Te ontdekken #2
Various
Intakt / Giotto Music / ECM / OA2
Door de hype rond alle festivals glipten heel wat releases tussen de mazen van het recensienet en kregen deze niet de nodige aandacht. Geen zomerhitwedstrijd, wel tien om te ontdekken, in alfabetische volgorde.
Ontdek deel 2.
Lucas Niggli/Matthias Loibner – Still Storm
Intakt
Aan de hand van hurdy-gurdy en electronics enerzijds en drums plus percussie anderzijds improviseren respectievelijk Matthias Loibner (vooral bekend in kringen van folk en middeleeuwse muziek) en improvisator “hors pair” Lucas Niggli (Peter Kowald, Barry Guy, John Cale) een uur lang filmische taferelen van het lugubere en donkere type. Ze schuren langs de grenzen van ambient, voegen er hier en daar exotische klanken aan toe, flirten met spirituele dimensies en introduceren regelmatig nog nieuwe aanknopingspunten. Welkom in de geheimzinnige schimmenwereld van deze twee coloristen. Alsof Hans Zimmer en John Carpenter een nieuwe soundtrack componeerden bij ‘Cat People’. Ook voor fans van David Sylvian en Ryuichi Sakamoto hun solowerk.
Marco Pacassoni Trio – Life
Giotto Music
Deze Italiaanse vibrafonist en marimbaspeler studeerde aan het Berklee College of Music, heeft al een aantal cd’s uit onder zijn naam en was te gast op internationale festivals maar van een echte faam kan je moeilijk spreken. Misschien lukt het wel dankzij ‘Life’ met twee notoire compagnons, bassist John Patitucci en drummer Antonio Sanchez.
Tien nummers in totaal, acht eigen composities en twee improvisaties (met de gepaste titels ‘Conversation #1’ en ‘Conversation #2). Melodie en harmonie vormen samen de rode draad doorheen het geheel, wel tijdig gepimpt via actiemomenten. Voorbeelden: ‘Marimbas’ en ‘Italian Creativity’. Bij een instrument als vibrafoon bestaat steeds het gevaar van te overheersende monochrome klankkleuren maar Pacassoni ging in de leer bij onder meer Gary Burton en kent duidelijk de knepen van het vak om deze valkuil te omzeilen.
De sterkste momenten zijn weliswaar de improstukken die herinneringen oproepen aan het gouden tijdperk van de film noir en al eens klinken als de soundtrack voor een stop-motion animatiefilm. Mocht hij toeren met dit trio, is deze opname alleszins een garantie voor meer dan interessante concerten.
http://www.marcopacassoni.com/ 
Barre Phillips/György Kurtág jr.
Face à Face
ECM
Twee muzikanten van verschillende generaties ontmoeten elkaar in de schemerzone van de improvisatie. Enerzijds veteraan en contrabassist Barre Phillips, anderzijds de jongere György Kurtág (zoon van) die op zijn beurt vooral bedrijvig is met electronics. Waar dit naar toe gaat? ‘Beyond’ zoals de aanvangstrack luidt, gevolgd door de al even veelzeggende titel ‘The Under Zone’. Welkom in een ecosysteem met eigen levensvormen en wetten waar fragmentarische drumslagen, strijkstokeffecten, verrassende geluiden en spacy riedels voor een ongemakkelijk gevoel zorgen. Heel minimalistisch bij elkaar gesprokkeld en getekend door een fundamentele vaagheid, inclusief een poëtisch interludium (‘Ruptured Air’). “A la recherche des sons perdus” om de trailer voor een expo over Marcel Proust te citeren.
Idit Shner & Mhondoro – Heat Wave
OA2
De Afrikaanse origine van jazz geïllustreerd door een internationaal kwintet. Niets nieuws maar deze vijf komen wel origineel uit de hoek. De Israëlische saxofoniste Idit Shner is ongetwijfeld een John Coltrane-discipel zij het met een persoonlijk geluid. De energieke percussionist en vocalist John Mambira is van Zimbabwe terwijl de hecht spelende ritmesectie (pianist en toetsenist Torrey Newhart, bassist Baxter, drummer Ken Mastrogiovanni) van Oregon is. Voor enkele nummers nodigden ze de geëngageerde artieste Ratie D (aka Claire Ratidzo Dangarembwa-Morgan) uit om met duimpiano en zang extra kleur te leveren.
Samen brengen ze een opwindende cocktail die de banden tussen Westerse jazz en Afrikaanse tradities op de juiste manier nauw aanhaalt. Ze voegen er terloops nog links aan toe via soul- en latinaccenten versterkt met een Santana-touch (‘Step By Step’!). Luister naar openingstrack ‘Obsidian Horses’ gevolgd door de trance van de titeltrack en de verslaving is een feit.
Een opzienbarend debuut en eentje voor de eindejaarslijstjes zonder meer!
Ricardo Zegna – In A Sentimental Jazz
Giotto Music
Een eerste beluistering van ‘Rhapsody In Blue’ bepaalde het hele parcours van de Italiaanse pianist Ricardo Zegna (°1946). Hij noemt zich dan ook liefst een jazzpianist die zijn klassieke achtergrond niet verloochent en de improvisatie als vector gebruikt. Hoe hij dit allemaal concreet realiseert, komt tot uiting op deze twee onuitgegeven concertopnamen. Er is een soloconcert en daarnaast een optreden met een begeleidingsgroep waarvan het instrumentarium bestaat uit (bas)klarinet, saxofoon, fluit, trombone, viool, cello, contrabas en percussie. Om zijn zin voor avontuur te belichten, ligt bij dit laatste de focus op zijn eerste soloplaat ‘Andulusa’ (1996) maar nu uitgewerkt voor een groepsbezetting. In beide cd’s komen zijn invloeden en referenties op de een of andere manier opduiken. Meest expliciete aanknopingspunten zijn deze met Duke Ellington (de titel alleen al) en George Ghershwin (in Sonny Rollins zijn ‘Airegin’!) maar tevens Ravel, Charles Ives en Aaron Copland. Andere klankpatronen reiken onder meer van ragtime en wals tot de filmmuziek van Nino Rota. Onverwachte passages zijn de pure bop in ‘Dualisme’ en de avant-garde van ‘Pastiche’.
Zoals de titel van deze hele compilatiereview luidt: te ontdekken.
© Georges Tonla Briquet
