat vinden. Hoogstwaarschijnlijk eind juni/ begin juli. Grote namen laten zich in die periode beter boeken. Een uitstekende keuze. De overige festivaldirecteuren zijn bij deze gewaarschuwd.

Tekst © Robin Arends  -  foto’s © Arturo di Vita

Info:

https://siciliajazzfestival.live/en/

Fondazione The Brass Group: https://www.brassgroup.it/

De concerten zijn terug te zien op de Facebookpagina van Fondazione The Brass Group:
https://www.facebook.com/fondazionethebrassgroup

Binnenkort: interview met Richard Bona.