Piano solo x 3
Various
Da Vinci Jazz / ECM / Cam Jazz
Drie pianisten van verschillende generaties en van uiteenlopende culturele achtergronden solo achter een pianoklavier.
Foto © Annie Boedt
Arrigo Cappelletti – Tough Love
Da Vinci Jazz
De vierenzeventigjarige Italiaanse pianist Arrigo Cappelletti is een meester in het creëren van verwachtingspatronen en daaropvolgende spanningsbogen (‘Incertitude’!). Ook met de blues kan hij weg op een heel eigen manier (‘Bluesy’).
Daarnaast is hij een ware kunstenaar in het spaarzaam bewerken van andere componisten hun werk zoals hier onder meer ‘Lorraine’ (Ornette Coleman), ‘Falling Grace’ (Steve Swallow), ‘Ictus’ (Carla Bley) en de titeltrack (Andrew Hill).
Dat hij een diploma filosofie op zak heeft en een biografie over Paul Bley schreef, verduidelijkt ook al een en ander over zijn werkmethode.
Nitai Hershkovits – Call On The Old Wise
ECM
Na jaren ervaring opgedaan te hebben bij contrabassist Avishai Cohen verhuisde de Israëlische Nitai Hershkovits naar New York. Tegenwoordig maakt hij deel uit van het Oded Tzur Quartet.
Dit is zijn eigen debuut bij ECM. Met de titel verwijst hij naar “the old wise ones, who guide us every once in a while”. Voor hem zijn dat in de eerste plaats zijn pianolerares Suzan Cohen maar eveneens Chick Corea, Rachmaninoff en Scriabin. Referenties die af en toe heel lichtjes doorsijpelen.
De achttien “snapshots” die hij presenteert, in lengte variërend tussen een en vier minuten, duiden vooral op een pianist die met zijn improvisaties het meest poëtische aspect van ECM benadert. Bruuske interferenties zijn daarbij uit den boze, verfijnde persoonlijke kanttekeningen zijn integendeel wel “bon ton”. In ‘Intermezzo No. 3’ synthetiseert hij bijvoorbeeld op compacte wijze.
Live citeert hij graag Duke Ellington en brengt hij al eens een ode aan Dick (Richard) Hyman zoals we konden horen tijdens een soloconcert in de Jazzstation (19 oktober 2018), daarbij gretig de linkerhand bewegend.
Verhelderend is deze nieuwe opname te vergelijken met zijn andere solo-cd ‘New Place Always’ (2018).
Michel Reis – For A Better Tomorrow
Cam Jazz
Tweede opname van deze Luxemburgse pianist voor het Italiaanse Cam Jazz.
Geen exuberant statement maar elf mijmeringen in een klare lijn-stijl met aangepaste titels als ‘Simple Twist Of Fate’, ‘Paper Feathers’ en ‘Chimes Of Freedom’. Tussen kamermuziek en intimistische jazz met sporadisch ingebouwde contrasten. Toch blijft het niet bij oppervlakkige percepties. Reis weet alles omzichtig te kaderen volgens zijn ritueel zonder zich obsessief hieraan vast te klampen.
Sterk hoe hij enkele keren een verhaal brengt in de traditie van een heuse singer-songwriter.
© Georges Tonla Briquet
