Ben Sluijs Quartet schitterde in Vrijstaat O Oostende

Zondag, 10 december 2017

Vorige zondag waaiden we over de zeedijk bij Vrijstaat O naar binnen voor een, wat achteraf zou blijken, monumentaal optreden van het Ben Sluijs Quartet.

Altsaxofonist/fluitist Ben Sluijs omringde zich andermaal met topmusici. Naast meester drummer Dré Pallemaerts bracht hij ook twee jonge leeuwen mee: pianist Bram De Looze en contrabassist Lennart Heyndels. We konden genieten van een coherent musicerend viertal dat duidelijk plezier beleefde aan elkaars interventies.

Het lyrische ‘Arada’ startte het concert met Bens solo op dwarsfluit, ontdaan van overbodige opsmuk maar oh zo heerlijk. Zijn kompanen haakten geleidelijk in en hielden er een aanstekelijk ritme op na. Eens zij een hoogtepunt bereikten werd het stuk sober doch stemmig beëindigd. Na ‘Particles’, het wat zweverige 'Air Castles', ‘Jemima’ (naar de naam van een vriendinnetje van Bens dochters) volgde ‘Miles Behind', met de leider op altsax. Deze hommage  aan Miles Davis kreeg minimale begeleiding op piano en Dré weefde er solide percussie doorheen.

Het bloedmooie ‘Mali’ schreef Ben na een samenwerking met Chris Joris en de Afrikaanse koraspeler N'Faly Kouyate. Het was Bens eerste kennismaking met dit veelsnarig instrument dat hem zou blijven boeien en inspireerde tot het componeren van dit nummer.

Het melodieuze 'Ice Crystal', met een heerlijke intro op contrabas werd ingetogen gebracht. Lennart heeft een eigen geluid dat perfect past bij de groepssound. Hij stond geregeld met gesloten ogen te genieten maar verloor nooit het contact met de anderen. De bijna flegmatische manier waarop Bram speelde was zo subtiel en met zo'n flair die wij enkel hebben gezien bij de grootsten!. Het is opvallend hoe goed De Looze zich thuis voelt in de diverse bands waarvan hij deel uitmaakt.

Bij het voorstellen van zijn band viel het grote contrast op tussen zijn nerveuze, bijna onzekere manier van praten en zijn rustige, zelfverzekerde vertolkingen en de beheersing van zijn instrument.

Het eigenlijke optreden werd afgesloten met een eerbetoon aan Bens grote voorbeeld Yusef Lateef: ‘Song for Yusef’. Een compositie waarin Dré al zijn duivels losliet, terwijl hij bij de vorige nummers heel beheerst zijn vellen en cimbalen beroerd had.

Na een staande ovatie brachten ze het Coltrane nummer ‘Dear Lord’. Ze lieten een betoverd publiek achter. Ondanks het slechte weer was Vrijstaat O volledig uitverkocht, duidelijk een correcte inschatting van wie erbij was. Het is nu ongeduldig wachten op de eerste cd van dit ‘gouden’ quartet.

Tekst © Jos Demol (met dank aan Annie Boedt voor het doorspelen van haar indrukken)  -  foto's © Annie Boedt