INTAKT tripel
Various
Intakt
Sylvie Courvoisier / Ingrid Laubrock / Anna Webber
Sylvie Courvoisier – Chimaera
Toen de Franse pianiste Sylvie Courvoisier een compositieopdracht kreeg van het Sons d’Hiver Festival (2021) greep ze haar kans om een dreamteam samen te stellen. Het werd een internationale cast met trompettisten Wadada Leo Smith en Nate Wooley, bassist Drew Gress, drummer Kenny Wollesen (tevens op vibrafoon) en niemand minder dan Christian Fennez (gitaar, electronics).
De groepsnaam Chimaera verwijst naar schilderijen van Odilon Redons. Het enigmatische van de symboliek en de hallucinante taferelen uit zijn werk worden verklankt op deze dubbel-cd.
Elk schijfje bevat drie titels die in lengte variëren tussen acht en eenentwintig minuten. Het sextet maakt van dergelijke tijdspannen gebruik om heel omzichtig de verhaallijnen te ontrafelen en creëert zo een schimmenwereld van spacy taferelen met psychedelische inslag.
Als luisteraar blijf je voortdurend in het vage waardoor een sterk verwachtingspatroon opgewekt wordt. Continu duiken fascinerende details op van een gefragmenteerd geheel. Alsof je afdwaalt in de diepste zielenroerselen van iemand met waanvoorstellingen. Genrefluïde klankvelden gesitueerd in een Bermuda-driehoek van jazz, hedendaags klassiek en improvisatie.
Ideale soundtrack om de expo ‘Animaux Fantastiques’ in Lens (FR) te bezoeken.
Ingrid Laubrock – Monochromes
Improvisatie staat centraal bij deze nieuwe opname van Ingrid Laubrock. Een bijzondere vorm van impro trouwens omdat haar muzikanten weliswaar de volledige vrijheid kregen maar toch waren er enige aanwijzingen aan de hand van een soort “graphic score”. Daarnaast zijn er eerder opgenomen en fragmenten van Nate Wooley, Adam Matlock en Tom Rainey die door de saxofoniste volledig naar haar eigen inspiratie bewerkt en in elkaar geknutseld werden (de “monochromes”).
Veertig minuten lang kunnen we opvolgen hoe Laubrock in gezelschap van Jon Irabagon (sopraninosaxofoon), Zeena Parkins (elektrische harp) en Tom Rainey (drums) dit alles uiteindelijk tot een geheel laat samensmelten volgens haar interpretatie en visie. Gitarist David Torn, die voor de mastering zorgde, vulde hier en daar nog wat aan met kleine effecten.
Een aparte sonore belevenis boordevol disfunctionele ontsporingen waar niets is wat het lijkt.
Anna Webber – Shimmer Wince
Anna Webber geeft haar eigen interpretatie van JI (Just Intonation), een methode van stemmen (“tuning”) gebaseerd op onder meer elementen als intervallen, “pitches”, natuurlijke harmonieën en de resonantie van noten.
Iemand als Harry Partch ging eveneens al aan de slag met dit gegeven. Experimenteel mede door een niet evidente combinatie van instrumenten waardoor een spectrum van bevreemdende combinaties mogelijk was. Van de epische introductie via repetitieve patronen tot polyritmiek en een amalgaam van vibraties en resonanties wordt zo een geordende chaos gecreëerd die laveert tussen hedendaags klassiek en symfonisch klinkende kamermuziek. Tevens een spel met stilte en organische klanken als leestekens.
Om beter te kunnen situeren tot in de details schreef Webber een begeleidende tekst. Haar partners voor de finale realisatie waren Adam O’Farrill (trompet), Mariel Roberts (cello), Elias Stemeseder (synthesizer) en Lesley Mok (drums).
© Georges Tonla Briquet
