The sound of the summer 2019 #1
Various
diversen
Onze jaarlijkse reeks tips voor wie op zoek is naar muziekjes die buiten de categorie zomerhits vallen. Hier de reeks voor juli.
Brittany Anjou – Enamiĝo Reciprokataj
Origin
Jazz(improvisatie) en Esperanto zijn voor de Amerikaanse pianiste Brittany Anjou twee gelijkwaardige entiteiten met een universeel karakter. Vandaar de cd-titel in Esperanto (wederzijdse liefde). Niet verwonderlijk dat haar composities karakteristieken bevatten uit de hele jazzgeschiedenis en dat ze continu overschakelt van de ene invalshoek naar de andere. Swing en bop gedijen probleemloos naast rock en latin. Dat ze fan is van zowel Ahmad Jamal als Stravinsky sijpelt eveneens door. Alles is heel rigoureus uitgevoerd in trio, een paar keer ook in kwintet. Het meer dan tien minutenlange ‘Reciprokataj IV: Olive You’ bevat het allemaal en vormt een ideaal uitgangspunt. Aan de hand van de afsluiter duikt ze tevens nog even de wereld van electro-jazz in. Opmerkelijk debuut en aanrader voor fans van De Beren Gieren.
https://www.brittanyanjou.com/
André Carvalho – The Garden Of Earthly Delights
Outside In Music
Geen psychedelische trip naar een tomorrowland van de Portugese bassist André Carvalho (die sinds 2014 in New York verblijft) maar een fijnzinnig georkestreerde suite met afwisselende blaasinstrumenten, gitaar, contrabas en drums. Geleidelijk aan opent het gezelschap een doos van Pandora en komen de meest verscheiden emoties naar boven. Pure doem- en horrorscènes volgen op bucolische taferelen. Geschetst met een ongebreidelde fantasie en een apocalyptische visie zoals de werken van Hieronymus Bosch die als inspiratie dienden voor dit getormenteerd werk (in het bijzonder ‘Tuin der lusten’).
Avishai Cohen – Arvoles
Razdaz Recordz
Nadat hij wat afweek van zijn vertrouwd pad en nogal expliciet ging flirten met onder meer pop en diverse wereldmuziekjes, keert bassist Avishai Cohen terug naar zijn basis. Het handelskenmerk van de grote publiekslieveling uit het jazzcircuit wordt op deze nieuwe cd wederom sterk naar voor geschoven. En dat is het aaneenschakelen in crescendo van sterk ritmische patronen waarbij hij aan zijn snaren rukt en trekt alsof ze van rubber zijn. Golf na golf wordt de luisteraar overspoeld. Een paar oases van rust (met klassiek tintje) werden vakkundig ingelast. Dit alles in gezelschap van pianist Elchin Shirinov en drummer Noam David. Vertrouwde Cohen-kwaliteit over heel de lijn.
Sylvie Courvoisier/Mark Feldman – Time Gone Out
Intakt
Samen met Evan Parker en Ikue Mori vormden Sylvie Courvoisier en Mark Feldman nog Miller’s Tale voor een avontuurlijke uitstap in improvisatieland. Op deze ‘Time Gone Out’ keuvelen de pianiste en de violist (die elkaar ondertussen zowat vijfentwintig jaar kennen) onder hun tweetjes op huiskamerniveau. Zeven korte en middellange schetsen getekend door een hoge graad van gesofistikeerde broosheid aangevuld door het koninginnenstuk, de twintig minutenlange titeltrack. Meteen een kennismaking met de donkerste en meest intieme zielenroerselen van deze twee improvisators. Op haast ontluisterende manier ontwikkelen beiden hier verder hun zeer persoonlijke esthetiek. Een zoveelste evenwichtsoefening tussen hedendaags klassiek en free enerzijds en partituur en ingevingen van het moment zelf. Het ultieme voorbeeld ook van een bezield koppel dat weet wanneer je de ander ruimte moet gunnen en wanneer je samen beslissingen dient te nemen. De ideale soundtrack voor in de wachtkamer van relatietherapeuten.
Live
09.07, 16u30, Gent Jazz (John Zorn ‘Bagatelles’)
Dock In Absolute – Unlikely
CamJazz
Tweede cd voor dit Luxemburgs-Belgisch trio dat overduidelijk geluisterd heeft naar The Bad Plus maar daar gelukkig heel wat eigen inbreng aan toevoegt. Op actuele wijze maar volledig akoestisch tasten ze voluit de grenzen af van de vertrouwde driehoeksverhouding tussen piano, drums en elektrische bas. Lyrisme en doorgedreven dynamiek wisselen elkaar continu af, nu eens speels en dan weer gelaagd en complex in elkaar verweven. Sterk live potentieel zoals dat dan heet.
