Amersfoort World Jazz Editie 5 - 15 augustus 2021

Na de online editie van vorig jaar heeft festivaldirecteur Alexander Beets het toch weer voor elkaar gekregen het Amersfoort World Jazz Festival live te laten plaatsvinden. Het aantal podia is beperkter dan we van de voorgaande live-edities gewend zijn, maar daarmee is de vreugde over het doorgaan van het festival er onder de deelnemers en bezoekers niet minder op.

De ruim 40 optredens zijn over elf dagen uitgesmeerd en vinden plaats in Kosmik, op het podium van de Observant en op het Lieve Vrouwekerkhof onder de Lange Jan. Het World Jazzfestival telt, o.a. door de inreisbeperkingen dit jaar relatief veel musici van Nederlandse komaf en dat biedt een uitgelezen kans aan de vele talenten die Nederland rijk is.

De vierdaagse finale van het festival wordt ingeluid door het trio BOD (Broekhuizen, van Oostrom & Delfos), vergezeld door stadsdichter Jacques de Wachter, met het programma MIRROR MIRROR. Een performance die plaatsvindt in de grote zaal van de Kunsthal KAdE. Een kunsthal die voor de gelegenheid is ingericht met werk van een dertigtal  kunstenaars, designers en wetenschappers rondom het thema reflectie. Tussen de menshoge ronde spiegels die met een draad aan het plafond zijn bevestigd, wandelen de drie blazers met uiteenlopende blaas- en schuifkoperinstrumenten in en uit beeld. De reflectie van de toehoorders in de spiegels in combinatie met de puntige, soms absurdistische gelegenheidsgedichten van De Wachter maken dat beeld, woord en muziek telkens een unieke richting in gaan.

Een andere saxofonist die acte de présence geeft op het festival is Ben van Dungen. Hij heeft zijn vaste kwartet meegenomen en brengt in de Observant een ode aan jazz- icoon John Coltrane. Zowel de klassieke als de meer meditatieve Coltranenummers komen aan bod. Van den Dungen neemt de sopraan- en de tenorsax ter hand en blaast op overtuigende wijze nieuw leven in nummers als Afro Blue en Like Sonny. Het kwintet eindigt met Duke Ellingtons Angelica, een nummer dat afkomstig is van het  legendarische album "Duke Ellington and John Coltrane". Naast het veelzijdige spel van Den Dungen draagt ook de Madrileense pianist Miquel Rodriguez op geheel eigen wijze bij aan dit Coltranerepertoire, zonder de muziek van de meester geweld aan te doen. In plaats van de hoekige akkoorden van McCoy Tyner klinken hier de vernuftige en harmonieuze notenstrengen en akkoorden van een muzikale veelvraat.

Een set na het Ben van den Dungen Quartet betreedt het kwintet van trompettist Gidon Nunes Vaz het podium, voor de gelegenheid bijgestaan door trombonist Bert Boeren. Het kopertrio brengt samenspel om de vingers bij af te likken en de ritmesectie verzorgt de nodige swing. Live Jazz van de bovenste plank, waar de liefhebbers erg lang op hebben moeten wachten.

Het wachten wordt ook op de vrijdag en in het weekend uitgebreid beloond. Onder andere in de set van de Vlaamse pianist Jef Neve en zijn blazersensemble. Het publiek op het plein van het Lieve Vrouwe Kerkhof wordt zowel getrakteerd op de voor Neve kenmerkende feeërieke muzikale landschappen als op klinkende nummers waar ook Neve zelf slecht op kan blijven stilzitten. Hij staat regelmatig op uit de pianokruk om zijn spel kracht bij te zetten. Glansrollen zijn weggelegd voor bastrombonist Pieter Kindt en trompettist Teus Nobel. Een van de hoogtepunten van het festival.

Een ander hoogtepunt wordt verzorgd door Hammondtrio Montis, Goudsmit & Directie in de binnentuin van de Observant. In een wervelende show, loodst slagwerker Cyril Directie met een aanstekelijke energie het publiek langs het repertoire van het eennalaatste en nieuwste album. Er gebeurt veel: spetterende gitaarsolo’s van Goudsmit en groovy Hammondklanken van Montis. Snelle ritmes, gospel, blues en soul, en een enkele ballad die moeiteloos tot het genre Smooth Jazz kan worden gerekend. Alles met een knipoog en de nodige zelfrelativering.

