La rentrée
Various
InnerVoiceJazz / BMC / MPR / Parco Della Musica Records / Truth Revolution Recording Collective / Intakt / SteepleChase / Fuga Libera
Een kleine selectie (in alfabetische volgorde) geplukt uit het overaanbod van nieuwigheden die (meestal) niet onder de paraplu van bekende labels uitgebracht werden.
Foto © Dominic Wunderlich (pixabay.com)
Bellbird – Root In Tandem
Eigen beheer
Debuutalbum van een Canadees kwartet met klassiek instrumentarium maar met de nodige panache en inventiviteit.
Van bij de openingstrack slagen ze erin om repetitieve Philip Glass-patronen te koppelen aan hoekige grooves. Verder gaat het van hectische free tot geladen poëzietaferelen. Ze blijven zoeken en aftasten tussen verstilling en ontregeling tot ze een verrassend eindresultaat bekomen (‘Manakin’!).
Met in de rangen Allison Burik (altsaxofoon, basklarinet), Claire Devlin (tenorsaxofoon), Eli Davidovici (contrabas) en Mili Hing (drums).
Trivia: het gaat om twee koppels, drie genders en allen zijn ze verslaafd aan het kaartspel ‘Dutch Blitz’ (verwant aan ‘Ligretto’).
Marc Copland Quartet – Someday
InnerVoiceJazz
Een uitgave van 2022 volgens de hoes maar die nu pas (her)uitgebracht wordt in bepaalde regio’s.
Pianist Marc Copland vertoeft in gezelschap van Robin Verheyen (tenor- en sopraansaxofoon), Drew Gress (bas) en Mark Ferber (drums).
Het materiaal komt van de groepsleider en Verheyen aangevuld met covers van de standard ‘Someday My Prince Will Come’, ‘Nardis’ (Davis) en ‘Let’s Cool One’ (Monk). Fluwelen ballads en actievolle tracks wisselen elkaar af.
Een hechte groep die de klassieke sound en structuren eert met een Robin Verheyen die de sterren van de hemel blaast. Dit moet zijn internationale doorbraak betekenen.
www.marccopland.com/demotracks.html
BANDCAMP
Vincent Courtois/Daniel Erdmann/Robin Fincker
Nothing Else
BMC
Het vertrekpunt van waaruit Vincent Courtois (cello), Daniel Erdmann (tenorsaxofoon) en Robin Fincker (tenorsaxofoon, klarinet) gingen musiceren is muziek beschouwen als een holistisch begrip. Een complex gegeven dat ze ook zo uitwerken.
Gedurende zeventig minuten creëert het trio een wirwar van onderlinge connecties maar blijft zich bewust van het feit dat elkeen uiteindelijk hun werk interpreteert volgens persoonlijke ervaringen en kennis.
‘Nothing Else’ culmineert op die manier in een flux van pulsaties, stroomversnellingen en momenten van stilte. “The unbearable lightness of improvisation,” zeg maar.
Giovanni Falzone Freak Machine
Canto Terrestre
MPR
De parlando intro is misleidend want dit is niet de soundtrack voor een muziektheaterstuk maar gewoon een tegendraadse zet van de Siciliaanse trompettist Giovanni Falzone en zijn trio (bassist Giuseppe La Grutta, drummer Andrea Bruzzone).
Wat volgt, is een helse rit de groepsnaam Freak Machine waardig. De drie sleuren de luisteraar mee door de meest gekke en onverwachte soundscapes en jazzdecors. Onder de aanknopingspunten citeren we Ibrahim Maalouf, Aka Moon, Jaco Pastorius, ‘Twin Peaks’ en bovenal ‘Bitches Brew’ van Miles Davis.
De sporadische (sjamaan)gezangen en welbepaalde percussiepassages sluiten aan bij de tradities van het eiland terwijl de electronics van Falzone alles transponeren naar de 21e eeuw.
Absoluut te ontdekken.
https://www.musicamorfosi.it/giovannifalzone/
INSTAGRAM
Javier Girotto & Alma Saxophone Quartet
Colyseus
Parco Della Musica Records
Een ode van de Argentijnse saxofonist Javier Girotto aan Rome, de stad waar hij in 1991 terecht kwam en die hem niet meer losliet. In het bijzonder het Colosseum blijft hem fascineren, vandaar de cd-titel.
