Daniele Esposito + Igor Gehenot & Amaury Faye, LIVE

Jazzstation (Brussel), 18.01.2025

Een dubbelconcert en meteen ook twee cd-voorstellingen. Beide albums verschenen bij het Brusselse label met internationale renommee Hypnote.

Daniele Esposito

Na zeven jaar fotografie was daar terug de lokroep van de contrabas bij de Italiaanse Brusselaar Daniele Esposito. Giuseppe Millaci, labeleigenaar van Hypnote Records en zelf contrabassist, was zo onder de indruk van de demo die zijn collega hem toestuurde dat hij hem meteen de kans gaf een soloalbum op te nemen. De live voorstelling in een afgeladen Jazzstation was de gepaste reclame voor ‘Per Altri Motivi’.

Van bij het eerste nummer, ‘Les Yeux De Ma Mère’, pakte Esposito uit met zijn sterke troeven, een beheerste combinatie van ritme en melodie. Naargelang het optreden vorderde, groeide de complexiteit zonder af te glijden naar egocentrische virtuositeit.

De bassist houdt duidelijk van details. Het oog van de (ex)fotograaf maakte hier plaats voor het fijngevoelige oor van de muzikant. De linkerhand schoof slechts af en toe naar beneden en wanneer dit dan wel gebeurde was dit nooit op halsbrekende wijze maar via haast geruisloze gradaties, duidelijk gericht op een narratief aspect. De versie van ’Ninna Nanna Per Delphine’ klonk nog melodieuzer dan op de cd terwijl hij met ‘This Is Not A Love Song’ opteerde voor een groovy aanpak.

Een mooi luisterconcert zonder excessen maar toch wel met de nodige spanningsbogen.

Amaury Faye & Igor Gehenot

Deze twee pianisten ontmoetten elkaar een zestal jaar geleden, deelden dezelfde interesses en brachten een duo-cd uit in 2022. Gezien het succes bij publiek en pers dwong een vervolg zich op. Dat is er nu, live opgenomen in de Brusselse concertzaal BOZAR vlak na de release van het debuut.

Zaterdagavond in de Jazzstation was het een totaal ander decor, veel intiemer maar wel met twee (verschillende) Yamaha vleugelpiano’s tegenover elkaar.

Ze begonnen met ‘Éternité’ uit hun debuut waarbij Igor Gehenot aanvankelijk de leiding nam en Amaury Faye aanvulde met wat snarenspielereien. Al snel liet ook hij zijn handen over de toetsen glijden en was het van dan af aan een uitgekiend rollenspel. Knap hetgeen ze deden met Charlie Parker’s ‘Segment’. Een totaal andere vibe, als een hinkstapspel met twee.

Van elk volgde tijdens de loop van het concert een solopassage. Faye liet daarbij ondubbelzinnig zijn liefde voor “old school New Orleans” van Jelly Roll Morton blijken. Geen toeval want binnenkort trekt hij naar ginder voor een opname met lokale iconen. Gehenot solo was de romanticus “hors pair” dankzij ‘Bulle’, een track uit hun cd.

Met twee brachten ze nog een hemelse versie van een Sakamoto’s ‘Bibo No Aozona’ uit de soundtrack van ‘Babel’. Hopelijk iets wat op hun volgende release komt. Afsluiten deden ze met ‘Magic Ball’, een uiterst energieke duik in de tijd toen de New Orleans-stijl en bebop elkaar kruisten.

Twee pianisten met een eigen elegante dialectiek maar tevens met eenzelfde waardestelsel waarbij gevoel het wint van het zuiver cerebrale.

Tekst © Georges Tonla Briquet  -  foto's © Giuseppe Millaci

HYPNOTE
Recensie Daniel Esposito – Per Altri Motivi
Recensie Amaury Faye & Igor Gehenot - Live at Bozar