Te ontdekken #1
Various
Hammer Recordings / Eigen beheer / ECM / Origin / Intakt
Door de hype rond alle festivals glipten heel wat releases tussen de mazen van het recensienet en kregen deze niet de nodige aandacht. Geen zomerhitwedstrijd, wel tien om te ontdekken, in alfabetische volgorde.
Ontdek deel 1.
Arbenze x Postma/Jerjen/Barradas
Conversation #5: Elemental
Hammer Recordings
Deel vijf in het “conversations project” van de Zwitserse drummer Florian Arbenz waarbij telkens zowat alles mag en kan. Deze keer verkeert hij in het gezelschap van Tineke Postma (alt- en sopraansaxofoon), accordeonist João Barradas (schitterend tijdens Jazz Middelheim 2022 met Aka Moon) en bassist Rafael Jerjen.
Het gesprek tussen de vier protagonisten vangt aan met staccato ritmische probeersels waarna rustigere spielereien volgen maar dat is slechts een eerste schijnbeweging. Naargelang het thema of onderwerp dat ze aansnijden gaat het van uitgelaten luidruchtig en sterk afhellend naar free en bop tot ingetogen meditatief. Vurige actie laait op om over te gaan in een smeulend vuurtje tot de volgende opflakkering. Licht filosofische overpeinzingen ontlaaien in geanimeerde uitvallen. Opvallend krachtig zijn de passages waarbij Postma en Barradas in de clinch gaan. Extra verrassend resultaat wordt bereikt door gebruik te maken van de “random” knop.
Robert Diack – Small Bridges
Eigen beheer
De Canadese drummer en producer Robert Diack komt op de proppen met een nieuw (instrumentaal) conceptalbum over de overstromingen in het zuiden van Ontario veroorzaakt door de bouw van de St. Lawrence Seaway midden vorige eeuw.
Met de melodieuze piano-introductie lijkt het richting “new wave of piano” te gaan. Subtiele kanttekeningen met gitaar, synthesizer en licht roffelende drums laten gelukkig een ander geluid horen. Geleidelijk aan bouwen ze een filmisch getint klankdecor op. Aan de hand van stevige actiemomenten waarbij het overstromingsgevaar bij de kleinste regenbui opduikt, doen ze het verhaal. Zo zijn ‘Plex’ en ‘Houndstooth’ gedrenkt in heuse progrock met snedige gitaaruitvallen. Af en toe schenkt een stukje blauwe hemel een sprankeltje hoop (‘Depth’, ‘Vodemi’) maar er wordt tevens op melancholische wijze stilgestaan bij het verlies (‘Quicken’!). Vooral gitarist Patrick O’Reilly steelt een aantal keer de show met een stijl die schommelt tussen americana en rock.
Sluit naadloos aan bij het onderschatte debuut ‘Lost Villages’ (2018), zeker in het Sigur Rós-getinte ‘Secede’. Luistertip: het uitgesponnen ‘Indigent’ waarin zowat alles vervat zit.
Julia Hülsmann Quartet – The Next Door
ECM
Een gepaste titel voor de nieuwste cd van de pianiste die nooit verlegen zit om te flirten met diverse genres. Ze doet dat zelfs liefst in eenzelfde nummer zoals hier in de eerste track, een compositie op de snijlijn van jazz en kamermuziek.
Tenorsaxofonist Uli Kempendorff blaast het geheel telkens met fluwelen toon richting avontuurlijke riedels (‘Wasp At The Window’!) terwijl het trio Hülsmann-Muellbauer-Köbberling (piano-contrabas-drums) meestal net iets diplomatischer en omzichtig tewerk gaat waardoor een spannende relatie ontstaat. “Coup de théâtre” is de crescendo opbouw annex climax in ‘Fluid’ en hun enthousiast buiten de lijntjes kleuren. Ook in ‘Open Up’, ‘Lightcap’ en ‘Jetzt Noch Nicht’ kiezen ze voor een meer experimentele aanpak. Nog zo een onverwacht moment is de broze versie van Prince zijn ‘Sometimes It Snows In April’.
Het doet hunkeren naar het openen van een volgende deur door dit kwartet.
Darren Johnston – Life In Time
Origin
Trompettist Darren Johnston houdt van afwisseling en uitdagingen. Hij maakte opnamen met zowel Fred Frith als Marcus Shelby terwijl hij voor ‘Life In Time’ naar Chicago trok om daar een kwartet te vormen met Geof Bradfield (tenor- & sopraansaxofoon, basklarinet), Clark Sommers (bas) en Dana Hall (drums).
Ze brengen enkel eigen nummers volledig gedrenkt in een verhalende traditie en kaderen deze vervolgens in een update versie van postbop. Zeker ook voor fans van Rob Mazurek en Chad Taylor en de diverse groepen die in hun kielzog musiceren.
http://darrenjohnstonmusic.com/
Clemens Kuratle Ydivide – Lumumba
Intakt
Bij Intakt zijn ze ondertussen wel een en ander gewoon. Deze keer gaat het om het Brits-Zwitsers-Iers kwintet van drummer Clemens Kuratle met een project rond Patrice Lumumba die vocht voor de onafhankelijkheid van Congo en er ook voor vermoord werd door een Westers conglomeraat.
Kuratle stelt de nog steeds heersende koloniaal getinte houding van het westen tegenover de rijkdommen van de zogenaamde derdewereldlanden aan de kaak. Verdere politieke connotaties zijn terug te vinden in titels als ‘Bwegshit’ (verwijzend naar de Brexit) en ‘They Haven’t Learned Anything’ net als in de groepsnaam Ydivide (te lezen als why divide).
Een cd als een politiek statement zoals in de jaren zestig. Voornaamste agitators van dienst zijn saxofonist Dee Byrne (meer dan regelmatig in Coltrane-stijl) en gitarist Chris Guilfoyle (die in de sporen treedt van Gilad Hekselman). Beiden leiden de groep eveneens met verve naar rustigere oorden (‘Marvelling’). De electronics van pianist Elliot Galvin zorgen voor moderne accenten en kleine gimmicks. Om het geheel toch niet te zwaar te laten doorwegen eindigen ze met een positieve noot (‘Optimism’).
Opgenomen in zes uur tijd! Sterk debuut.
© Georges Tonla Briquet
