Belgian Jazz Festival 2024

5 & 6 april 2024, Théâtre du Vaudeville (Brussel)

Geslaagde eerste editie van het Belgian Jazz Festival in centrum Brussel.

De verantwoordelijken achter dit nieuwe festival speelden duidelijk open kaart met de naam: de Belgische jazz extra in de kijker plaatsen. Redenen genoeg volgens de perstekst: “Het is één van de landen met de meeste studenten in hogere jazzstudies ter wereld. De Jazzconservatoria van Brussel (Nederlandstalig en Franstalig), de Jazz Studio, het Antwerpse conservatorium en Lemmens-LUCA School Of Arts in Leuven trekken jaarlijks jonge Belgische en buitenlandse muzikanten aan.” De artistieke keuze helde dit jaar sterk over naar de Waalse scene, wel met een mooi evenwicht tussen verschillende generaties.

Nathalie Loriers en haar trio (Fabrice Alleman, Nicolas Thys) openden vrijdag het festival gevolgd door het Igor Gehenot Quintet (Umberto Odone, Sal La Rocca, Steven Delannoye, Greg Houben). Helaas konden we niet present tekenen maar volgens een aantal betrouwbare bronnen was het een meer dan geslaagde avond.

Zaterdag werd de succesvolle lijn met verve doorgetrokken. De sfeer zat erin van bij het begin met het Bart Defoort/Victor Da Costa Quartet (Armando Luongo, Victor Foulon). Classic jazz hengelend naar referenties tussen bop en swing met de nodige vitaliteit en vooral stijlvol gebracht, inclusief een Braziliaans tintje. Als bisnummer kozen ze veelbetekenend ‘Decision’ van Sonny Rollins.

Gitarist Lorenzo Di Maio kwam zijn recent album ‘Ruby’ voorstellen in gezelschap van drummer Pierre Hurty, pianist Wajdi Riahi en toetsenist Cédric Raymond. Een nogal onevenwichtige opbouw van de set en de wat onduidelijke en vage rol van Raymond als bassist op toetsen maakten dat de kwaliteiten van het album niet helemaal op de juiste manier gekaderd werden.

Initiatiefnemer Maxime Blésin sloot af met een speciaal Braziliaans programma. Hij nodigde hiervoor drie compagnons uit wiens binding met het land van choro en forró buiten kijf staat: trompettist Greg Houben, gitarist Pierre Gillet en percussionist Renato Martins. De setlist bestond uit overbekende jazzstandards maar de manier waarop de vier alles inkleurden getuigde van originaliteit en meesterschap. Geen enkele keer vervielen ze in clichétoestanden met passe-partout bossa nova accenten. Aan de hand van onder meer ‘How Deep Is The Ocean’, ‘But Not For Me’ of nog ‘I Loves You, Porgy’ bewezen de heren hun meesterschap en oor voor details. Het album volgt later dit jaar.

Het aanwezige publiek apprecieerde ten zeerste dat er tussen de optredens telkens genoeg tijd ingelast werd om rustig na te genieten aan de bar met een hapje en een drankje zonder storende dj-muziek. De democratische (ingang)prijzen maakten het bovendien allemaal zeer toegankelijk. En laten we de locatie niet vergeten. Het interieur van deze vroegere theaterzaal (en ooit nog discotheek) in de Koninginnegalerij schittert nog steeds met de glamour uit een vervlogen tijdperk en is bovendien makkelijk bereikbaar met openbaar vervoer. Afspraak in 2025 voor een tweede editie tijdens het eerste weekend van april.

Tekst © Georges Tonla Briquet  -  foto’s © Hugo Lefèvre