Op de eennalaatste dag gaat het Amersfoortse jazzfeest van start op het plein onder de Lange Jan met een optreden van het Jazz Orchestra of the Concertgebouw (JOC) o.l.v. Rob Horsting. Op het programma staat het werk van Nina Simone, dat voor de gelegenheid wordt vertolkt door zangeres Sabrina Starke. Ze wordt bijgestaan door enkele van de fijnste blazers die we in Nederland rijk zijn. Ook de artist in residence, Sylwester Ostrowski speelt een bescheiden partij mee. Starke probeert de toehoorders op verschillende manieren te betrekken bij de nummers van Simone, onder andere door het publiek te vragen mee te klappen en zingen. De zangeres en het publiek worden met de neus op de feiten gedrukt als de organisatie aangeeft dat staan en dansen vanwege de COVID-maatregelen niet zijn toegestaan.

Op zaterdagavond wordt het nodige vuurwerk verzorgd door vader en dochter Hans en Candy Dulfer en hun band, mede dankzij Cyril Directie op slagwerk en Jerome Hol op gitaar. Op het podium mag wel gedanst worden en dat gebeurt dan ook terwijl het publiek noodgedwongen op de stoelen blijft zitten.

Een ander hoogtepunt dat niet ongenoemd mag blijven is het optreden van het trio Engels Teepe Herman. Een set met buitengewoon origineel uitgevoerde standards zoals  How Deep is the Ocean, On Green Dolphin Street en The Peacocks. De uitvoeringen lijken in geen velden of wegen op de opnamen op de cd "When Will The Blues Leave?" en daar neemt het publiek maar al te graag genoegen mee. “Het wil ons maar niet lukken de muziek steeds  hetzelfde te spelen, dus daar zijn we maar mee opgehouden”, grapt Benjamin Herman. De legendarische slagwerker John Engels, die inmiddels 65 jaar in het vak zit, blijft nog steeds verrassen en trekt samen met bassist Joris Teepe een eigen plan waar kameleon Herman moeiteloos in mee gaat. Een 24- karaats trio. Goed nieuws voor hen die de drie tijdens Amersfoort Jazz hebben gemist: woensdag 25 augustus staan ze opnieuw in de binnentuin in de Observant.

De Poolse gast  Sylwester Ostrowski (foto) komt met name op de laatste dag van het festival goed op dreef. In twee acts staat hij zij aan zij met de andere festivaldirecteur/ saxofonist Alexander Beets. De eerste keer samen met Alexanders kwintet met o.a. trompettiste Ellister van der Molen. Na  Ostrowski’s hartverscheurende uitvoering van How do You Know What Love Is, staat de tenorsaxofonist zij aan zij met Beets en Van der Molen In een spetterende uitvoering van het nummer Cheesecake. Een muzikale lekkernij waar beide saxofonisten zelf zichtbaar van genieten. Het saxofoonfeestje wordt nog eens dunnetjes overgedaan in Tribute To Jazz in The Philharmonic. Repertoire uit de hoogtijdagen van de Jazz door de Amersfoort World Jazz All Stars verzorgd.

Een swingend slot van een uiterst geslaagd festival. Mede door het goede weer, de uitstekende programmering, de inzet van een grote groep vrijwilligers, maar niet in het minst door de enorme toewijding van festivaldirecteur Alexander Beets, een organisator van de bovenste plank. Een man die  schijnbaar even eenvoudig een solo uit zijn mouw schudt, een saxofoonduel aangaat met zijn Poolse evenknie als de organisatie ter hand neemt van een meerdaags festival in coronatijd. Een feestje voor en door muzikanten en een ware traktatie voor iedereen die de jazz een warm hart toedraagt. To be continued.

Tekst © Robin Arends  -  foto’s © Cees Wouda / Peter Putters / Nico Brons

Lees binnenkort het interview met Alexander Beets en Sylwester Ostrowski in Jazz’halo.

Zie voor (o.a.) informatie over de line-up: Amersfoort Jazz – World Jazz Festival

In oktober volgt een hybride editie van het festival, waarbij de internationale partners die door de inreisbeperkingen in augustus niet aanwezig konden zijn toch nog een plekje in de programmering krijgen.