750 (Bart Maris - Jan Klare - Wilbert de Joode) + Dominik Mahnig in de Lokerse Jazzklub

2 december 2017

Aan de ongewone naam en samenstelling van het kwartet hing een heel verhaal vast. De oorspronkelijke idee was dat Bart Maris deze avond met de fijne saxofonist Michael Moore in Lokeren zou spreken, maar die kon niet. Vandaar dat Bart dacht een andere fijne saxofonist, nl. Jan Klare en het kwartet 1000 waar Bart in meespeelt. De datum bleek niet te passen voor bassist Wilbert de Joode, dus zou het voor een keer 750 worden. Toen verhuisde drummer Michael Vatcher wegens omstandigheden (terug) naar Amerika en werd het uitkijken naar een andere drummer. De keuze viel op de jonge Dominik Mahnig en toen kwam Wilbert toch vrij. Aldus kwam 750 + naar de Lokerse Jazzklub en dat bleek goed voor twee gevarieerde sets die vrijheid en vertier vrolijk combineerden met ernst en structuur.

Het gelegenheidskwartet speelde uit verschillende albums en periodes van 1000, met vooral een flinke greep uit hun laatste cd plus enkele improvisaties. Voor het oudere werk plukte de groep een paar keer uit de cd Unplayable, om te beginnen met “Last Call In A Bebop Bar With A Dolphy/ Booker Little Cover Band Playing, Heard From The Toilet”. Met zin voor fel gebekt, maar sierlijk blaaswerk kwamen zo dwarsfluit en trompet op de voorgrond, gesteund door swingende bas en drums. Van spits en vinnig Westers boppish ging het naar traag en Oosters met een oude hymne van China, een eerste nationaal volkslied uit de cd die in het voorjaar uitkwam. Daarop speelde Jan Klare met een warme sound op altsax en Bart Maris op bügel. Een gevleugelde improvisatie volgde, snel en op het scherp van de snede.

Dat repeteren met de jonge drummer Dominik Mahnig pas op het laatste moment gebeurde, was nauwelijks te merken. Dat gold ook in de composities waar de vier muzikanten daarna mee dolden en hun talenten in botvierden. Zij toonden zich groots en vindingrijk in het moment. Met een grote zin voor variatie inspireerden de Joode en Mahnig, die gaandeweg meer percussieve elementen bovenhaalden, elkaar tot nieuwe vondsten terwijl zij de blazers begeleidden die elkaar aanvulden in en rond de verschillende thema’s. Voor de pauze schaarden zij het publiek nog met een grote amusementswaarde achter volksliederen van Niue, het ene met stemmen die de Almachtige God vereerden, het andere zonder woorden, als achter een compacte fanfare die lustig een oorworm speelde.

De tweede set werd aangevangen met een improvisatie in traag tempo, die uitmondde in iets wat kon doorgaan voor een Fantasie voor een stel ganzen op wandel. Toen waren twee Cambodiaanse hymnes aan de beurt, een snel en happy, hoewel de aan de Khmer en internationale conflicten onderworpen inwoners van dat land zeker niet altijd zo gelukkig waren. Met het trage stuk daarna werd meer de ernst aangedaan van volksliederen, die de nationale trots en de samenhorigheid willen aanwakkeren. “Bacharach” was dan weer goed om de zinnen te verzetten, eerst wild swingend en voluptueus, met een heel plastisch en fysiek uitpakkende contrabassist. Die leidde trekkend aan de snaren en met slagen op de klankkast een tussenstuk in van heel vrije improvisatie dat dan weer lenig overging naar soepel, melodieus samenspel van de groep – een heerlijk vertoon van verbondenheid. Om de tweede set te besluiten namen de vier muzikanten een hoge vlucht op “Kurtag” waarop ze te keer gingen als 1000 bezige bijen die geleidelijk op volle snelheid kwamen. Een toegift was niet meer dan logisch en die benutte het kwartet om zich nog even van hun fijnbesnaarde kant te tonen. De timing zat goed tot op het laatste moment.

Tekst © Danny De Bock  -  foto’s © Cedric Craps
Dit artikel verschijnt ook op draaiomjeoren.com

Jan Klare - altsax en dwarsfluit
Bart Maris - trompet/bugel/piccollotrompet
Wilbert de Joode - contrabas
Dominik Mahnig - drums en percussie