Brussels Jazz Weekend, 27-29 mei 2022

© David Ducon

Brussels Jazz Weekend is als Kaa, de reuzepython uit ‘Het Jungleboek’. Het is de ultieme jazzslang die bij elke vervelling en elke editie telkens inventiever, kleurrijker en grootser tevoorschijn komt.

Anno 2022 was de organisatie voor de vijfde maal in handen van de dynamische ploeg die in 2017 het roer overnam. Onder de vernieuwde benaming legt dit internationaal mega-evenement eindelijk de juiste link met de huidige realiteit zonder het respect voor het verleden uit het oog en oor te verliezen. De vorige generaties (met de bijna tachtigjarige Philip Catherine op kop) kregen een ereplaats terwijl de jongeren mochten tonen dat ze er klaar voor zijn (het Volta-podium als ontdekkingsplek bij uitstek).

Met een aanbod van zowat honderdvijftig concerten, indoor en outdoor, blijft het voor het publiek kiezen maar gelukkig nooit verliezen. De programmators zorgden weer voor een kwalitatief smörgåsbord en dit in een stad met een weliswaar complexe context maar duidelijk ook een hart voor jazz.

Ere wie ere toekomt. Toots Thielemans zou dit jaar honderd geworden zijn. Heel wat feestelijkheden in de hoofdstad om dit te vieren met als grote publiekstrekker de belevingsexpo ‘The Sound Of A Belgian Legend’ in de KBR. Het BJW kon niet achterblijven en plaatste op de affiche een aantal groepen en muzikanten die op hun manier Toots eerden.

© David Ducon

Philip Catherine mocht hierbij niet ontbreken. Omringd door Toots-veteranen Bruno Castellucci (drums), Bart De Nolf (contrabas) en Bert van den Brink (piano) gaf hij (wederom) een concert van wereldniveau. Een standard om te beginnen (‘Autumn Leaves’), vervolgens een eigen compositie (‘Hello George) om nadien in het repertoire van Toots te duiken. Meesterlijk hoe hij eindigde met een zeer persoonlijke versie van ’What A Wonderful World’ en dit liet overglijden in ‘Bluesette’. Een concert waar nog lang over nagepraat zal worden.

© Steef Croes

Het Brussels Jazz Orchestra pakte groots uit met als eregast de Nederlandse harmonicaspeler Hermine Deurloo. Technisch vernuft bij de vleet en aangepaste arrangementen maar helaas was de klank niet echt optimaal om het zacht uit te drukken. Een oordeel vellen in dergelijke omstandigheden zou oneerlijk zijn.

© David Ducon

Bij de nieuwe garde is momenteel de achttienjarige gitarist Eliott Knuets de “hype” van het moment. De jongeman wordt door zowat alle zalen en festivals uitgenodigd met slechts een eerste cd onder de arm. Hij heeft het geluk omringd te zijn door twee veteranen, bassist Sam Gerstmans en pianist Olivier Collette. Drummer Daniel Jonkers (die overal opduikt) en saxofonist Stéphane Guillaume vertegenwoordigen de jonge generatie. Een “dreamteam” voor Knuets wiens stijl duidelijk veel te danken heeft aan zijn mentor Peter Hertmans. Die mocht voor de gelegenheid op het einde van het concert twee nummers meespelen. Beide gitaristen eerden elkaar met composities die ze voor elkaar schreven. Het vatte alles samen. Wederzijds respect gehuld in mooie melodielijnen en met regelmatig wat meer actie. Echt vuurwerk ontbrak echter. Nu vooral nog die Pat Metheny-affiniteiten achterwege laten en assertiever uit de hoek komen om alle bewierokingen te bevestigen.

© Steef Croes

Wie op zoek was naar actie en “saturday night fever” moest zaterdagavond aanwezig zijn in de Ancienne Belgique waar Flat Earth Society een heuse splinterbom afleverde. De hele bende ging tekeer als drugshonden die al dagen geen pepmiddelen kregen en naarstig alle valiezen en koffers doorsnuffelden voor een portie. “Chicks and guys on speed” was dit. Funkcore, punkexotica en Wagneriaanse rock met gitarist David Bovée in de rol van “Hellboy”. We dromen ervan dat ze deze bende loslaten op het Jazz & Heritage Festival in New Orleans waar we ooit Red Hot Chili Peppers aan het werk zagen. Dit was minstens even sterk, zo niet zelfs straffer.

