Bird’s eyes view - Ad Colen Quintet

Bimhuis, Amsterdam, 3 februari 2019

In de geschiedenis van de jazz is de vogel een belangrijke inspiratiebron. In gesprek met oudere Nederlandse jazzmusici zal dit beestje ongetwijfeld vallen als het gaat over (meestal al enige tijd geleden gestorven) collega’s uit de glorietijd van de jazz. En natuurlijk is de bijnaam van Charlie “Ornithology” Parker, Bird, niet willekeurig gekozen. Slagwerker Han Bennink heeft wel eens laten weten dat hij geïnspireerd is door de specht. En zo kunnen we nog wel even door gaan.

Jazzsaxofonist en componist Ad Colen heeft zich eveneens laten inspireren door de gevederden. De specht komt echter niet voor in de setlist van het Ad Colen Quintet, wel vogels als de buizerd, de zwartkop en de winterkoning.

“Sinds zijn vroege jeugd kwam jazzsaxofonist en componist Ad Colen elke vakantie in een huisje vlak over de grens met België. Een plek midden in een uitgestrekt bos, waar geen stromend water en elektriciteit is. Hier speelde hij samen met de vogels en vond hij de inspiratie voor een uniek muziekproject; Bird’s Eye View.” (adcolen.com)

“Ik heb allerlei vogelgeluiden uitgezocht die ik soms letterlijk heb verwerkt in mijn stukken. Die vogels trekken me zo aan omdat deze noten uit de natuur zo puur zijn en die klanken heel eigenwijs zijn. Ze hebben geen grenzen en een eigen tonaliteit.”, licht Colen toe tijdens het optreden.

Na een aan de vogel gewijd gedicht van Armando start het kwintet de vogelsafari met een ode aan de boomleeuwerik oftewel de lullula. Deze onomatopee is helder terug te horen in de Wurlitzerlijnen van Roelofs. Na de klinkende solo’s van Colen en Roelofs zet de cello de vrije val van de leeuwerik in totdat we weer terug zijn bij het thema.  Vervolgens is in Five jackdaws having a chat de kauw aan de beurt. Een onvoorspelbaar gesprek  dat wordt verklankt door het donkere, puntige strijkwerk van Hornman, de complexe ritmes van Sun, en de dissonanten van Colen en Roelofs.

Ad Colen brengt muziek met een boodschap. Wie meer wil weten over de inspiratiebronnen van de saxofonist kan terecht op de website van de vogelbescherming. Leden van deze vereniging  ontvangen bovendien vijf euro korting bij aanschaf van de cd. In Limosa’s Lament, een klaagzang opgedragen aan de door de toenemende landbouwnijverheid in het nauw gedreven Grutto, neemt  het kwintet de luisteraar in een onrustige vogelvlucht mee naar het schaarse ongerepte land.

Colen weet op tenor- en sopraan te binden en te overtuigen. De lyrische lijnen van de verschillende vogels worden niet alleen nauwkeurig gevolgd, ze worden door Colen in een boeiend  compositorisch perspectief geplaatst.

En dat perspectief ontvouwt zich in het Bimhuis tot een verfrissend, swingend optreden waarin de ritmesectie van Nijland en Sun en de instrumentele bijdragen van Roelofs, Hornman en Colen mooi in balans zijn.

Het is Colen gelukt een bezetting te vinden die het orkest van de gevederde natuur prima tot uitdrukking brengt. En misschien overbodig om te melden, maar de muziek van Bird’s eye view is zeker ook geschikt voor de luisteraar die geen affiniteit heeft met vogels.

Bezetting:

Ad Colen tenor- en sopraansaxofoon
Dion Nijland contrabas
Yonga Sun drums
Mike Roelofs fender rhodes, wurlitzer, piano
Rogier Hornman cello

Tekst © Robin Arends  -  foto's © Cees van de Ven