Bruno Vansina Orchestra: Lokerse Jazzklub, 8 oktober 2016

Als kort na een concert mensen via sociale media spontaan hun waardering voor een groep laten blijken, dan moet er iets bijzonders gebeurd zijn. Het Bruno Vansina Orchestra in de Lokerse Jazzklub was dan ook zo een concert waar alles in de juiste plooi viel: een meer dan goed gevulde club, een orkest dat hongerig was om in een deels vernieuwde bezetting aan de slag te gaan en een minimale geluidsversterking waardoor de muziek een bijna fysieke impact kreeg.

Leider van de groep Bruno Vansina vertelde dat arrangeren voor blazers niet zijn ding is. Kan goed zijn, maar hij heeft dan wel een neus voor arrangeurs die het orkest kunnen laten klinken zoals hij het wil. Een aantal nummers werden gearrangeerd door trombonist Dree Peremans, dit concert als instrumentalist vervangen door Frederik Heirman. De jonge Franse trompettist Thomas Mayade nam het andere deel van de arrangementen voor zijn rekening. De arrangementen lieten de solisten schitteren en zorgden voor verschillende lagen in de muziek die vol drama en variatie zat. Het klonk dan ook als filmmuziek, maar dan zonder de stroperige bijklank die er soms inherent deel van uitmaakt.

Hoogtepunten? Te veel om op te noemen. ‘Bike Inspiration’ bood ruimte aan het klaterende pianospel van Christian Mendoza. ‘Cash Proof’ bleek na een zijdelingse aanval van gitarist Benjamin Sauzereau nog steeds overeind te staan, dus crash proof. In het eerste nummer van set twee ging Bruno Vansina op alt snoeihard te keer om helemaal op het einde in een fractie van een seconde het volume naar fluisterzacht te laten zakken. Timing is ook een gave.

De blazers haalden hun tweede instrument naar boven voor een melancholisch motiefje dat ze brachten met milde ironie. Steven Delannoye switchte naar basklarinet, Vansina hanteerde de dwarsfluit wat Stefan Bracaval toeliet de basfluit te gebruiken, Thomas Mayade speelde bugel en enkel Federik Heirman bleef trouw aan zijn gewone trombone. Het motiefje, of eerder oorwurm, bleek Le Bip van de eigenzinnige Magic Malik te zijn.

Achter al dat blazersgeweld zaten de andere musici wat verscholen. Het podium in de Lokerse Jazzklub is niet van de grootste… Nauwelijks zichtbaar maar wel aanwezig was de twee-eenheid van de trommels en ander slagtuig: Teun Verbruggen en Kobe Proesmans. Ze gaven het orkest de nodige stuwkracht en extra klankkleur. Bassist Christophe Devisscher  bleek een ankerpunt in de woelige mouvementen van anderen. In ‘Stratocluster’ liet hij trouwens de knappe doorlopende baslijn horen waarop het nummer dreef. ‘Fiesta Festivo’ sloot het concert op feestelijke wijze af. Er volgde nog een bis, letterlijk. Door het openingsnummer van het concert ‘Blauwklauw’ te hernemen, werd de cirkel rond gemaakt. De aanzwellende blazers klonken nog langoureuzer dan 100 minuten voordien.

Het Bruno Vansina Orchestra als tentet, meer volk hebben ze niet nodig om een blijvende indruk na te laten.  Een prijsbeest van formaat!

Tekst © Iwein Van Malderen
Foto’s © Cees Van de Ven

Dit artikel verschijnt ook op draaiomjeoren.com