W.E.R.F. Records – Vinyl special

Various

https://werfrecords.bandcamp.com/

Bij W.E.R.F. Records houden ze niet alleen de vinger aan de pols wat de nieuwste stromingen in Belgisch jazzland betreft maar sluiten ze evenzeer enthousiast aan bij de huidige vinyl hausse. Vijf recente releases ter illustratie en sowieso stuk voor stuk verzamelobjecten wegens de uitzonderlijke vormgeving.

Trance Plantations – Trance Plantations

Als kernduo dragen ze bij tot het exotische ethio-afro kleurtje van 'Echoes Of Zoo' maar sinds de eerste lockdown vonden percussionist Falk Schrauwen en multi-instrumentalist Nathan Daems de tijd om met zijn tweeën een andere weg in te slaan onder de naam Trance Plantations. Geen dierentuin maar een plantentuin deze keer.

Op het debuut kiezen ze radicaal voor afgeleiden van ambient en soundscapes waarbij acoustics en electronics elkaars yin en yang vormen. Schrauwen leeft zich uit op zijn vertrouwde verzameling percussie-instrumenten en maakt dankbaar gebruik van electronics en gitaarpedalen. Daems is op zijn beurt in de weer met diverse fluitsoorten (ney, kaval, washint), saxofoon en synthesizer. Fantoomklanken uit afgelegen Afrikaanse gebieden wisselen af met Indiase sfeerscheppingen en horroreffecten uit de oude doos. Verder roept deze muziek tevens herinneringen op aan de Indonesische gamelanorkesten en de projecten van Dijf Sanders, de soundtrack van ’Furyo’ en filmmuziek van Hans Zimmer maar dan unplugged. En natuurlijk zijn er de onvermijdelijke links met Brian Eno en Yosuke Fujita. De akoestiek van de opnamelocatie (Van Marcke Warehouse) bepaalde mee het eindresultaat.

Met een dancefloor remix van ‘It’s Alive’ door BetaMax & Danalogue (The Comet Is Coming).

Het artwork is van Kristina Ianatchkova, het ontwerp van Sébastien Gairaud. Bekijk ook eens de clip van dit nummer waarin niets is wat het lijkt, of toch?

Lennert Jacobs – Enthusiasm

‘Enthusiasm’ is een samenwerking tussen W.E.R.F. records en het alternatieve Brusselse kunstencentrum Les Ateliers Claus. Lennert Jacobs (MDCIII, Hong Kong Dong, The Germans) lijkt hier zijn verleden volledig van zich af te willen schudden en voert een radicale koerswijziging in. Hij componeerde en speelde alle stukken zelf met uitzondering van ‘Emoji in Limbo’ waar hij de hulp kreeg van Mattias De Craene (fluit) terwijl Sarah Yu Zeebroek en Geoffrey Burton de “vocalen” voor hun rekening namen. Een track die ons terugvoert naar de hoogdagen van Klaus Schulze en Tangerine Dream terwijl ‘Don’t Be Funny’ pure Kraftwerk is. Heel geschikt trouwens voor een remix.

Verder nog wat geluidsgolven opgevangen uit de diepe kosmos. ‘The Mission’ (met bijhorende clip) zou dan weer perfect passen als een nieuwe soundtrack bij de sciencefiction cultfilm ‘Forbidden Planet’. ‘Hellbender II’ is het ticket voor een ritje op een futuristische draaimolen. Jacobs verliet voor dit alles regelmatig zijn stoeltje achter het drumstel om aan de slag te gaan met synthesizers. Terzelfder tijd goochelde hij met loops en samples. Dit allemaal onder het motto “Sonic transportations and cerebral massages”. Het wijst vooral op het brede muzikale spectrum waarin Jacobs actief is.

Het fluo purperen artwork is van Nana Esi en Emma Joly terwijl Gerard Herman de screenprint leverde. Een mooi dubbelluik met het debuut van Trance Plantations.

Mattias De Craene – Patterns For (A) Film

Rake titel voor dit dubbelalbum van Mattias De Craene. De surrealistische teksten die op de binnenhoezen afgeprint staan als de plastisch geconcipieerde gedichten van Paul Van Ostayen, kunnen dienen als mogelijke handleiding.

