Wako – Urolige Sinn

W

Øra Fonogram

Op de hoes van de derde cd die het Noorse Wako net afleverde, staat een eenzame skiër afgebeeld. Deze laatste zijn filosofische hersenspinsels worden verklankt op een minimalistische maar toch sterk gestructureerde wijze. Zo lijkt het althans.

Twaalf nummers in een goed half uur, meer heeft dit Noorse kwartet niet nodig om je volledig in de ban te krijgen. De warme saxofoonklanken van het introductienummer worden al snel opgevolgd door een meer pulserend ritme, opnieuw met saxofonist Olsen als de spelleider. Deze keer wel op de hielen gevolgd door zijn drie medemuzikanten. Terwijl bassist en drummer mee het tempo bepalen, levert de pianist kleine kanttekeningen. Alsof je in een voortrazende trein zit en er van buiten uit flitsende impressies op je netvlies gebrand worden. Bij de volgende halte is er even tijd om het geknutsel van de lokale ambachtslieden van naderbij te bestuderen. Licht geklop wordt omkaderd door heldere en spaarzame pianonoten. Aan de overkant van het spoor eenzelfde scenario maar minder duidelijk en vooral met nog meer zin voor experiment. En zo gaat het verhaal verder. Nu eens tegen een hoge snelheid, dan weer in slow motion. Toch zijn de overgangen nooit te bruusk en voelt alles heel organisch aan. De uitgepuurde poëzie van ‘Du Grater Aldri’ of ‘Elisabeths Vise’ staat bijvoorbeeld in scherp contrast met het in agressie gehulde ‘Revelje’. De winnende combinatie wordt gevormd door de tegenstrijdige rollen die saxofoon en pianist spelen. En die eenzame skiër? Die ontmoeten we terug op het einde van de rit met zijn gedachtengoed gebundeld in een fijnzinnig en ietwat schizofreen coda.

Heel wat intimistischer dan ‘Modes For All Eternity’ maar het betreft toch wel een nieuw pareltje dat ze bij Øra Fonogram met fierheid mogen toevoegen aan hun catalogus.

Martin Myhre Olsen – saxofoon
Kjetil André Mulelid – piano
Bárður Reinert Poulsen – contrabas
Simon Olderskog Albertsen – drums

© Georges Tonla Briquet