Yiorgos Magoulas – Promise

Y

Eigen beheer

De Griekse componist, gitarist en pianist Yiorgos Magoulas richtte vier jaar geleden zijn Alter Move Orchestra op. ‘Promise’ is het indrukwekkende debuut van dit negentienkoppig ensemble.

We leerden Magoulas kennen toen hij begin 2014 in theater Marni (Brussel) een intimistisch concert bracht in het kader van Winterjazz. Enkel met akoestische gitaar, Boliviaanse charango en wat electro-effecten creëerde en improviseerde hij een uiterst broze sfeerschepping die het midden hield tussen de aanpak van Jakob Bro, Egberto Gismonti en wat Ruben Machtelinckx en Bert Cools tegenwoordig doen.

Magoulas heeft al een aantal cd’s onder zijn naam uit maar schreef vooral muziek voor film en televisie. Allemaal welkome financiële inkomsten maar als componist bleef hij toch wat op zijn honger zitten. Bij het overlijden van zijn vader stelde hij zich tot doel een eigen orkest op te richten waarmee hij nieuw geschreven materiaal zou uitvoeren en opnemen. Hij trok zich een aantal keer terug op het schiereiland Evia (Magoulas is een geboren Athener) waar hij in alle rust kon werken aan zijn project. Ondertussen verzamelde hij zijn Alter Move Orchestra bij elkaar met jonge muzikanten die hoofdzakelijk in de hedendaags klassieke wereld actief zijn. Bijzonder hierbij is dat de kern bestaat uit maar liefst dertien akoestische gitaristen. Verder zijn er nog een fluitist, twee koperblazers (trompet, trombone), een mandolinespeler en een percussionist. Hier geen bouzouki, baglama of santouri. We zitten dus mijlenver verwijderd van alle Griekse clichés.

De openingstrack is de prelude van ‘Farewell To Salonica’, een nummer dat de rode draad vormt doorheen de cd. Het is Magoulas zijn eerbetoon aan een stad die een ware draaischijf is van culturen en religies. Maar Magoulas voorkomt elke valkuil. Geen voor de hand liggende Balkan-accenten of opzwepende ritmen. Hij situeert alles binnen een welbepaald kader waar (hedendaags) klassiek en filmmuziek elkaar kruisen, weliswaar met een vederlichte verwijzing naar traditionele roots. ‘Pentozalis Ikariotikos’ is zo gebaseerd op twee Griekse dansen. Je ontwaart enigszins de basis maar deze is helemaal ingebed in een meer cinematografisch decor. ‘For Manos’ is een ode aan Manos Hadzidakis, een van de grote Griekse componisten. Een speelse dynamiek wordt gekoppeld aan een aangepaste spanningsboog. Wie tevens vertrouwd is met het werk van Yannis Markopoulos, zal hier extra aanknopingspunten vinden. Maar eens te meer vermijdt Magoulas te expliciete referenties.

Meermaals is het de accordeon die een prominente rol krijgt en de klankleur bepaalt, zoals in ‘Invocation’, gebaseerd op een middeleeuws gedicht. Het lijkt aanvankelijk uit te monden in een wals maar geleidelijk aan verschuift de kern meer en meer naar een entiteit met eigen dramatische identiteit. De combinatie van mandoline en blazers in ‘Farewell To Salonica-Theme’ is dan weer pure Nino Rota. De epische grandeur wordt vakkundig ingetoomd en omgevormd tot een prikkelende en levenslustige melodielijn. De titeltrack, met meeslepende melancholische ondertoon, sluit moeiteloos aan bij het werk van ECM-artieste Eleni Karaindrou. Denk tevens aan Soledad, Astor Piazzolla en Yann Tiersen die eenzelfde aanpak hanteren zij het met ander basismateriaal.

‘Promise’ is een tijdloos werkstuk geconcipieerd op het snijpunt van verschillende culturen en genres. Magoulas ontsluit op meesterlijke wijze deze versmelting en plaatst al deze invloeden en associaties in een nieuwe universele context met grote actualiteitswaarde in deze moderne tijden van diversiteit.


Musci:

Alter Move Orchestra (details op de hoes)
conductor: Yiorgos Magoulas

www.yiorgosmagoulas.com
www.altermoveorchestra.com
https://magoulas.weebly.com/video.html


© Georges Tonla Briquet