Paradis Improvisé special
Various
Paradis Improvisé
Paradis Improvisé is een Frans label gespecialiseerd in releases van geïmproviseerde pianosolo’s. Het gaat om een privé-initiatief van Hélène Dumez. De opnamen hadden allemaal plaats in hetzelfde appartement in Marseille en met eenzelfde piano (Steinway). Uiterst interessante luisteroefening om te vergelijken hoe de verschillende pianisten in identieke omstandigheden telkens hun persoonlijke klank creëren. Een plezier maar ook een uitdaging zoals de uitvoerders vertellen in de clip (zie onderaan). Prachtig uitgegeven in digipack met een gelijklopende lijn voor de hoesfoto’s.
Jean-Pierre Como – Com ô Paradis
Niet meteen een “poète maudit” deze Jean-Pierre Como maar wel een romanticus, althans voor deze gelegenheid. Titels als ‘Poème Secret’, ‘Moment Suspendu’, ‘Parfum Nocturne’ en ‘Wonderland’ verduidelijken precies wat hier te horen valt. Met versies van ‘Over The Rainbow’ (uit ‘The Wizard Of Oz) en ‘Les Siciliennes’ (A.Vivaldi/J.S.Bach).
Laurent Coulondre – A Trip To Marseille
In zijn geboorteland stapelt de Franse pianist Laurent Coulondre al jaren de onderscheidingen op door zijn veelzijdigheid die duidelijk aan bod komt. Tussen de vingervlugge en percussieve openingstrack van eigen makelij en de ingetogen versie van Chick Corea’s ‘Spain’ schippert hij van kamermuziek naar een dubbele ode aan zijn groot idool Michel Petrucciani. Eerst met de titeltrack van zijn cd ‘Michel On My Mind’ en net voordien met Petrucciani’s ‘Petite Louise’. Verder nog een luxe uitstap naar ‘Bahia’ en wat nostalgie aan de hand van ‘Smoke Gets In Your Eyes’. Polyvalent deze Coulondre.
Pierre de Bethmann – Chaud-Froid
Niet echt solo want vocaliste Cynthia Abraham is te horen op een enkel nummer. Een feeërieke stem maar de (woordeloze) zang neigt toch te veel naar een ijle magisch-realistische stijloefening. Wanneer de Bethmann alleen zijn ding doet, schemeren de invloeden door van zijn nevenactiviteiten (PRYSM, Ilium) en dan komen zijn veelzijdige kwaliteiten best naar voor. Zijn cover voor de gelegenheid: ‘T.T.T. (Twelve Tone Tune)’ van Bill Evans.
Alain Jean-Marie – Creole Promenade
Zoals de titel aanduidt verdiepte Alain Jean-Marie zich in de Creoolse en Antilliaanse traditie (hij is geboren in Guadeloupe) en vulde deze aan met zijn nummers. Geen clichématig aanwenden van een muzikale erfenis maar een fijnzinnig in elkaar vlechten van twee werelden die elkaar wonderwel completeren in de handen van deze pianist. Een harmonieuze symbiose van welbepaalde ritmen en passende melodielijnen.
Leonardo Montana – A Flor da Pele
De levensloop van Leonardo Montana situeert zich ergens tussen Brazilië, Guadeloupe en Frankrijk. Gaandeweg assimileerde hij de invloeden van deze culturen in zijn jazztaal. Dit alles illustreerde hij tijdens deze solopassage in Marseille waarbij hij individuele composities uitbreidt met referenties naar onder meer Egberto Gismonti, Stevie Wonder en Chico Buarque. Er is tevens een ode aan de Braziliaanse gitarist Guinga die de opperste waardering geniet van Philip Catherine). Het is een andere gitarist, Nelson Veras, die tweemaal als gastmuzikant een rolletje krijgt. Expliciete mengvormen en nadrukkelijke parafraseringen blijven aanvankelijk achterwege. Montana verkiest vage silhouetten en landschappen onder te dompelen in een schemerzone. Af en toe wisselt hij wel het decor door het tempo wat te versnellen of het ritme te accentueren.
Baptiste Trotignon – Body And Soul
De uitgepuurde versie van de titeltrack waarmee hij begint, zet de toon. In totaal tien standards die de Franse pianist dissecteert, ontleedt en opnieuw assembleert zij het dikwijls met minder noten, zonder echter de ziel van de composities te verloochenen. Integendeel, hij voegt er net die details aan toe waardoor het Trotignon-pareltjes worden. Zo verdraait hij al eens lichtjes het tempo (‘All The Things You Are’) of past hij zich volledig aan (Parker’s ‘Passport’). Allemaal tekenen van een zucht naar de absolute vrijheid bij improvisatie, verklaart hij in de hoestekst. Tien “pépites” zoals zij het zo graag omschrijven in het Frans.
Bojan Z – As Is
Bojan Z tackelde op zijn beurt het spel van situaties creëren en oplossingen zoeken. Hij ging daarbij de uitdaging aan de tactiek van anderen naar zijn normen aan te passen. Zo waagde hij zich onder meer aan ontwerpen van Wayne Shorter, Horace Silver en Charles Mingus telkens volgens een onderscheiden strategie. Ritme en actievolle uitvallen wisselen af met omzichtig flaneren en een methodiek van experimenteren. Hij eindigt met de samenvattende en veelzeggende titel van Mingus, ‘Self-portrait In Three Colors’.
© Georges Tonla Briquet