Evenmin te versmaden was de passage van Bestiaal in jazzcafé Roskam. Onder leiding van drummer Sebastiaan Vekeman illustreerde het trio wat “sturm und drang” zoal kan betekenen op een piepklein podium. Met contrabassist Cyrille Obermüller en gitarist Jakob Haghebaert pasten ze hun ondertussen vertrouwd actieplan toe: een publiek boeien met gebalde en melodieuze muziek waarbij tegenstrijdigheden een essentieel onderdeel vormen. Ideale reclame voor de recente cd ‘Het Deert’.

In de afdeling blues zagen we de Steven Troch Band aan het werk. Hun nieuwste cd ‘The Call’ (Sing My Title) is een kleurrijke uitstap doorheen bluesland. Goede vriend van de band, Tiny Legs Tim aka Tim De Graeve, overleed een paar dagen voordien op vierenveertigjarige leeftijd. Een grote aderlating voor de Belgische bluesscene want de man was de drijvende kracht achter het label Sing My Title en een van de smaakmakers in de Missy Sippy Blues & Roots club in Gent. Bizar genoeg repte Troch hier met geen woord over. Wel gaf de groep een stevig concert weg waarin diverse varianten van blues aan bod kwamen met zelfs wat reggae en ska.

© Steef Croes

Zondag blijft de Grote Markt nog steeds het domein van Les Lundis d’Hortense. De vereniging van jazzmuzikanten verzorgt dan traditiegetrouw de programmatie op deze prestigieuze plek. Met Martin Salemi Daylight, Lorenzo Di Maio: ARCO, het trio Darrifourcq-Hermia-Ceccaldi, een onvermijdelijke ode aan Toots (Toots Thielemans Revisited) en tenslotte Antoine Pierre URBEX was dit een affiche die de rijkdom van de Belgische jazzscene ten volle illustreerde. Helaas waren de weergoden spelbrekers. Gelukkig was er het vuurwerk van Antoine Pierre Urbex om het hele weekend af te sluiten “en grandeur”. Een supergroep zonder meer met Jean-Paul Estiévenart (trompet), Bram De Looze (piano), Frédéric Malempré (percussie), Félix Zurstrassen (bas) en voor de gelegenheid de Deense gitarist Teis Semey als speciale gast.

© David Ducon

Op het programma hoofdzakelijk werk uit de cd ‘Suspended’ waarin talrijke verwijzingen zitten naar Miles Davis zijn ‘Bitches Brew’. Een energieke inzet van elke muzikant zorgde voor een krachtige set. Met Antoine Pierre die zijn linkerarm in een verband had maar toch was de drummer in staat een fenomenale solo te geven. Het beste reclamebord voor de Belgische jazz en het Brussels Jazz Weekend.

En dan waren er nog de Brass Parades en de uitgedokterde fietsroutes (met de nodige downloads via de vertrouwde kanalen en apps) waarbij je van de ene gemeente naar de volgende kon fietsen om daar dan optredens mee te pikken. De jongste jazzfans konden uit de bol gaan op de tonen van FANFAKIDS, een initiatief van het Brusselse productiehuis voor grootstedelijke muziek MetX, voor de gelegenheid in samenwerking met organisator SceneOff.

Niet onbelangrijk bij dit alles, de toegang bleef nog steeds gratis! En alsof drie dagen boordevol jazzavontuur niet voldoende zijn, introduceerde de vernieuwde ploeg sinds vorig jaar eveneens een wintereditie en zijn er de maandelijkse Brussels Jazz Alert avonden om jong talent te ontdekken. Eveneens digitaal te volgen via de podcast waar ook specials te beluisteren zijn onder de naam Jazziness.

Afspraak volgend jaar tijdens het weekend van 26 tot 28 mei 2023.

Tekst © Georges Tonla Briquet  -  foto’s © David Ducon/Steef Croes/Michel van Rhijn

www.brusselsjazzweekend.be