BeraadGeslagen: een tuin vol welbehagen!

Achterham Sessions, 24 september 2017 

Welke offergaven de weergoden van Michel Mast hebben geëist heeft hij mij niet verklapt, maar feit is dat de klimatologische omstandigheden voor Achterham Sessions op 24 september ideaal waren. Dàt en de keuze om BeraadGeslagen naar de in herfstkleuren pronkende tuin uit te nodigen, resulteerde in een uitverkocht openluchtconcert.

Lander Gyselinck en Fulco Ottervanger graaiden bij het openen van de eerste van hun twee sets gretig in het assortiment speeltjes die ze beiden bijeen hadden gesprokkeld. Om vervolgens  tijdens een concert van ruim anderhalf lang hun publiek naar een steeds hogere staat van enthousiasme te voeren. Een poging om het optreden van dit hyperkinetisch duo in een handvol woorden te vertalen.

Zittend, respectievelijk staand achter hun recht tegenover elkaar opgestelde instrumenten jutten de drummer en de toetsenist elkaar continu op en daagden zij zonder een ogenblik rust te gunnen elkaar voortdurend uit, als waren zij gladiatoren die het juiste moment zochten om toe te slaan. Deze muzikanten voelen elkaar echter dermate aan en gaan zo perfect in symbiose dat zij ondanks alle krachttoeren nooit uit balans geraakten of het evenwicht verloren.

Dat zij elkaar ondanks reeds tien jaar samenwerken toch nog kunnen verrassen, uitte zich zicht- en hoorbaar in gelach en kreetjes. Met zijn beiden overstegen zij wat instrumentarium betreft in de feiten de duo-formule, want vaker wel dan niet hoorde je elk van hen actief op 2 instrumenten tegelijk: Gyselinck met de ene hand drummend, met de andere een keyboard beroerend, onderwijl een drumstick als een prooi tussen de tanden geklemd; kompaan Ottervanger over twee klavieren rennend of met één hand op de toetsen en met de ander meppend op een snaredrum of ander slaginstrument… en zelfs even op elektrische bas en melodica.

De gebrachte composities ontpopten zich als onvoorspelbaar want vol tempowisselingen en ritmeveranderingen, met plots een riedel reggae, een dubpassage, een vleugje evocatie van Kraftwerk... Bijwijlen zo geraffineerd opgebouwd, leek het alsof er in één enkel stuk ogenschijnlijk drie zaten verpakt. Al dat vakmanschap werd dan ook nog eens gekruid met bevrijdende en soms absurde humor en aangereikt in heerlijke titels als ‘Suikerbeat’, met Ottervanger op zijn manier “zingend” of declamerend. En alsof het niet op kon: ruimte voor een gezonde portie zelfspot, getuige de commentaar van Fulco toen hij na een uniek stuk puur improvisatie (inclusief tekst) een volgend nummer aankondigde als “ook een meezinger”… of de kwinkslag van Lander toen Fulco bij afsluiter ‘Nedersteprock’ vermeldde dat dit steeds het laatste nummer is: “we hebben toch wat een neurotisch kantje”.

“Ik ben trots op wat mijn twee jonge maten gepresteerd hebben.” berichtte mij daags nadien organisator Michel Mast. Dat gevoel is geheel gerechtvaardigd, want vervuld van welbehagen wandelden na afloop de concertgangers richting andere oorden.

Tekst © Paul Godderis, 30 september 2017 - foto’s © Michel Mast