Vier maal piano solo
Various
La Buissonne / ECM / Flak Records / Intakt
Vier pianisten op de solotoer, elk met een eigen visie en hun (fervente) achterban.
Pascale Berthelot – Saison Secrète
La Buissonne
Een bucolisch uurtje flaneren met als richtingaanwijzers titels zoals ‘Balance des étoiles’, ‘Ciel s’illune’, of ook nog ‘Nuits, chères’. Slechts een paar keer is er meer reliëf door klassieke impulsen die even snel weer wegglijden. Een rollercoaster wordt het nooit. Elke (minieme) wijziging komt er steeds tijdig en getemperd, bruuske ontsporingen zijn er niet bij. Een esthetiek van noten in volledige synchronisatie met stilte.
Passende soundtrack om ‘Les Rêveries Du Promeneur Solitaire’ van Jean-Jacques Rousseau te (her)lezen of Rainer Maria Rilke’s ‘Duineser Elegien’ waarvan een uittreksel op de binnenkant van de hoes staat.
www.labuissonne.com
Keith Jarrett – Budapest Concert
ECM
Van bij zijn eerste solo-cd, ‘Facing You’ (1971), legde hij de lat hoog voor anderen maar ook voor zichzelf. Vijfenzeventig is hij ondertussen. In die tijd speelde Jarrett een imposant en uniek corpus bij elkaar. Deze dubbel-cd zou wel eens als historisch beschouwd kunnen worden aangezien de man zelf recent aankondigde dat hij om fysieke redenen waarschijnlijk niet meer zal optreden.
De opname komt uit dezelfde tournee waarvan eerder ‘Munich 2016’ verscheen. Opnamedatum van de nieuwe release: 3 juli 2016 (twee weken eerder dan München), plaats van het gebeuren deze keer: de Béla Bartók Concert Hall in Budapest.
De hele Jarrett-dialectiek is aanwezig. Uitgepuurde improvisatie gelardeerd met die legendarische combinatie van linker- en rechterhand, het kubisme, de blues, “the dark side”, de eigenzinnige tempowissels, de klassieke invloeden (onvermijdelijk Bartók in deze locatie) en inclusief het gezucht en gekreun.
Met een uitgelaten publiek dat op het einde alsmaar enthousiaster uit de bol gaat. Jarrett zoals we hem misschien nooit meer live zullen meemaken. Dus toch historisch?
www.ecmrecords.com
Jean-Christophe Renault – Ears Have No Eyelids
Flak Records
Voor Jean-Christophe Renault is het zijn zesde solo-opname. Deze Belgische componist en pianist is vertrouwd met klassieke muziek, bewandelde in het (verre) verleden (Luikse) jazzpaden met o.m. Jacques Pelzer (!) en Steve Houben, maakte een ommetje naar de folkwereld (Lena Willemark), ging aan het werk met teksten van W.B. Yeats en Emily Dickinson en verdiepte zich in de kunst van het improviseren.
‘Ears Have No Eyelids’ staat synoniem voor drie kwartier mijmeren in een wereld van Debussy-impressionisme en filmmuziek met melodische charme. Enige pastorale sfeerzetting is Renault evenmin vreemd. Dit alles aan de hand van dertien eigen composities met titels als ‘’The Wandering Soul’, ‘Zabonprés Variations’ en Valse Sans Titre N°4’.
https://jean-christopherenault.bandcamp.com/track/ears-have-no-eyelids
Alexander von Schlippenbach – Slow Pieces For Aki
Intakt
Alexander von Schlippenbach en zijn partner en tevens pianist Aki Takase vormen al decennia een buitengewoon koppel. Het idee voor deze “slow pieces” kwam van haar. Zij opperde het idee dat het wellicht interessant zou zijn om eens af te wijken van zijn vertrouwde dynamiek met o.a. het Globe Unity Orchestra en zijn trio en op die manier nieuw solowerk uit te brengen.
Een jaar lang bereidde von Schlippenbach zich voor om vervolgens twee dagen de studio in te gaan. De term “slow” uit de titel wordt helemaal letterlijk genomen. Geen weerbarstige uitvallen maar een langzaam voortschrijdend aaneenschakelen van raak gekozen en geplaatste noten. In totaal eenentwintig broze tafereeltjes (composities en improvisaties) waarvan de langste 4’28 duurt en de kortste 1’13.
De intensiteit bleef wel gevrijwaard over heel de lijn, wars van elk dogma. De kaligrafie op de hoes is van Takase.
© Georges Tonla Briquet
