Xavi Reija – The Sound Of The Earth
X
MoonJune
New Yorker Leonardo Pavkovic blijft progrockers vinden over heel de wereld, van Brazilië tot Indonesië. Met drummer Xavi Reija haalde hij talent uit Catalonië binnen.
Wie zoal opvolgt wat er op gebied van jazzfusion, progrock en aanverwanten gebeurt, kan niet omheen MoonJune Records van bezieler Leonardo Pavkovic. Zijn label eindigt trouwens steeds hoger in de polls van Downbeat.
Zoals het hoort in het genre, overstijgt de lengte van de nummers op ‘The Sound Of The Earth’ deze van het geprefabriceerde popformat. De titeltrack is verdeeld over de hele cd in vier hoofdstukken van respectievelijk tien, twaalf, negen en zestien minuten. Daartussen werden intermezzo’s van zowat vier en zeven minuten ingelast. Een hele saga dus.
Stevige gitaaruithalen à la Jimi Hendrix (type ‘Star Spangled Banner’) geven het startschot van dit episch verhaal. Na zowat een minuut wordt de bombast doorbroken en versplinterd. Volgt een minutieus geordend werk om het geheel terug puzzelstukje na puzzelstukje in elkaar te laten passen. Een veelzeggende intro die een idee geeft van wat nog volgt.
Natuurlijk ontbreken de zwevende soundscapes niet met de onvermijdelijke link naar de vroege Pink Floyd, zij het de meest grimmige zijde. Zo zorgt het introspectieve ‘Serenity’ voor een perfect getimede adempauze. Opvallend is hoe Reija zijn drumstijl het midden houdt tussen pure dynamiek en een meer verfijnde aanpak (de borsteltjes in deel II van de titeltrack!). In ‘From Darkness’ leunt hij aan bij wat STUFF.-drummer Lander Gyselinck nog recent liet horen in de Ancienne Belgique tijdens het minifestival ‘Gondwana 10’. Bassist Tony Levin voelt zich prima in dergelijke entourage (remember King Crimson). Hij hanteert zijn instrument bijwijlen in pure Bill Laswell-stijl wanneer die Material of The Golden Palominos tot het uiterste drijft.
De ene creatieve uitbarsting volgt de andere op, als lavastromen die uit de schoot van moeder aarde naar boven wellen. Xavi Reija blijft nergens verankerd in clichés. Er zijn natuurlijk de onvermijdelijke verwijzingen en aanknopingspunten maar denk eerder aan een hybride en kosmische mengvorm van Japan en Sunn O ))). Je zou het hardcore progambient kunnen noemen. Alleszins niet meteen de soundtrack die te horen zal zijn bij documentaires van National Geographic.
© Georges Tonla Briquet
Musici:
Xavi Reija: drums
Tony Levin: bas
Markus Reuter: gitaar
Dusan Jevtovic: gitaar