Boeiender is echter eerst alles zelf te ontdekken zonder enige achtergrondinformatie en nadien het ritueel van beluistering te herhalen. Op die manier is de impact persoonlijker. Aeon-glooiende saxofoonklanken lossen op in uitdeinende sonische velden (‘The Lighthouse) of stralen een warme gloed uit (‘A.D.S.’). Abstracte contouren ontpoppen zich als cannabis trichomen die voor een microscopisch feeëriek schouwspel zorgen.

Wie zijn “monkey brain” wil uitschakelen luistert met de repeat-knop naar het bedwelmende ‘Gameboy Garden’. De ultieme trap naar dit post-ambient nirvana is het zestien minutenlange ‘Steve O’Riley’s Meditational Curve’. Interesse in de technische details en welke instrumenten De Craene zoal bespeelt en hanteert? De bijgevoegde lijst is dan een interessante bonus. Het artwork is van Paule Josephe.

PAARD – danki

Wim TJ Segers (vibrafoon, synth), Owen Perry Weston (bas) en Sigfried Burroughs (drums) presenteren een logisch vervolg op de punky funk bric-à-brac van ‘Zalm’.

Donkere synths, industrial Einstürzende Neubauten-impulsen en de nodige jaren tachtig cold wave vibes worden al meteen door de mangel gehaald in openingstrack ‘Cluster’. Dit alles verlucht met de spacy vibrafoonklanken van Segers. De urgente ondertoon is bepalend. Met ‘Stok’ schuiven ze een decennium op en lijkt het eventjes of ze in de sporen van Rage Against The Machine willen treden om dan toch maar af te zakken naar futuristische progrock. Wat verder zoeft nog een afgebrokkeld stukje funkmetal voorbij (‘Aktoof’).

‘Maurice’ en ‘Slipstream’ zijn het moment om de dansvloer onveilig te maken op hoekige STUFF.-gerelateerde beats. Voor Peter de Koning was het altijd lente in de ogen van de tandartsassistente. Bij PAARD hebben ze eveneens een zekere bewondering voor hun ‘Dentiste Virtuose’ maar ze uiten dat op een heel andere manier. Toch schuwen ze evenmin een stukje poëtisch interludium, zij het wel met een hoek af (‘Gram #4’). Het zou ons trouwens niet verwonderen dat in de platenkast van deze jongens ook werk zit van Fred A en Hugo Matthysen en dat ze al eens luisterden naar Devo.

Voor hiphop afsluiter ‘No-Doze’ leverde DJ Grazzhoppa wat “cuts”. Zit hier trouwens geen sample in van de soundtrack voor de Amerikaanse politiereeks ‘Bosch’ (gebaseerd op de boeken van Michael Connelly)?

Aangepast tekenwerk en lay-out zijn van Eva (mpatshi.be). Het donkerblauwe vinyl met marmerpatroon vult het concept aan.

SUWI – French With Simona

Op zoek naar een hartverwarmende soundtrack in deze bittere tijden? Schaf u meteen het debuut van SUWI (indertijd nog SUMI) aan. Met gitaar (Cyriel Vandenabeele), bas (Mattias Geernaert) en drums (Elias Devoldere) ontsluiten ze filmische sfeerbeelden waarin steeds een tikkeltje geheimzinnigheid verdoken zit.

Blijkbaar hebben de heren iets met (Zuid)-Frankrijk maar hun muzikale spinsels roepen toch eerder impressies op van stoffige americana decors en “ghost towns”. Je verwacht daarbij elk moment dat Guillaume Vierset (Harvest Group) en Bert Cools gaan opduiken of een posse in een stofwolk voorbijraast met aan het hoofd Bert Dockx. De gestileerde stemming wordt echter nooit verstoord. Enkel in ‘Viaduct’ wordt het even wat groezelig en drijven ze de spanning op maar tot een heuse ‘Gunfight At The O.K. Corral’ komt het uiteindelijk niet. Dit is eerder een verzameling verkleurde taferelen uit de Badlands. Een uitstekend visitekaartje met de nodige rafelige doemkantjes om naar David Lynch te sturen als hij stemmingsmuziek wil voor zijn volgende film.

Het artwork is van Broos Stoffels. ‘Blue Velvet’ is niet veraf.

© Georges Tonla Briquet