Elf eigen composities uitgevoerd door Girotto (sopranino, sopraansaxofoon) in gezelschap van een jong saxofoonkwartet (sopraan-, alt-, tenor- en baritonsaxofoon). Muzikaal worden een aantal uiteenlopende stijlvormen zoals tango, bulería en fuga met elkaar verstrengeld.
Virtuose speelsheid en Italiaanse “calore” over heel de lijn.
Brian McCarthy Nonet – After/Life
Truth Revolution Recording Collective
Een conceptalbum zonder negatieve inherente connotaties dankzij de uitvoering van een nonet dat de nodige draagkracht heeft om het hele verhaal de juiste jazzondertoon mee te geven.
Bij elke titel werd in de hoestekst een wetenschappelijke achtergrond geplaatst.
Opmerkelijk sterke blazerssectie met groepsleider en saxofonist (alt, sopraan) Brian McCarthy mee in de frontlinie. Een kosmische trip tussen wetenschap en filosofie. Ideaal om nog eens ‘Space Traveler’ (1976) van James Vincent te herbeluisteren.
Lucas Niggli Sound Of Serendipity Tentet
Play!
Intakt
Plaats “enfant terrible” uit de Europese impro scene Lucas Niggli op een podium samen met negen gelijkgestemde beeldenstormers en je krijgt een orgie van impressies.
Hels, heftig, chaos, vervorming, ontregeling en kosmische horror zijn slechts enkele termen die deze intrigerende “wall of sound” omschrijven. Maar ook stilte en rustpunten behoren tot het scenario. Kortom, een typisch Lucas Niggli opname.
De drummer reikte de blauwdrukken aan maar elk “thema” (gekozen volgens toeval uit een kaartenspel) wordt afwisselend geleid door een andere muzikant. Met verhelderende “liner notes” van Alexander Hawkins.
Megalomane stijloefening of meesterlijk controversieel luisterspel? We gaan voor het laatste.
Andrew Rathbun – The Speed Of Time
SteepleChase
In de voorbije twee decennia bracht de Canadese saxofonist Andrew Rathbun albums uit bij Fresh Sound, Challenge en SteepleChase en werkte hij met onder meer Ben Monder, Billy Hart en Kenny Wheeler.
Deze keer vertoeft hij in het gezelschap van pianist Gary Versace, bassist John Hébert en drummer Tom Rainey. Een uur lang schuimt dit kwartet de grenzen af van diverse verbindingen tussen allerhande maatsoorten en complexe harmoniepatronen.
Rathbun schittert daarbij zowel op tenor- als sopraansaxofoon. Ideaal visitekaartje voor een (bredere) internationale erkenning.
Jan Schreiner
& Spielvereinigung Sued & Sjaella
So Nah Und Doch So Fern
Fuga Libera
Curiosum uit deze reeks is het samengaan van bigband Spielvereinigung Sued en een klassiek a cappella sextet en dit alles onder leiding van componist, tubaspeler en trombonist Jan Schreiner.
Deze laatste heeft weliswaar reeds de nodige ervaring met dergelijke projecten dankzij het werk van zijn Large Ensemble. Om enig idee te geven hoe dit alles klinkt denken we aan een zuiver akoestische samenwerking tussen Laurie Anderson en Darcy James Argue in een hedendaagse operaproductie.
Zo ver weg van alle gekende formats en toch zo dichtbij door vertrouwde ingrediënten.
Trance Map + – Etching The Ether
Intakt
Een drukkende stilte wordt pas na twintig seconden haast onhoorbaar doorbroken met wat electro-akoestische klanken.
Concentratie is hier duidelijk de eerste vereiste om wat volgt te kunnen kaderen. In drie veelbeduidende titels (‘At Altitude’, ‘Drawing Breath’, ‘Engaged In Seeking’) nodigen Evan Parker (sopraansaxofoon), Peter Evans (trompet, piccolo), Mark Nauseef (percussie) en Matthew Wright (electronics) uit om hun sonische wonderwereld te verkennen.
Een zekere zen-attitude helpt. Een logisch vervolg op het debuut van Trance Map en de wisselende constellaties die nadien volgden.
© Georges Tonla Briquet
