Made To Measure (Series of New Music)
Various
Crammed Discs / Made To Measure
Made To Measure (Series of New Music) behoort tot de categorie legendarische labels die tot de verbeelding spreken. Sinds enkele jaren bracht deze subafdeling van het Belgische Crammed Discs originele opnamen opnieuw uit maar naar aanleiding van de veertigste verjaardag komt er een heuse structurele “relaunch”. Ondertussen breiden ze de catalogus verder uit met nieuwe releases.
De titel van deze reeks was natuurlijk niet toevallig gekozen. De muziek was geschikt (“made to measure”) om te gebruiken voor film, theater en dans. Onder de artiesten die werk afleverden in de periode 1983-1995, vinden we Hector Zazou, John Lurie, Daniel Shell, Fred Frith, Harold Budd en Arto Lindsay. De eerste release was meteen een schot in de roos. ‘Vol.1’ (1983, met Aksak Maboul, Minimal Compact, Tuxedomoon en Benjamin Lew) leidde instant tot een fanatieke aanhang en creëerde zelfs een hele beweging die nog steeds nazindert. Tuxedomoon gaf spraakmakende concerten en is tot op de dag van vandaag een vaste referentie. Aksak Maboul maakte op zijn beurt vorig jaar een succesrijke comeback met het dubbelalbum ‘Figures’. Minimal Compact blijft eveneens een vaste waarde in de verzameling van menig muziekliefhebber terwijl Benjamin Lew wederom in de kijker staat door het recent heruitbrengen van ‘Vol.15’.
Heruitgave :
Vol. 15
Benjamin Lew/Steven Brown
Douzième journée: le verbe, la parure, l’amour
Naast muzikant-schrijver-fotograaf Benjamin Lew (synthesizer, rhythm machines, tapes) en Tuxedomoon-lid Steven Brown (saxofoons, piano, orgel) was ook Crammed-oprichter Marc Hollander in de studio. Hij kleurde extra bij met percussie en basklarinet terwijl Gilles Martin verantwoordelijk was voor de opnametechniek.
De negen sfeerscheppingen (in totaal eenenveertig minuten) reiken van New York tot Bamako en van de repetitieve patronen die in de jaren tachtig volop in de mode waren (Steve Reich, Philip Glass) tot de uitgepuurde riedeltjes van Telex en zelfs Bl!ndman-accenten. Nog best te omschrijven als mini-clusters die semi-akoestische en elektronische componenten bevatten en op een getemperd tempo voorbijglijden.
Het origineel dateert van 1983. Greg Bauchau (Ballroomquartet, Venus In Flames, Veence Hanao) stond in voor de remastering.
Nieuw :
Vol. 45
Nova Materia – Xpujil
Tot wat een avontuurlijke wandeling leiden kan. Na een trip door de Mexicaanse jungle om het Maya-tempelcomplex van Xpujil te bezoeken, kregen Eduardo Henriquez en Caroline Chaspoul (ooit nog actief bij de Chileense rockband Panico) het idee om de veldopnamen en fysische waarnemingen (hitte, insectenbeten,….) om te zetten in een soundtrack.
Hun impressies bij het zien van de rituele architectuur midden de overweldigende natuur speelde daarbij een belangrijke rol. Met dergelijk verhaal kan je niet anders dan denken aan een kruising van John Lomax en Martin Denny. Maar dit duo maakt wel degelijk gebruik van gesofistikeerde electronics en kreeg bovendien de hulp van specialist ter zake Ikue Mori en de al even uitzonderlijke cellist Gaspar Claus (Pedro Soler, Beñat Achiary, Keiji Haino, Jim O’Rourke, Angélique Ionatos).
Uiteindelijk werd alles verwerkt tot een lang vlechtwerk van veertig minuten. Luisteren naar ‘Xpujil’ is je onderdompelen in een schimmige wereld van onherkenbare geluiden en vervormde stemmen waarin af en toe vertrouwde ankerpunten opduiken zoals de klank van een gong of ocarina (fluitinstrument met specifieke vorm).
Wie enkel zweert bij netjes uitgestippelde routes, raden we deze uitstap af. Diegenen die echter houden van sonische doolhoven en labyrinten zullen genieten van het eerste geritsel tot de laatste mysterieuze ambientgolven. Best te beluisteren met koptelefoon voor een “psychoacoustic divinatory sensory experience” zoals op de hoes te lezen staat. Het is de bedoeling om hiervan een multimediaal totaalspektakel te maken en vervolgens te toeren. Brian Eno zal ongetwijfeld goedkeurend meeluisteren.
http://www.crammed.be/index.php?id=34&art_id=150&bio=full
© Georges Tonla Briquet