Avishai Cohen Trio in CC Zwaneberg

Heist-op-den-Berg, 31.10.2024

Je moet maar recensent zijn en de nieuwste cd "Brightlight" van Avishai Cohen besproken te hebben nadat je het concert met dat repertoire hebt bijgewoond.

Je staat dan voor de onverbiddelijke keuze, de studio-opname te slikken als "dit kan nooit slecht zijn" of eerlijk de cd ondergeschikt te achten aan het live gebeuren. Daar voel je je als muzikant, die zelf albums uitbrengt, wel schuldig aan.

De waarheid is, dat zulk een live gebeuren van Avishai Cohen steeds een kolkende lavastroom is van virtuositeit en emotie. Ook al zijn vele thema's van Cohen of gekozen, herbouwde standards heel mooi; zijn concept is wiskundig en ritmisch complex, waar het mechanische op de loer zou kunnen liggen (bijvoorbeeld bij een studio-opname), maar Cohen en zijn trio-leden zijn meesters in het vloeibaar maken van die materie.

De collectieve verwondering was te snijden in de zaal van C.C. Zwaneberg. Dramatiek, vernuft, romantiek en emotionele kracht zijn Cohens recept, wat hij van aanvang tot slot als een topsporter op het podium opdient. Dat het nu een stuk is van Gershwin, Liszt, Van Heusen of hemzelf, het gaat allemaal door dezelfde filter en het wordt Avishai Cohen muziek.

De jonge slagwerkster Roni Kaspi zagen we al op het Gent Jazz Festival. Haar luisterend invullen was heerlijk herkenbaar, doch de grote revelatie was de ontmoeting met de ontzaglijk nuancerende pianist Guy Moskovich. Hij onderscheidt zich, weliswaar in dezelfde trend van zijn voorgangers, door meesterlijke gevoeligheid en een zeer sprekend touché.

De bassist "himself" hakte als steeds gulzig in op zijn contrabas, waar hij een vette, donkere, adembenemende klank uithaalt waar menig bassist jaloers zal op zijn. Passioneel dansend rond zijn houten lief, alsof het een eerste huwelijksnacht was.

De bis werd haast voorspelbaar, maar dan in de dankbare zin. Cohen ging zingen: het verscheurende "Alfonsina Y El Mar" en Leonard Cohens gedicht "I Pray For Courage".

Toen het licht werd aangestoken en de mensen de zaal verlieten, droogde ik stiekem mijn natte ogen en wreef ik even mijn kippenvel strak onder mijn jasje. Ik was niet de enige.

Tekst © Chris Joris  -  foto’s © Jeanschoubs

Dit concert ging door i. s. m. Hnita Jazz Club in het kader van het jaarlijkse "Remembering Juul"