Yoko Miwa Trio – Keep Talkin’
Ocean Blue Tear Music
De openingstrack is al meteen een oorwurm van jewelste in de beste traditie van Ramsey Lewis, Les McCann en Horace Silver. Een gevoel voor ritme en een exquisiete smaak heeft deze Japans-Amerikaanse pianiste wel. Naast de zes eigen composities zet ze namelijk ook nummers van onder meer Monk (een swingende ‘In Walked Bud’), Mingus (het knallende ‘Boogie Stop Shuffle’), Lennon & McCartney (de dubbelballad ‘Golden Slumbers/You Never Give Me Your Money’) en Joni Mitchell (een bluesy ‘Conversation’ in pure seventies singer-songwritersstijl) naar haar hand(en). Een kennismaking op een clubpodium dringt zich op nu ze ondertussen acht albums op haar naam heeft.
Stéphane Oliva / Sébastien Boisseau / Tom Rainey – Orbit
Yolk
Pianist Stéphan Oliva, contrabassist Sébastien Boisseau en drummer Tom Rainey passen een nogal rabiate werkwijze toe om hun werk heel modern te laten klinken. Ze onderbouwen alles met hun persoonlijke ervaringen (en die zijn veelzijdig). Voor de omlijsting ontlenen ze stapsgewijs elementen aan zowel de Europese als de Amerikaanse traditie. Modernistische avant-garde wordt zo naadloos gekoppeld aan repetitief hedendaags klassiek, tegendraadse impulsen wisselen af met heel toegankelijke ontwerpen. Flarden poëzie plaatsen ze moeiteloos op eenzelfde lijn als uiterst cerebrale stijloefeningen. Intens en intrigerend.
Ziv Ravitz – No Man Is An Island
Sound Surveyor Music
In onze contreien geraakte drummer Ziv Ravitz vooral bekend door zijn diensten bij Shai Maestro en dankzij het International Trio van Joachim Badenhorst en Steve Swell (de cd ‘Donkere Golven’ bij W.E.R.F.). Veertig geworden, vond hij de tijd rijp om zijn persoonlijke ideeën centraal te stellen met een eigen trio. Ondanks de geëngageerde titel is dit geen assertief statement maar een vrij filosofisch gedicht gedrenkt in melancholie met filmische grandeur. De drie jongleren met invloeden uit hun muzikale diaspora en borduren daar verder op, hetgeen leidt tot een zeer eigentijds jazzidioom. Ravitz zelf blijft opmerkelijk op de achtergrond. Het zijn vooral gitarist Nir Felder en saxofonist Will Vinson die de grote melodische lijnen uittekenen. Met gastrolletjes van Gilad Hekselman en Vincent Peirani.
Live
18.10, 19.30, Flagey (Studio 1)
Slow – Slow
Bruit Chic
Raak gekozen titel voor deze introspectieve opname van het Franse kwartet gevormd door Éric Surménian (bas), Laurent Paris (percussie), Julien Touéry (piano) en Yoann Loustalot (trompet, bugel). Het impressionistisch palet wordt weliswaar eventjes onverwachts doorbroken en zelfs totaal ontwricht maar dit voegt een welgekomen geheimzinnig randje toe aan dit introspectief plaatje. Zeker voor fans van Enrico Rava en het trio Fresu/Galliano/Lundgren met zijn ‘Mare Nostrum’ trilogie.
Aki Takase – Hokusai
Intakt
Een ode van de Japanse pianiste aan Hokusai, een van de grootste kunstenaars uit haar geboorteland. Nu eens in slow motion dan weer meer afgelijnd en expliciet. Natuurlijk duiken de typische percussieve versnellingen op waarin ze komt aanstormen als een heuse banshee. In totaal twaalf kunstzinnige taferelen boordevol details zoals de tekeningen en houtsneden van Hokusai. Heel poëtisch maar soms uiterst exuberant en boordevol dynamiek. Golvende passie en ritmebeheersing als elkaars yin en yang. Haar solostukken worden aangevuld met twee duo’s, eentje met echtgenoot Alexander Schlippenbach en eentje met schrijfster Yoko Tawada (die hier declameert).
© Georges Tonla Briquet
